Ανακοίνωση της Εργατικής Δημοκρατίας για τα δημοψηφίσματα και την πρόταση του ΑΚΕΛ

Βρισκόμαστε λίγες μόνο μέρες πριν από την διεξαγωγή των δημοψηφισμάτων για το Σχέδιο Ανάν και η πολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στα ελληνοκυπριακά κόμματα αλλά και εσωτερικά μέσα στα ίδια τα κόμματα έχει πάρει έντονες διαστάσεις. Από τη μια οι οπαδοί του ΝΑΙ δηλώνουν ότι είναι η τελευταία ευκαιρία και αν πούμε ΟΧΙ δεν θα υπάρξει ποτέ λύση. Από την άλλη οι οπαδοί του ΟΧΙ επιδιώκουν ένα σχέδιο που να παραχωρεί περισσότερα στους Ελληνοκύπριους υποστηρίζοντας ότι μετά την ένταξη θα μπορέσουμε να επιτύχουμε ένα καλύτερο σχέδιο.

Αυτή η πόλωση αποκαλύπτει πολύ παραστατικά ότι και οι δύο υποστηρίζουν τη λύση από την σκοπιά των ελληνοκυπριακών συμφερόντων. Και οι δύο απόψεις ψάχνουν την απάντηση που θα δώσει τα περισσότερα ή θα βλάψει λιγότερο την ελληνοκυπριακή πλευρά. Κανένα από τα δύο στρατόπεδα δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για μια ειρηνική και δημοκρατική διευθέτηση στο νησί που να παίρνει υπόψη και τις επιθυμίες των Τουρκοκυπρίων.

Η πρόταση της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ για αναβολή των δημοψηφισμάτων για να δοθεί χρόνος ώστε να "συμπληρωθούν τα κενά που υπάρχουν στο σχέδιο" και να γίνουν κάποιες αλλαγές ώστε να το δεχτούν και οι Ελληνοκύπριοι δεν έχει καμιά αξία αν δεν συνοδεύεται από παραχωρήσεις που να πείθουν την άλλη πλευρά ότι δεν θέλει να χρησιμοποιήσει την αναβολή για να αποκτήσει πλεονέκτημα η ελληνοκυπριακή πλευρά.

Ο μόνος τρόπος να είναι αξιόπιστη μια τέτοια πρόταση θα ήταν αν συνοδεύονταν με την πρόταση για πάγωμα της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. μέχρι να υπάρξει συμφωνημένη διευθέτηση του κυπριακού. Η αξιοπιστία της θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη αν συνοδεύονταν και με πρόταση για σταμάτημα του εμπάργκο σε βάρος των Τουρκοκυπρίων. Αν το ΑΚΕΛ ενδιαφέρεται πραγματικά για μια ειρηνική και δημοκρατική διευθέτηση στο Κυπριακό δεν υπάρχει τίποτα που να το εμποδίζει να κάνει μια τέτοια πρόταση και να καλέσει τον Ταλάτ σε απευθείας διαπραγματεύσεις.

Δεν χρειαζόμαστε κανένα Μπους, Ανάν, ή Αλβαρο Ντε Σότο να μας εκβιάζουν και να μας απειλούν για να καταλήξουμε σε συμφωνία. Δεν χρειαζόμαστε τους ιμπεριαλιστές και τις "μητέρες πατρίδες" να ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Αντίθετα με αμοιβαίες παραχωρήσεις που να παίρνουν υπόψη τις επιθυμίες των απλών ανθρώπων στο νησί, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, ιδιαίτερα όπως αυτές εκφράστηκαν μετά το άνοιγμα των συνόρων πέρυσι στις 23 του Απρίλη και το μεγάλο κύμα συμφιλίωσης και ειρηνικής διάθεσης που ακολούθησε, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε κάποια συμφωνία που να είναι αποδεχτή και από τις δύο πλευρές χωρίς να χρειάζεται να πληρώσουμε "μίζα" στους Αμερικανοβρετανούς δίνοντάς τους το δικαίωμα να χρησιμοποιούν το νησί μας σαν αβύθιστο αεροπλανοφόρο σε βάρος των λαών της περιοχής.

Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα, και αυτή είναι η πραγματική δοκιμασία για την καλή διάθεση και τις ειλικρινείς προθέσεις της ηγεσίας της αριστεράς και στις δυο πλευρές. Ο απλός κόσμος είναι σίγουρα πολύ πιο έτοιμος για ένα τέτοιο συμβιβασμό απ ότι είναι οι ίδιες.

Τετάρτη, 14 Απριλίου 2004