ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες και στις δύο πλευρές οι απλοί άνθρωποι τιμούμε και κλαιμε τους νεκρούς μας, τα αδικοσκοτωμένα παιδιά μας, τ' αδέλφια μας, τους γονιούς μας.
Χιλιάδες αθώα θύματα, ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι από τη δεκαετία του '50 και στη συνέχεια του '60 μέχρι το "τελικό" μοίρασμα του νησιού το 1974, έχουν πληρώσει με τον ξεριζωμό, την καταστροφή και με τη ζωή τους τις πολιτικές επιλογές και τις επιδιώξεις των αρχουσών τάξεων και των δύο πλευρών και τους σχεδιασμούς των μεγάλων δυνάμεων που ήθελαν να εξασφαλίσουν τον έλεγχο του νησιού σε αυτό το στρατηγικό σημείο στην Ανατολική Mεσόγειο, δίπλα στα πετρέλαια της M. Aνατολής.
Για δεκαετίες οι εθνικιστές των δυο πλευρών χρησιμοποιούν τα αθώα θύματα της πλευράς τους για να καλλιεργούν τον εθνικισμό και να ετοιμάζουν νέους γύρους πολεμικών συγκρούσεων και σφαγών. Ο μιλιταρισμός αποτελεί σήμερα "μέρος της καθημερινής ζωής". Η Κύπρος μετατράπηκε σε μια από τις χώρες όπου υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση στρατών, υπάρχουν στρατιωτικές βάσεις και όπλα. Αυτή που εναντιώνονται στον μιλιταρισμό και τον εθνικισμό διώκονται και καταστέλλονται. Όσοι στρέφονται ενάντια στον μιλιταρισμό στο βορρά περνούν από στρατοδικεία. Οι εθνικιστές για 4 τώρα δεκαετίες εκμεταλλεύονται τον πόνο και τη δυστυχία των απλών ανθρώπων και στις δύο πλευρές για να προωθήσουν τους σκοπούς τους. Φτάνει πια, πρέπει να τους σταματήσουμε. Όχι άλλο αίμα στο βωμό του εθνικισμού.
Σήμερα χιλιάδες απλοί άνθρωποι και στις δυο πλευρές μοιράζονται αυτή την επιθυμία. Χιλιάδες απλοί άνθρωποι έχουν πάει στην άλλη πλευρά κουβαλώντας το δικό τους πόνο και γνώρισαν τον πόνο των απλών ανθρώπων της άλλης πλευράς. Γνώρισαν την επιθυμία για ειρήνη, συμφιλίωση και συνεργασία που κυριαρχεί μέσα στους απλούς ανθρώπους και των δυο πλευρών.
Ανταποκρινόμενοι σ' αυτό το αίσθημα αποφασίσαμε να οργανώνουμε κοινές εκδηλώσεις και μνημόσυνα για τους αδικοσκοτωμένους και των δυο πλευρών. Να κλάψουμε μαζί γιατί ο πόνος είναι κοινός. Οι απλοί άνθρωποι στην Κύπρο που έχασαν τη ζωή τους σε πολέμους που δεν τους αποφάσισαν και δεν τους ήθελαν οι ίδιοι, είναι και δικοί μας νεκροί σε όποια πλευρά και αν ανήκουν. Δεν ξεχνούμε και δεν συγχωρούμε τους φονιάδες, αλλά ξέρουμε ότι η μεγαλύτερη δικαίωση των νεκρών μας είναι να δώσουμε ένα οριστικό τέλος στον πόλεμο, τη μισαλλοδοξία και την αιματοχυσία και να εξασφαλίσουμε την ειρήνη και τη δημοκρατία στο νησί.
Με αυτή μας την πρωτοβουλία θέλουμε να στείλουμε ένα δυνατό μήνυμα ειρήνης και συμφιλίωσης στους απλούς ανθρώπους μέσα στην ίδια την Κύπρο αλλά και έξω και ιδιαίτερα στην Ελλάδα και Τουρκία. Θέλουμε να στείλουμε ένα δυνατό μήνυμα ότι θέλουμε και μπορούμε να παλέψουμε μαζί για την ειρήνη γιατί κοινή είναι η επιθυμία και κοινό είναι το μέλλον μας. Η Κύπρος είναι η κοινή μας πατρίδα όπως κοινός είναι κι ο αγώνας μας για ειρήνη, δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα.
Μια ελεύθερη, ανεξάρτητη, καινούρια Κύπρος είναι εφικτή και μπορούμε σαν Κύπριοι να τη χτίσουμε μαζί. Αυτό το μήνυμα έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία φέτος εξαιτίας του ψυχρού κλίματος που δημιουργήθηκε ανάμεσα στις δύο πλευρές μετά τα δημοψηφίσματα για το σχέδιο Ανάν. Είναι καιρός οι πρωτοβουλίες για το κυπριακό να περάσουν στα χέρια των απλών ανθρώπων και των δύο πλευρών και να πιέσουμε τις ηγεσίες μας για να καταλήξουν σε μια συμφωνημένη διευθέτηση.
Δικοινοτική Πρωτοβουλία ενάντια στον Εθνικισμό και τον Πόλεμο
Ιούλιος 2004