Οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία για άλλη μια χρονιά μέσα στην βράση της τουριστικής περιόδου έχουν να αντιμετωπίσουν τις παραβιάσεις των συλλογικών τους συμβάσεων.

Οι ξενοδόχοι παραβιάζουν κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων που κερδίθηκαν με σκληρούς αγώνες. Αρνούνται να εφαρμόσουν τα συμφωνημένα από συλλογικές συμβάσεις. Παραβιάζουν τα ωράρια, τις ώρες και τις αμοιβές των εργαζομένων, επεκτείνουν το σπαστό ωράριο, κατακρατούν τις υπερωρίες, δεν καταβάλλουν τις εισφορές στο ταμείο προνοίας και προχωρούν ο καθένας τους σε κάθε άλλη αυθαιρεσία που τους συμφέρει γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τις συλλογικές συμβάσεις. Με όλο το θράσος απειλούν τους εργαζόμενους που αντιδρούν με απολύσεις και ότι στη θέση τους θα προσλάβουν ξένους, κοινοτικούς ή μη.

Οι ηγεσίες των συντεχνιών αν και δηλώνουν έντονα ότι δεν πρόκειται να ανεχτούν άλλο τις παραβιάσεις των συλλογικών συμβάσεων, δεν έχουν προχωρήσει σε καμία κινητοποίηση ούτε καμία στάση εργασίας, παρά στρέφουν τους εργαζόμενους με τις δηλώσεις τους στον ρατσισμό. Χαρακτηριστικά ο Γ.Γ. της ΣΥΞΚΑ ΠΕΟ στο συνέδριο τον περασμένο Μάη δήλωσε: «Παρατηρήσαμε το φαινόμενο…οι Κύπριοι εργαζόμενοι να μετατρέπονται σε εποχιακούς και τους ξένους να εργάζονται ολόχρονα…οι Κύπριοι να εκτοπίζονται σταδιακά από τις δουλείες τους, οι οποίες καταλαμβάνονται από φτηνούς ξένους που γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης».

Η απάντηση στους ξενοδόχους δεν μπορεί να έρθει μέσα από αυτές τις ρατσιστικές δηλώσεις αλλά μέσα από τις δυναμικές κινητοποιήσεις ντόπιων και ξένων εργαζομένων στα ξενοδοχεία. Με αυτές τις ιδέες παίζουν το παιχνίδι των ξενοδόχων το παιχνίδι της διάσπασης, του διαίρει και βασίλευε. Με αυτές τις δηλώσεις οι ηγεσίες των συντεχνιών δεν μπορούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των ξένων εργαζομένων έστω και αν μετά βγαίνουν και παραπονιούνται πως τους χρησιμοποιούν και τους εκμεταλλεύονται οι ξενοδόχοι.

Δεν φταίνε οι ξένοι εργαζόμενοι γιατί οι εργοδότες προσλαμβάνουν ξένους κοινοτικούς ή μη, με προσωπικά συμβόλαια ή χωρίς καν αυτά και με πολύ χαμηλούς μισθούς και άθλιες συνθήκες εργασίας. Οι ηγεσίες των συντεχνιών ήταν που ανέχτηκαν πρώτες τα προσωπικά συμβόλαια στα ξενοδοχεία λίγο καιρό πριν από την μεγάλη απεργία στα ξενοδοχεία του Λόρδου. Ούτε όταν ο Λόρδος έδιωξε δεκάδες εργαζόμενους από τα ξενοδοχεία και καθιέρωνε τις υπεργολαβίες οι ηγεσίες των συντεχνιών αντέδρασαν δυναμικά και αποτελεσματικά. Κήρυξαν απεργία αλλά άφησαν τους απεργούς απομονωμένους να παλεύουν μόνοι τους για 128 ημέρες χωρίς να κηρύξουν ούτε μία ημέρα παναπεργίας σε όλα τα ξενοδοχεία της Κύπρου.

Τα σημερινά φαινόμενα δυστυχώς είναι αποτέλεσμα αυτής της ανοχής που έδειξαν τότε οι ηγεσίες των συντεχνιών αλλά και της ανοχής που δείχνουν τα τελευταία χρόνια με τις αποσπασματικές απεργίες. Οι ξενοδόχοι πατώντας πάνω σε αυτή τη ανοχή αμέσως μετά την ήττα της απεργίας στο Λόρδο καθιέρωσαν το σπαστό ωράριο και συνεχίζουν κάθε χρόνο να αλώνουν κεκτημένα των εργαζομένων και τις συλλογικές συμβάσεις.

Οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία μπορούν να αντιστρέψουν αυτή την πορεία και να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους και τις συλλογικές συμβάσεις. Έχουν την δύναμη να κερδίσουν αν προχωρήσουν ενωμένοι σ’ότι δεν έκαναν στην απεργία του Λόρδου. Με μια καθολική απεργία σε ολόκληρο το κλάδο σε όλη την Κύπρο μπορούν να κερδίσουν. Ντόπιοι και ξένοι εργαζόμενοι κατέβηκαν μαζί σε απεργία στην οικοδομική βιομηχανία και πορεύτηκαν μαζί στους δρόμους της Λευκωσίας. Το ίδιο μπορούν να κάνουν και οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία μαζί ενωμένοι μπορούν να παλέψουν για την εφαρμογή της συλλογικής σύμβασης για όλους, ντόπιους και ξένους.

Νίκος Αγιομαμίτης

Την Τρίτη 28 Ιουνίου πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια των Νέων Κεντρικών Γραφείων της ΑΗΚ. Στα εγκαίνια αυτά είχαν καλεστεί Υπουργοί, βουλευτές, διευθυντές άλλων οργανισμών και γειτονικών εταιριών και φυσικά οι διευθυντές της ΑΗΚ.

Οι απλοί εργαζόμενοι, γραφείς, τεχνικοί, εργάτες, καθαρίστριες, οι μηχανικοί που είναι κάτω από κάποια κλίμακα , δεν θεωρήθηκαν κατάλληλοι για μια τέτοια πρόσκληση.

Αντίθετα όταν αποφασίσθηκε να πραγματοποιήσουμε εμείς οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στην ΑΗΚ την μετακόμιση στα Νέα Κεντρικά Γραφεία, φορτωθήκαμε εμείς το βάρος και δουλέψαμε φορτώνοντας και ξεφορτώνοντας εκατοντάδες κιβώτια, υπολογιστές και άλλες γραφειακές μηχανές, ακόμα και σε ώρες εκτός εργασιακού οραρίου, χωρίς η ΑΗΚ να υποστεί κανένα επιπλέον έξοδο, αφού για τη μεταφορά τους χρησιμοποιούσαμε τα ίδια μας τα χέρια και τα αυτοκίνητα.

Ποιο ήταν το ελάχιστο ευχαριστώ για την συλλογική ανιδιοτελή αυτή προσπάθεια; Ακόμα και τις ίδιες τις μέρες της μετακόμισης, την στιγμή που φορτώναμε – ξεφορτώναμε, καθαρίζαμε και συγυρίζαμε, κυκλοφόρησε εγκύκλιος που μας καλούσε να μην καθόμαστε στην καφετέρια και να χάνουμε άσκοπα τον χρόνο μας, μόνο και μόνο γιατί κάποιοι συνάδελφοι πήγαν στην καφετέρια για να ξεκουραστούν.

Την στιγμή που μας έχουν επιβάλλει μηδενικές αυξήσεις στις συλλογικές συμβάσεις,

Την στιγμή που απειλούν με αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης,

Την στιγμή που μας κτυπούν κάθε μέρα κεκτημένα και εργατικά δικαιώματα,

Την στιγμή που χάθηκαν 9,5 εκατομμύρια από το ταμείο συντάξεων της ΑΗΚ, χωρίς να γίνει ακόμα καμιά ουσιαστική ενημέρωση, χωρίς να ονομαστούν και να τιμωρηθούν οι ένοχοι,

Την στιγμή που το σκάνδαλο των 9,5 εκατ. έχει ήδη κουκουλωθεί, χωρίς να χαθεί από πλευράς εργαζομένων ούτε ένα λεπτό εργασίας από οποιαδήποτε στάση εργασίας ή απεργία , γιατί οι συντεχνίες υπάκουσαν στην Διεύθυνση, ερχόμαστε και πάλι να εισπράξουμε για άλλη μια φορά την «μεγάλη εκτίμηση» που τρέφουν οι διευθυντές της ΑΗΚ προς τους απλούς εργαζόμενους του οργανισμού.

Με νοοτροπίες που θύμιζαν αποικιοκρατία και το «αποφασίζομε και διατάσσομε» οι υπεύθυνοι της διοργάνωσης των εγκαινίων είχαν επιβάλλει τον ταξικό διαχωρισμό των «Πάνω» και των «Κάτω». Δεν μας θεώρησαν «άξιους» να βρεθούμε με την «Αριστοκρατία» στην ίδια εκδήλωση την ώρα των εγκαινίων, αλλά και δεν μπήκαν στο κόπο να ενημερώσουν το προσωπικό για τα οποιαδήποτε σχέδια της διοργάνωσης των εγκαινίων. Ακόμα και αν για πρακτικούς λόγους ήταν αδύνατη η πρόσκληση και η παρουσία όλων στα εγκαίνια, θα μπορούσαν αν είχαν την καλή θέληση και εκτίμηση προς το κατώτερο προσωπικό, που έδωσαν και δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό κάθε μέρα στην δουλειά, να διοργανώσουν μια μικρή απλή γιορτή κάποια άλλη στιγμή για όλους τους εργαζόμενους.

Η πικρία, η απογοήτευση και η αγανάκτηση ήταν διάχυτη τις παραμονές των εγκαινίων και γινόταν όλο και μεγαλύτερη καθώς περνούσε η ώρα και βλέπαμε την έπαρση με την οποία μας αντιμετώπιζαν όσοι είχαν πάρει πρόσκληση. Έτσι αποφασίσθηκε συλλογικά η κυκλοφορία ενός ψηφίσματος που κατάγγελλε τις διακρίσεις αυτές και πρότεινε στους ακάλεστους να διοργανώσουν τα δικά τους εγκαίνια και να διαμαρτυρηθούν για τη κάλυψη του σκανδάλου των 9,5 εκατ. και τις προσπάθειες για αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης. Γιατί στην πραγματικότητα αυτά είναι που μας καιν και μας ενδιαφέρουν. Οι φιέστες των εγκαινίων ήταν απλά η σταγόνα στο ποτήρι που ξεχείλισε την αγανάκτηση των απλών εργαζομένων που στο κάτω κάτω αυτοί είναι που δουλεύουν και πραγματοποιούν την παραγωγική εργασία .

Το ψήφισμα αγκαλιάστηκε από το προσωπικό και διανεμήθηκε αμέσως, παρά τις απειλές κάποιων. Η υποστήριξη στην ιδέα για οργάνωση «αντιεγκαινίων» έξω από το αγκαλιάζονταν από όλο και περισσότερους συναδέλφους. Κάτω από τις πιέσεις αυτές η ΕΠΟΠΑΗ, κυκλοφόρησε φυλλάδιο με το οποίο καλούσε τα μέλη της να μην παραστούν στα εγκαίνια, επειδή δεν καλέστηκε όλο το προσωπικό. Η ΣΗΔΗΚΕΚ δεν μπήκε καν στο κόπο να τοποθετηθεί ή να διαμαρτυρηθεί, ίσως ήταν ικανοποιημένη με το γεγονός ότι οι εκπρόσωποι της είχαν καλεστεί. Όμως αυτή είναι η τακτική της το τελευταίο καιρό ούτως ή άλλως αφού ενώ το σκάνδαλο των 9,5 εκατ. συγκλόνιζε την ΑΗΚ και πάλι δεν έκαναν την παραμικρή καταγγελία ή ενημέρωση προς τα μέλη τους. Με επέμβαση του Διοικητικού. Συμβουλίου τελικά καλέστηκε την τελευταία στιγμή όλο το προσωπικό για να εκτονωθεί η κατάσταση, αλλά και για να μην πραγματοποιηθούν τα αντιεγκαίνια και το ρεζιλίκι πάρει διαστάσεις.

Ήταν μια μικρή νίκη που πέτυχαν οι εργαζόμενοι με τις κινητοποιήσεις τους από τα κάτω, αλλά που δείχνει πόσα μπορούμε να πετύχουμε και σε άλλα πιο σημαντικά ζητήματα που ανοίγονται μπροστά μας που προσπαθούν να μας τα επιβάλλουν με το έτσι θέλω, όπως

το κουκούλωμα του σκανδάλου των 9,5 εκατ. από το ταμείο συντάξεων, ή αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης και η καταπάτηση και κατάργηση των κεκτημένων και των εργατικών μας δικαιωμάτων. Μόνο με την συλλογική μας κινητοποίηση από τα κάτω θα σταθούμε τροχοπέδη στα σχέδια των καπιταλιστών που ζητούν κατάργηση κάθε εργατικού δικαιώματος και κεκτημένου. Με την συλλογική μας δράση από τα κάτω μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τα εγκαίνια ενός δυνατού, διεκδικητικού εργατικού κινήματος.

Μαρία Χριστοφόρου
Εργαζόμενη στην ΑΗΚ

Οι εργαζόμενοι στο πλευρό των Καρκινοπαθών στον Αντικαρκινικό Σύνδεσμο και την Αροδαφνούσα κατεβαίνουν στις 15 του Ιούλη σε εξάωρη στάση εργασίας. Σε ένα τόσο ευαίσθητο χώρο όπου ο πόνος των ανθρώπων χρειάζεται ειδική περίθαλψη και φροντίδα αλλά και μεγάλη ευαισθησία, οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να προχωρήσουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις.

Εργοδότης είναι το ΔΣ του Αντικαρκινικού Συνδέσμου και αυτό αρνείται να εφαρμόσει την συλλογική σύμβαση και την κατ’αρχή συμφωνία για προβλήματα που εκκρεμούσαν από το 2003. Οι εργαζόμενοι όλο αυτό το χρόνο έχουν δείξει μεγάλη ανοχή και υπομονή. Όμως η κοροϊδία δεν μπορεί να συνεχίσει. Ο Ευδόκιμος Ξενοφώντος πρόεδρος του Συνδέσμου και πρώην πρόεδρος της Τράπεζας Κύπρου αρνείται να εφαρμόσει τα συμφωνημένα για προβλήματα που αφορούν τις συνθήκες και τους όρους εργασίας των εργαζομένων. Αδιαφορούν για τον ανθρώπινο πόνο και τα προβλήματα των εργαζομένων και βλέπουν τους ανθρώπους σαν αριθμούς και λογιστική. Παρόμοια τακτική και πρακτική κρατούν και για τα προβλήματα του Ογκολογικού όπου εργοδότης είναι η Τράπεζα Κύπρου.

Ήδη έχει κηρυχθεί αδιέξοδο από την μεσολαβητική Υπηρεσία του Υπουργείου Εργασίας και οι ηγεσίες των συντεχνιών περιμένουν την παρέμβαση τρίτων όπως για παράδειγμα του Προέδρου ή του Προέδρου της Βουλής. Όμως ο πρόεδρος του Αντικαρκινικού Συνδέσμου προκλητικά δηλώνει πως δεν θα δεχτεί καμία παρέμβαση και προσπαθεί να επιστρατεύσει τους εθελοντές του συνδέσμου και τους συγγενείς των ασθενών. Όμως αυτοί γνωρίζουν καλύτερα από κάθε άλλο τα προβλήματα των εργαζομένων και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά. Οι εργαζόμενοι στην Αροδαφνούσα έχουν την αμέριστη υποστήριξη και αλληλεγγύη κάθε εργαζόμενου, των ασθενών και των συγγενών τους.

Μπορούν να προχωρήσουν σε μέτρα όπως αποφάσισε η Γενική τους Συνέλευση και να κλιμακώσουν την απεργία τους σε απεργία διαρκείας αμέσως μετά την εξάωρη στάση εργασίας αν η εργοδοσία δεν υποχωρήσει. Δεν χρειάζεται καμιά αναμονή, ούτε παρέμβαση οποιουδήποτε τρίτου παρά μόνο η δική τους παρέμβαση και δράση μπορεί να σπάσει πραγματικά το αδιέξοδο.

N.A.