Every July in view of the anniversary of 1974 war, the ordinary people in both sides mourn for and honour their dead, their innocent children, their brothers and their parents who undeservedly were killed.
Thousands of innocent Greek and Turkish Cypriots have been uprooted starting from the 1950s and continuing in the 1960s until the "final" division of the island in 1974. Their lives have been shaped by the political aims of the ruling classes on both sides and the designs of the Great Powers who sought to secure control of the island situated in such a strategic location in the Mediterranean close to the Middle East oil resources.
For decades the nationalists in both sides have been amplifying their own peoples suffering in order to encourage feelings of hatred and difference between the two sides. Conflict and armed encounters are sparked, flickering back and forth as tensions mount. Militarism has been made to become a "daily part of life". Cyprus itself has become one of the lands where there is a huge concentration of armies, military bases and guns. Those who say no to militarism and nationalism are persecuted and repressed. Those who write against militarism are tried in military courts in the north. The nationalists have been exploiting the pain and suffering of our people throughout the last four decades in order to serve their own needs. We have to say enough is enough. We have to stop them. No more blood for nationalism and war. Thousands of ordinary people in both sides share this desire. Thousands of ordinary people have crossed over to "the other side", sharing and exchanging, recognising their loss and connecting with one another. The desire for peace and reconciliation is so prevalent among the ordinary people on both sides.
In response to this desire commemorative ceremonies in the north and south will honour the memories of all the innocent Greek and Turkish Cypriots, who were killed throughout the decades, especially in July 1974 that brought the "final" division of the island. But the grief has no "division" - it is common for all those ordinary people in Cyprus who lost their lives in wars, which they themselves neither decided, nor wished for. We never forget nor do we forgive the murderers, but we know that the way for the vindication of those dead will only come when we make a final end of war, the bigotry and the blood-bath and work towards securing peace and democracy in the island.
With our initiative we wish to send a powerful message of peace and reconciliation to the ordinary people living in Cyprus, but also outside the island and in particular to the people in Greece and Turkey. We would like to send a strong message that we wish and we can together struggle for peace because of our collective desire and our common future. Cyprus is our common country and our struggle for peace, democracy and human rights is common. Together, building of a new Cyprus is possible...
The above statement was adopted during a meeting of political groups and activists from both sides who decided that the Bi-communal Initiative:
On Saturday 26 July there will take place joint commemorative ceremonies of all those undeservedly killed in both sides and we shall lay wreaths on the graves in north and south in their memory.
The ceremony will start on Saturday at 10:00am in the village of Murataga (Maratha) in the North and a second ceremony will be held subsequently at the Saints Constantine and Helen's Cemetery in the South.
This will be our first symbolic manifestation from a host of other events that we want to organize towards contributing to the mood of peace and reconciliation, which has been developing in recent months among the ordinary people in both sides.
For more information:
Dinos Ayiomamitis +357 99698503, Murat Kanatli +90 5428528446
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες και στις δύο πλευρές οι απλοί άνθρωποι τιμούμε και κλαίμε τους νεκρούς μας, τα αδικοσκοτωμένα παιδιά μας, τ' αδέλφια μας, τους γονιούς μας.
Χιλιάδες αθώα θύματα, ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι από τη δεκαετία του '50 και στη συνέχεια του '60 μέχρι το "τελικό" μοίρασμα του νησιού το 1974, έχουν πληρώσει με τον ξεριζωμό, την καταστροφή και με τη ζωή τους τις πολιτικές επιλογές και τις επιδιώξεις των αρχουσών τάξεων και των δύο πλευρών και τους σχεδιασμούς των μεγάλων δυνάμεων που ήθελαν να εξασφαλίσουν τον έλεγχο του νησιού σε αυτό το στρατηγικό σημείο στην Ανατολική Mεσόγειο, δίπλα στα πετρέλαια της M. Aνατολής.
Για δεκαετίες οι εθνικιστές των δυο πλευρών χρησιμοποιούν τα αθώα θύματα της πλευράς τους για να καλλιεργούν τον εθνικισμό και να ετοιμάζουν νέους γύρους πολεμικών συγκρούσεων και σφαγών. Ο μιλιταρισμός αποτελεί σήμερα "μέρος της καθημερινής ζωής". Η Κύπρος μετατράπηκε σε μια από τις χώρες όπου υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση στρατών, υπάρχουν στρατιωτικές βάσεις και όπλα. Αυτή που εναντιώνονται στον μιλιταρισμό και τον εθνικισμό διώκονται και καταστέλλονται. Όσοι στρέφονται ενάντια στον μιλιταρισμό στο βορρά περνούν από στρατοδικεία. Οι εθνικιστές για 4 τώρα δεκαετίες εκμεταλλεύονται τον πόνο και τη δυστυχία των απλών ανθρώπων και στις δύο πλευρές για να προωθήσουν τους σκοπούς τους. Φτάνει πια, πρέπει να τους σταματήσουμε. Όχι άλλο αίμα στο βωμό του εθνικισμού.
Σήμερα χιλιάδες απλοί άνθρωποι και στις δυο πλευρές μοιράζονται αυτή την επιθυμία. Χιλιάδες απλοί άνθρωποι έχουν πάει στην άλλη πλευρά κουβαλώντας το δικό τους πόνο και γνώρισαν τον πόνο των απλών ανθρώπων της άλλης πλευράς. Γνώρισαν την επιθυμία για ειρήνη, συμφιλίωση και συνεργασία που κυριαρχεί μέσα στους απλούς ανθρώπους και των δυο πλευρών.
Ανταποκρινόμενοι σ' αυτό το αίσθημα αποφασίσαμε να οργανώνουμε κοινές εκδηλώσεις και μνημόσυνα για τους αδικοσκοτωμένους και των δυο πλευρών. Να κλάψουμε μαζί γιατί ο πόνος είναι κοινός. Οι απλοί άνθρωποι στην Κύπρο που έχασαν τη ζωή τους σε πολέμους που δεν τους αποφάσισαν και δεν τους ήθελαν οι ίδιοι, είναι και δικοί μας νεκροί σε όποια πλευρά και αν ανήκουν. Δεν ξεχνούμε και δεν συγχωρούμε τους φονιάδες, αλλά ξέρουμε ότι η μεγαλύτερη δικαίωση των νεκρών μας είναι να δώσουμε ένα οριστικό τέλος στον πόλεμο, τη μισαλλοδοξία και την αιματοχυσία και να εξασφαλίσουμε την ειρήνη και τη δημοκρατία στο νησί.
Με αυτή μας τη πρωτοβουλία θέλουμε να στείλουμε ένα δυνατό μήνυμα ειρήνης και συμφιλίωσης στους απλούς ανθρώπους μέσα στην ίδια τη Κύπρο αλλά και έξω και ιδιαίτερα στην Ελλάδα και Τουρκία. Θέλουμε να στείλουμε ένα δυνατό μήνυμα ότι θέλουμε και μπορούμε να παλέψουμε μαζί για την ειρήνη γιατί κοινή είναι η επιθυμία και κοινό είναι το μέλλον μας. Η Κύπρος είναι η κοινή μας πατρίδα όπως κοινός είναι κι ο αγώνας μας για ειρήνη, δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα. Μαζί μπορούμε να χτίσουμε μια καινούργια Κύπρο...
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Σε συνάντηση που έγινε ανάμεσα σε οργανώσεις και ακτιβιστές και από τις δυο πλευρές υιοθετήθηκε η πιο πάνω διακήρυξη και αποφασίστηκε ότι το Σάββατο στις 26 Ιούλη η Δικοινοτική Πρωτοβουλία ενάντια στον εθνικισμό και τον πόλεμο θα οργανώσει κοινό μνημόσυνο και θα καταθέσει λουλούδια στους τάφους των αδικοσκοτωμένων και των δυο πλευρών.
Η εκδήλωση θα γίνει η ώρα 10 το πρωί του Σαββάτου στη Μάραθα (Μουράταγα), στο βορρά και αργότερα γύρω στις 11:30 στο κοιμητήριο Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης στο Νότο. Αυτή είναι μια πρώτη συμβολική εκδήλωση και θα ακολουθήσουν και άλλες με στόχο να συμβάλουμε στο κλίμα φιλειρηνικής διάθεσης, συμφιλίωσης και συνεργασίας που αναπτύσσεται ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους και των δυο πλευρών τους τελευταίους μήνες.
Για περισσότερες πληροφορίες:
Ντίνος Αγιομαμίτης +357 και Μουράτ Κανατλί +90 5428528446