ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΝΩΡΙΤΕΡΑ

Δεν θα μας γυρίσουν 50 χρόνια πίσω!

Αυτά που φάνταζαν επί διακυβέρνησης Κληρίδη-Συναγερμού σαν σχέδια επί χάρτου, η κυβέρνηση της 'Αλλαγής' έβαλε πλώρη να τα υλοποιήσει εδώ και τώρα ανοίγοντας το μέτωπο του συστήματος κοινωνικών ασφαλίσεων!

Το σύστημα Κοινωνικών Ασφαλίσεων καταχτήθηκε με σκληρούς αγώνες των εργαζομένων από τη δεκαετία του 1950 για να φτάσουμε στο 1964 όταν η ασφάλιση όλων ανεξαίρετα των εργαζομένων έγινε υποχρεωτική. Γι' αυτό και οι "μεταρρυθμίσεις" της κυβέρνησης Παπαδόπουλου στο σύστημα συνταξιοδότησης, είναι η μεγαλύτερη επίθεση που έγινε ποτέ ενάντια στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων τα τελευταία 50 χρόνια.

Οι εργαζόμενοι με τις εισφορές τους στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΤΚΑ) ουσιαστικά στηρίζουν τις συντάξεις εκείνων των εργαζομένων που αφυπηρέτησαν ενώ τις μελλοντικές συντάξεις των σημερινών εργαζομένων στηρίζει η επόμενη γενιά εργαζομένων. Πίσω από αυτό το σύστημα βρίσκεται η αρχή της αλληλεγγύης μεταξύ των γενεών.

Στο επίκεντρο των "μεταρρυθμίσεων" της κυβέρνησης βρίσκεται η αύξηση του ορίου υποχρεωτικής συνταξιοδότησης από το 60ο στο 63ο έτος. Αν περάσει η επίθεση αυτή, παρόλο που στο στόχαστρο τώρα βρίσκονται 22.000 Δημόσιοι υπάλληλοι, 9.500 Ημικρατικοί και 10.000 εκπαιδευτικοί, είναι βέβαιο ότι σειρά θα πάρουν και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα.

Η κυβέρνηση και οι εργοδότες κινδυνολογώντας "προειδοποιούν" ότι οι σημερινοί 40άρηδες μέχρι το 2020 θα βρουν το ταμείο ΚΑ μισοάδειο! Ο λόγος; Επειδή αυξήθηκε, λένε, ο μέσος όρος ζωής που σημαίνει περισσότερες εκταμιεύσεις σε συντάξεις από το ΤΚΑ.

Ζούμε περισσότερο

Ο Τάσσος μιλώντας στην ετήσια συνεστίαση των συνταξιούχων δημοσίων υπαλλήλων ανέφερε ότι τώρα ζούμε πολύ περισσότερο από το 1964 - όταν ήτανε υπουργός Εργασίας ο ίδιος - και "τίθεται σε κίνδυνο η διασφάλιση της συνέχισης της παροχής συντάξεων στις μέλλουσες γενιές… χωρίς την παράταση του ορίου αφυπηρέτησης."

Αυτό δηλαδή που πρέπει σαν κοινωνία να γιορτάζουμε ως κατάκτηση, το γεγονός ότι ζούμε περισσότερο, για την κυβέρνηση και τους εργοδότες αποτελεί 'δυσάρεστη' εξέλιξη!

Το 1964 ο μέσος ορός ζωής ήταν 69 χρόνια για τους άνδρες και 72 χρόνια για τις γυναίκες ενώ σήμερα είναι 77 και 81 χρόνια αντίστοιχα (Στατιστικές 2003).

Το 2000 υπήρχαν 28 συνταξιούχοι για κάθε 100 άτομα που συνεισέφεραν στο Ταμείο ΚΑ, μια σχέση 1:3,5 ενώ υπολογίζεται ότι μέχρι το 2050 ο αριθμός των συνταξιούχων θα διπλασιαστεί και η σχέση θα γίνει 1:1,6 με αναλογία 63 συνταξιούχοι για κάθε 100 άτομα που συνεισφέρουν στο ταμείο.

Μπορεί το επιχείρημα ότι η γήρανση του πληθυσμού σε συνδυασμό με την υπογεννητικότητα ανατρέπει τη σχέση ασφαλισμένων-συνταξιούχων να έχει μια βάση αλλά είναι μόνο η μισή αλήθεια!

Τη δεκαετία 1η αύξηση των δαπανών του ΤΚΑ για συντάξεις ήτανε μόνο 2%. Εξάλλου εκείνο που πάντοτε λειτουργεί προστατευτικά στο πρόβλημα της γήρανσης σε μια κοινωνία είναι ότι η τεχνολογία εξελίσσεται αλματωδώς και η παραγωγικότητα διαρκώς αυξάνεται. Το 2050 με τους σημερινούς ρυθμούς, ακόμα και με τον σημερινό αριθμό εργαζομένων, ο πλούτος που θα παράγεται στην κοινωνία θα είναι υπερδιπλάσιος.

Ελλείμματα

Η κυβέρνηση προβάλλει κι ένα άλλο επιχείρημα για την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης. Χρειάζεται, λέει, ενίσχυση των δημοσίων οικονομικών και μείωση των ελλειμμάτων με στόχο την ένταξη στην ΟΝΕ μέχρι το 2008.

Αυτό που επιδιώκει όμως είναι να φορτώσει το λογαριασμό στους εργαζόμενους που είναι οι μόνοι που δεν φταίνε για τα ελλείμματα των δημόσιων ταμείων.

Το μεγαλύτερο μέρος του ελλείμματος των £3,5 δις του ΤΚΑ συσσωρεύτηκε επειδή όλες οι κυβερνήσεις βάζουν χέρι στα αποθέματα του ΤΚΑ σαν εύκολο τρόπο δανεισμού.

Στην πραγματικότητα όμως τα ελλείμματα οφείλονται στην αφαίμαξη εκατοντάδων εκατομμυρίων λιρών στις στρατιωτικές δαπάνες και εξοπλισμούς - που όλα τα κόμματα ψηφίζουν με προθυμία όλα τα χρόνια - στα σκάνδαλα και στην κακή διαχείριση. Εκατοντάδες εκατομμύρια από τα κρατικά ταμεία χάθηκαν στη "μαύρη τρύπα" των σκανδάλων των εταιρειών για την κατασκευή δημόσιων έργων, σε φορολογικές ελαφρύνσεις και σε χαριστικές "παρεκκλίσεις" προς όφελος των καπιταλιστών, στη φοροαπαλλαγή της εκκλησιαστικής περιουσίας και από την εισφοροαποφυγή των εργοδοτών.

Τι σημαίνουν τα σχέδια της κυβέρνησης;

Από την εφαρμογή του μέτρου αύξησης του ορίου υποχρεωτικής συνταξιοδότησης από το 60ο στο 63ο έτος σημαίνει ότι το κράτος θα εισπράττει εισφορές για ακόμη τρία χρόνια και φυσικά δεν θα πληρώνει για άλλα τρία χρόνια. Μόνο για το δημόσιο τομέα αυτό σημαίνει ότι κάθε χρόνο περίπου £30 εκατομμύρια θα μεταφέρονται από τους εργαζόμενους στα κρατικά ταμεία.

Συγκεκριμένα, θα εισπράττει £1,5 εκατομμύρια περισσότερα το χρόνο κι αυτό μόνο από τις συνεισφορές των 32.000 κρατικών υπαλλήλων και εκπαιδευτικών στο ΤΚΑ. Το ποσό είναι ακόμα μεγαλύτερο αν υπολογίσουμε και τους υπαλλήλους στον ημικρατικό και τοπική αυτοδιοίκηση.

Επιπλέον το κράτος θα εξοικονομεί πάνω από £27,5 εκατομμύρια το χρόνο που θα κατέβαλε σαν συντάξεις και φιλοδωρήματα (Προϋπολ. Δαπάνες 2004, Υπ. Οικονομικών) στους δημόσιους υπάλληλους. Κι αυτό επειδή θα παρατείνεται η καταβολή συντάξεων και φιλοδωρημάτων για άλλα τρία χρόνια. Επίσης θα εξοικονομεί κι από το ότι θα παρατείνονται οι νέες προσλήψεις και προαγωγές για ακόμα 3 χρόνια.

Τα σχέδια της κυβέρνησης όμως δεν αφορούν μόνο την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης. Στην "ατζέντα Κεραυνού" βρίσκεται το πετσόκομμα των συντάξεων και φιλοδωρημάτων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρόταση της κυβέρνησης σε δημόσιους και ημικρατικούς δεν περιλαμβάνει τους νεοεισερχόμενους ή τους έκτακτους υπαλλήλους αλλά αφορά τους "υπηρετούντες μόνιμους" υπαλλήλους κατά την 1/7/05 για τους οποίους "διασφαλίζονται οι υφιστάμενοι συντελεστές υπολογισμού της ετήσιας σύνταξης και του εφάπαξ φιλοδωρήματος".

Το άλλο επιχείρημα κυβέρνησης και εργοδοτών είναι η εξίσωση δήθεν των εργαζομένων στο δημόσιο με εκείνους του ιδιωτικού τομέα που αφυπηρετούν ήδη στα 63. Όμως το Πρόγραμμα Σύγκλισης αποκαλύπτει τις αληθινές προθέσεις της κυβέρνησης. Περιλαμβάνει και αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης στον ιδιωτικό τομέα από 63 που είναι τώρα σε 65! Κι επειδή κλωτσάνε οι συντεχνίες και το ΑΚΕΛ, προτείνεται εναλλακτικά η αύξηση των εισφορών των εργαζομένων.

H κυβέρνηση πιέζεται από τους καπιταλιστές να "ανοίξει" το ζήτημα του συνταξιοδοτικού συστήματος με σκοπό τη λεηλάτηση των ταμείων και των συντάξεων. Θέλουν να σπρώξουν τους εργαζόμενους με το ζόρι στην ιδιωτική ασφάλιση, για να συμπληρώσουν μια πιο αξιοπρεπή σύνταξη, δίνοντας τη δυνατότητα στις ασφαλιστικές εταιρίες να βάλουν χέρι στα αποθεματικά του ΤΚΑ.

Οι συνταγές της κυβέρνησης της 'Αλλαγής', όπως και των προηγούμενων κυβερνήσεων, δεν πλήττουν απλά τους εργαζόμενους προς όφελος των εργοδοτών αλλά είναι και αδιέξοδες.

Δυστυχώς η ηγεσία της ΠΑΣΥΔΥ λειτουργώντας διασπαστικά έτρεξε να κλείσει "κατ' αρχή συμφωνία" με την κυβέρνηση. Η ηγεσία της ΣΕΚ, ίσως είναι το μοναδικό συνδικάτο στην Ευρώπη που έχει σαν αίτημα την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης ενώ η ηγεσία της ΠΕΟ ζητάει "κοινωνικό διάλογο", πριν αποδεχθεί την επέκταση του ορίου.

H δύναμη που μπορεί να εμποδίσει τους ολέθριους συμβιβασμούς της συνδικαλιστικής ηγεσίας, είναι οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους. Οι αγώνες εκατομμυρίων εργατών που ξεδιπλώνονται τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη στρέφονται ενάντια σε παρόμοιες επιθέσεις των κυβερνήσεων ενάντια στο ασφαλιστικό σύστημα.

Φαίδωνας Βασιλειάδης

ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ

Οι προτάσεις των τεχνοκρατών της Ε.Ε. και της κυβέρνησης της 'Αλλαγής' λένε ότι οι πιέσεις στα ασφαλιστικά συστήματα πρέπει να αντιμετωπιστούν με αύξηση των χρόνων που δουλεύει ένας εργαζόμενος ώστε να συνεχίζει να δίνει ασφαλιστικές εισφορές. Η απάντηση βρίσκεται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση.

Μείωση των ορίων συνταξιοδότησης για όλους.

Ισότητα ανάμεσα στους εργαζόμενους στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα δεν σημαίνει εξίσωση στην αθλιότητα με αύξηση του ορίου στους δημόσιους.

Είναι γνωστό ότι η κρίσιμη ηλικία γύρω στα 50 είναι η πιο παραγωγική ηλικία και στη συνέχεια αρχίζει η κάμψη. Γι' αυτό και η συνταξιοδότηση στα 60 με μια αξιοπρεπή σύνταξη δεν αποτελεί πολυτέλεια αλλά είναι ο τρόπος να μπορέσουμε να ζήσουμε περισσότερο απολαμβάνοντας όσο γίνεται μια καλύτερη ποιότητα ζωής.

Η μείωση του ορίου πρέπει να γίνει για όλους τους εργαζόμενους, για όσους εργάζονται μέχρι τα 63 και ιδιαίτερα σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, όπως οι οικοδόμοι, που αναγκάζονται να βγαίνουν στην σύνταξη σακατεμένοι.

Όχι στη λιτότητα, 35ωρο χωρίς "ελαστικότητες", αυξήσεις στους μισθούς.

Το πρόβλημα στη χειροτέρευση της σχέσης σε ασφαλισμένους-συνταξιούχους δεν είναι όπως δηλώνουν κυνικά ότι ζούμε "πολύ". Η αιτία βρίσκεται στον τρόπο που λειτουργεί το καπιταλιστικό σύστημα ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης όπως σήμερα.

Το πάγωμα των προσλήψεων και η αύξηση της ανεργίας, επίσημης και "ανεπίσημης", σημαίνει ότι λιγότεροι εργαζόμενοι συνεισφέρουν στις κοινωνικές ασφαλίσεις. Η πολιτική της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων οδηγούν σταδιακά σε απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων προκαλώντας αιμορραγία στα ταμεία των ΚΑ.

Οι ηγεσίες των συντεχνιών πολύ γρήγορα ξέχασαν το αίτημά τους πριν μερικά χρόνια για εφαρμογή του 35ωρου που θα δημιουργούσε χιλιάδες θέσεις εργασίας και θα έσωζε άλλες. Aυτό θα γέμιζε τα ταμεία με περισσότερες ασφαλιστικές εισφορές το χρόνο.

Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις και η "μαύρη εργασία" είναι μια άλλη πληγή των ταμείων. Χιλιάδες εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης είναι ανασφάλιστοι, συνήθως αυτοί που δουλεύουν σε "δουλειές του ποδαριού", με αποτέλεσμα απώλεια εσόδων για το ΤΚΑ δεκάδες εκατομμύρια λίρες το χρόνο.

Tο ίδιο ισχύει και για τις αυξήσεις. Αυξήσεις στους μισθούς σημαίνουν περισσότερα έσοδα για τα ταμεία. Aλλά είναι επίσης και η απάντηση στη μεθόδευση της κυβέρνησης και της ΟΕΒ για να βάλουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν μέχρι τα γεράματα για ένα κομμάτι ψωμί παραπάνω.

Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, πάταξη της εισφοροαποφυγής.

Η κυβέρνηση δεν είχε κανένα πρόβλημα να νομιμοποιήσει τους μεγαλοκαρχαρίες "αμνηστεύτοντας" τα δισεκατομμύρια που διατηρούν σε "κρυφούς" λογαριασμούς. Μπορεί να νομιμοποιήσει τους "παράνομους" μετανάστες απαλλάσσοντάς τους από τον εφιάλτη της καταδίωξης και της εκμετάλλευσης και που με τις εισφορές τους θα τονώσουν το ΤΚΑ.

Τριάντα χιλιάδες μετανάστες ζούνε κι εργάζονται σε καθεστώς παρανομίας χωρίς ασφάλιση στο έλεος του εργοδότη και της αστυνομίας. Επτά χιλιάδες Τουρκοκύπριοι εργάζονται χωρίς οι εργοδότες τους να καταβάλλουν εισφορές στο ΤΚΑ. Με συντηρητικούς υπολογισμούς το ΤΚΑ χάνει τουλάχιστον £20 εκατομμύρια το χρόνο.

Nα πληρώσει το κεφάλαιο και η Εκκλησία. Να σταματήσουν οι εξοπλισμοί.

Tο πρόβλημα των ταμείων δεν το δημιούργησαν οι εργαζόμενοι. Tα ταμεία τα έχουν κατακλέψει οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι με τη βοήθεια των κυβερνήσεων. Oι πακτωλοί εκατομμυρίων που έχουν τσεπώσει τα τελευταία χρόνια οι καπιταλιστές και η Εκκλησία, της οποίας η περιουσία δεν φορολογείται, φθάνουν και περισσεύουν να καλύψουν οποιοδήποτε έλλειμμα. Tο σταμάτημα της σπατάλης των εξοπλισμών, είναι μια άλλη πηγή που σημαίνει τουλάχιστον £70 εκατομμύρια το χρόνο εξοικονόμηση.

Μαζικές κινητοποιήσεις στην Ευρώπη

Η επίθεση στο σχέδιο συντάξεων - με την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και το πετσόκομμα των συντάξεων - είναι επιλογή της άρχουσας τάξης, όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και σ' ολόκληρη την Ευρώπη. Είναι κομμάτι της προσπάθειας τους να εφαρμόσουν το 'αμερικάνικο μοντέλο' των βάρβαρων επιθέσεων στην εργατική τάξη για να τονώσουν τα κέρδη τους και να ενισχύσουν την "ανταγωνιστικότητα" των οικονομιών τους.

Οι νεοφιλελεύθερες επιθέσεις ενάντια στα συστήματα ασφάλισης και συντάξεων οδήγησαν εκατομμύρια ευρωπαίους εργαζόμενους και τα συνδικάτά τους να μπουν στη μάχη του ασφαλιστικού.

Γενικές απεργίες στην Ιταλία έριξαν την πρώτη κυβέρνηση Μπερλουσκόνι. Το ίδιο στην Ισπανία, τη Γερμανία και στην Αυστρία όπου έγιναν οι μεγαλύτερες απεργίες και κινητοποιήσεις μετά τον Β' Παγκ. Πόλεμο. Στην Ελλάδα εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι το 2002 ανάγκασαν την κυβέρνηση Σημίτη να κάνει πίσω στο ασφαλιστικό. Στη Γαλλία οι μαζικές απεργίες του 1995 και το 2003 ενάντια στην αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης χαρακτηρίστηκαν σαν οι μαζικότερες από την εποχή του Μάη 1968. Η κυβέρνηση Μπλερ στη Βρετανία άνοιξε οριστικά το μέτωπο της συνταξιοδότησης στους δημόσιους με αποτέλεσμα τα συνδικάτα να προετοιμάζουν μαζικές κινητοποιήσεις για τις 18 Φλεβάρη και το Μάρτη.

Ούτε μέρα παραπάνω, ούτε σεντ λιγότερο!

Αυτή την απάντηση χρειάζεται να δώσουμε σαν εργαζόμενοι στην κυβέρνηση, το ΚΕΒΕ και την ΟΕΒ, στα σχέδια τους για "μεταρρύθμιση" του συνταξιοδοτικού. Παρόμοιο ήταν κι ένα από τα συνθήματα των ελλήνων εργαζομένων ενάντια στις "μεταρρυθμίσεις" Σημίτη στο Ασφαλιστικό.

Παρόλο που οι ηγεσίες της ΠΑΣΥΔΥ και της ΣΕΚ είναι έτοιμες να συνθηκολογήσουν και μπορεί από την πλευρά της η ηγεσία της ΠΕΟ να "τα μασάει" ζητώντας 'κοινωνικό διάλογο', όμως η μάχη δεν χάθηκε. Οι εργαζόμενοι στη βάση μπορούν να υποχρεώσουν τις ηγεσίες των συντεχνιών ν' αλλάξουν χαβά. Mε δυναμικές απεργίες και κινητοποιήσεις μπορούμε να αναγκάσουμε την κυβέρνηση να κάνει πίσω, όπως και οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι στις πιο πολλές χώρες.

Ήδη εκφράστηκαν οι πρώτες αντιδράσεις υπαλλήλων της βάσης της ΠΑΣΥΔΥ ενάντια στην κατ' αρχή συμφωνία ΠΑΣΥΔΥ - Κυβέρνησης. Ενάντια στην απόφαση της ηγεσίας της ΠΑΣΥΔΥ για αποδοχή της αύξησης του ορίου στο 63ο έχουν ταχθεί με ανακοινώσεις τους διάφορα κομμάτια. Όπως οι λειτουργοί και το προσωπικό του Γραφείου Επιτρόπου Διοικήσεως, η Κλαδική Υπαλλήλων του Κυπριακού Οργανισμού Αναπτύξεως Γης, το προσωπικό του Γραφείου Επιτρόπου Διοικήσεως, ο Κλάδος Υπαλλήλων της Ελεγκτικής Υπηρεσίας και η Κλαδική Υπαλλήλων Τμήματος Δασών. Από την πλευρά τους οι συνδικαλιστικές οργανώσεις στην εκπαίδευση, ΟΕΛΜΕΚ, ΟΛΤΕΚ και ΠΟΕΔ όπως και η φοιτητική ομοσπονδία ΠΟΦΕΝ έχουν ταχθεί ενάντια στην αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης.

Εκείνο που χρειάζεται είναι να γενικευτεί αυτή η αντίδραση από τα κάτω και ο συντονισμός όλων των εργαζομένων που θέλουν ν' αντισταθούν: δημόσιων, ημικρατικών, εκπαιδευτικών και φοιτητών. Ένα πρώτο βήμα είναι τα ψηφίσματα που κυκλοφόρησαν στην ΑΤΗΚ και ΑΗΚ για μάζεμα υπογραφών ενάντια στην πρόταση της κυβέρνησης και απαίτηση των υπαλλήλων από τις ηγεσίες των συντεχνιών να καλέσουν γενικές συνελεύσεις και ψηφοφορία στους χώρους δουλειάς πριν οποιαδήποτε απόφαση.

ΔΗΛΩΣΕΙΣ