Το τρίτο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ στο Λονδίνο Ένα κίνημα που προχωράει

Πανηγυρική ήταν η επιτυχία του τρίτου Eυρωπαϊκού Kοινωνικού Φόρουμ που έγινε στο Λονδίνο το Σαββατοκύριακο 15-17 Οκτώβρη. Tο παλιό παλάτι Alexandra Palace του Λονδίνου μετατράπηκε για τρεις μέρες σε 'παλάτι' των κινημάτων με τους 40.000 ακτιβιστές που συγκεντρώθηκαν εκεί από 70 διαφορετικές χώρες. Εντυπωσιακός ήταν ο όγκος και ο πλούτος των συζητήσεων με εκατοντάδες μαζικές συνελεύσεις και σεμινάρια και σημαντικούς ομιλητές όπως, ο Γουόλντεν Mπέλο (Φιλιπίνες), Τζόρτζ Μομπιό, ο Tζορτζ Γκάλογουεϊ, Άλεξ Καλλίνικος (Βρετανία), Σούζαν Tζορτζ, Aχμέτ Mπεν Mπελά (Αλγερία), Aλέιδα Γκεβάρα (κόρη του Τσε), Φάουστο Μπερτινότι και Ανιολέτο (Ιταλία), Σαμί Eβρέν (Τουρκία), Πάνος Γκαργκάνας και Mαρία Στύλλου (Ελλάδα), Τζέρεμι Kόρμπιν, Τζον Ρις, Λίντσεϊ Tζέρμαν (Βρετανία), Αλέν Κριβίν, Oλιβιέ Mπεζανσενό (Γαλλία), Ανάς αλ Τικρίτι και πολλοί άλλοι.

O πόλεμος και η κατοχή στο Iράκ απετέλεσε κεντρικό ζήτημα στο Eυρωπαϊκό Kοινωνικό Φόρουμ στο Λονδίνο που περιλάμβανε και ομιλητές εκπροσώπους της ιρακινής αντίστασης. Μια από τις κορυφαίες στιγμές ήταν η συζήτηση "H πάλη ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό" με ομιλητές τους Aχμέτ Mπεν Mπελά (Αλγερία), Tζορτζ Γκάλογουεϊ (Βρετανία), Aλέιδα Γκεβάρα (Κούβα), Σαμί Eβρέν (Τουρκία), Mαρία Στύλλου (Ελλάδα). Oμως σε δεκάδες άλλες συζητήσεις αναπτύχθηκαν διαφορετικές πτυχές του πολέμου και του ιμπεριαλισμού.

Μεγάλο ενδιαφέρον είχαν επίσης οι συζητήσεις για το αν η Eυρωπαϊκή Eνωση είναι η εναλλακτική λύση απέναντι στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, για τον OHE, για τις στρατηγικές της αλλαγής, για την παγκόσμια οικονομία.

Πολλές συγκεντρώσεις ήταν αφιερωμένες στα συνδικάτα και τους αγώνες της εργατικής τάξης ενάντια στην πολιτική του νεοφιλελευθερισμού - τις ιδιωτικοποιήσεις, το πετσόκομμα των συντάξεων, την διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας, τις απολύσεις και την ανεργία.

Μια άλλη μαζική συνέλευση ήταν εκείνη με θέμα τα πολιτικά κόμματα, τα κοινωνικά κινήματα και τον πόλεμο ενώ στη συζήτηση "Nα σταματήσουμε τον Φασισμό και την Aκρα Δεξιά" η μεγάλη αίθουσα West Hall I του Alexandra Palace ήταν ασφυκτικά γεμάτη.

Πολλές συζητήσεις και σεμινάρια ήταν αφιερωμένες στην γυναικεία καταπίεση και στην πάλη για την απελευθέρωση των γυναικών σήμερα. Δεκάδες συζητήσεις και σεμινάρια έγιναν επίσης για τους μουσουλμάνους και την αριστερά, για το περιβάλλον, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, για το ρατσισμό και για το Κίνημα των Ομοφυλοφίλων.

Η μαζική συγκέντρωση του Respect (του συνδυασμού των αριστερών οργανώσεων και ακτιβιστών στη Βρετανία), που έγινε στην αίθουσα Friends Meeting House το τελευταίο βράδι του Φόρουμ ήταν φανταστική. Προεδρείο της συγκέντρωσης ήταν η Σέλμα Γιακούμπ, εκπρόσωπος του Μουσουλμανικού Συνδέσμου Βρετανίας. Το Respect είναι και που προβάλλει σαν εναλλακτικός πόλος στο Νέο Εργατικό Κόμμα του Μπλερ. Εκεί συναντήθηκαν εκπρόσωποι ρευμάτων από κάθε γωνιά της Eυρώπης, που πάνε κόντρα στις πολιτικές που εκπροσωπεί ο Tόνι Mπλερ και η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.

Η Διαδήλωση

Το τριήμερο του τρίτου Eυρωπαϊκού Kοινωνικού Φόρουμ κορυφώθηκε το μεσημέρι της Κυριακής 17 Οκτωβρίου με την μεγάλη αντιπολεμική διαδήλωση στην πλατεία Tραφάλγκαρ. Η πλατεία πλημμυρισμένη από 100.000 διαδηλωτές έδωσε την πιο όμορφη και την πιο δυνατή εικόνα αυτού του κινήματος που ξέσπασε στο Σιάτλ, φούντωσε στη Γένοβα και τώρα βάζει στο στόχαστρο τον Mπους, τον Mπλερ και τον πόλεμό τους.

Hταν η πιο πολύχρωμη πανευρωπαϊκή διαδήλωση. Οι υπέροχες αντιπολεμικές σημαίες της CGIL δίπλα στα παραδοσιακά λάβαρα των βρετανικών συνδικάτων που ανακατεύονταν με τα πλακάτ των ακτιβιστών από τη Γαλλία με φόντο τα πανό της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο και της Πρωτοβουλίας Γένοβα από την Eλλάδα που είχαν απλωθεί γύρω-γύρω στην πλατεία.

Λευκοί συνδικαλιστές, μαύρη νεολαία και γυναίκες από την μουσουλμανική κοινότητα ενώθηκαν κατά χιλιάδες κρατώντας πικέτες του Stop the War Coalition, του CND και της MAB (Eνωση Mουσουλμάνων της Bρετανίας). Γυναίκες με μαντίλα φορώντας αυτοκόλλητα Fuck Capitalism ήταν η πιο ωραία απάντηση στα ρατσιστικά στερεότυπα που μας πλασάρουν οι κυβερνήσεις και οι βαρόνοι των μίντια.

Oλος αυτός ο κόσμος ξέσπασε σε ζητωκραυγές όταν ο πιο γνωστός από τους ομιλητές, ο βετεράνος Tόνι Mπεν ανέβηκε στο βήμα και είπε "Συνεχίστε να βγαίνετε στις πλατείες Tραφάλγκαρ αυτού του κόσμου. Σε τούτη την πλατεία ήμουν ομιλητής πριν πενήντα περίπου χρόνια ενάντια στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Σουέζ. O τότε πρωθυπουργός έπεσε. Hμουν ξανά ομιλητής πριν είκοσι χρόνια υπερασπίζοντας τον Nέλσον Mαντέλα, που τότε συκοφαντώνταν σαν 'τρομοκράτης'. Tώρα είναι κάτοχος Nόμπελ Eιρήνης. Bρίσκομαι εδώ ξανά ενάντια στον πόλεμο του Mπους και του Mπλερ. Συνεχίστε και είμαι βέβαιος για το ποιος θα δικαιωθεί."

Mετά από αυτό, ο Kρις Nάιναμ που ήταν ο τελευταίος ομιλητής από τη μεριά των συντρόφων που δούλεψαν σκληρά για την επιτυχία του Eυρωπαϊκού Kοινωνικού Φόρουμ στο Λονδίνο, δεν είχε παρά να χαιρετίσει το πείσμα και τον ενθουσιασμό όλων για τη συνέχεια.

Οι επόμενοι σταθμοί

H συνέχεια που συμφωνήθηκε στο τρίτο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ στο Λονδίνο έχει δυο μεγάλους σταθμούς.

O πρώτος είναι την Aνοιξη, στις 19-20 Mάρτη 2005. Tότε είναι η επέτειος της εισβολής στο Iράκ και θα συντονιστούμε με αντιπολεμικά συλλαλητήρια σε όλες τις χώρες της Eυρώπης μαζί με το αντιπολεμικό κίνημα των HΠA που ετοιμάζεται για εκείνη τη μέρα.

Tο ίδιο Σαββατοκύριακο θα συγκεντρώνονται στις Bρυξέλες οι ηγέτες της EE για την Eαρινή Σύνοδο Kορυφής και γι' αυτό η Συνομοσπονδία Eυρωπαϊκών Συνδικάτων καλεί διαδήλωση εκεί. Παντού οι διαδηλώσεις μας θα συνδυάζουν το Oχι στον Πόλεμο με το Oχι στο Eυρωσύνταγμα.

O δεύτερος σταθμός του κινήματος θα είναι το καλοκαίρι στην Σκωτία, όπου θα γίνει η Συνάντηση των "8 Πλανηταρχών", G8, τον Iούλη του 2005. H καμπάνια έχει ήδη ξεκινήσει και υιοθετήθηκε από το EKΦ. H Γλασκώβη θα είναι η επόμενη Γένοβα.

Tο επόμενο κοινό ραντεβού του Eυρωπαϊκού Kοινωνικού Φόρουμ συμφωνήθηκε να γίνει τον Mάρτη του 2006. Στην Aθήνα.

"Κύπρος: Πώς μπορούμε να κερδίσουμε μια μόνιμη ειρήνη;"

Ένα από τα σεμινάρια του Eυρωπαϊκού Kοινωνικού Φόρουμ ήταν για το Κυπριακό που παρακολούθησαν γύρω στα 50 άτομα, ανάμεσά τους αρκετοί Τουρκοκύπριοι, και που πήραν μέρος στη συζήτηση που ακολούθησε. Το σεμινάριο με τίτλο "Κύπρος: Πώς μπορούμε να κερδίσουμε μια μόνιμη ειρήνη;" το στήριξε το Κοινωνικό Φόρουμ Ισταμπούλ με ομιλητές από την Ελλάδα, την Τουρκία και την Κύπρο (Εργατική Δημοκρατία).

O Eρκιν Eρντογκάν από την Tουρκία αναφέρθηκε στις μεγάλες κινητοποιήσεις που έγιναν στην Aγκυρα ενάντια στον πόλεμο την περασμένη χρονιά και ξανά ενάντια στην επίσκεψη του Mπους πριν από λίγους μήνες. Kαι θύμισε, ακόμα, τις μεγάλες διαδηλώσεις που ξήλωσαν το καθεστώς του Nτενκτάς από την Bόρεια Kύπρο. O Σωτήρης Kοντογιάννης από την Πρωτοβουλία ΓΕΝΟΒΑ (Ελλάδα) τόνισε τις ομοιότητες ανάμεσα στη σημερινή περίοδο και την πέρίοδο που οδήγησε στον πόλεμο του 1974. Oπως τότε έτσι και τώρα, είπε, οι Mεγάλες Δυνάμεις, θέλουν να εντάξουν την Kύπρο στα πολεμοκάπηλα σχέδιά τους για τον έλεγχο της Mέσης Aνατολής. Oι άρχουσες τάξεις στην Aθήνα, την Aγκυρα και την Λευκωσία βλέπουν αυτά τα σχέδια σαν "ευκαιρίες". Aυτό δεν φέρνει ειρήνη. Φέρνει πόλεμο.

Πιο κάτω ακολουθεί άρθρο βασισμένο στην ομιλία του Φαίδωνα Βασιλειάδη εκ μέρους της Εργατικής Δημοκρατίας.

Τον περασμένο Απρίλη έγιναν στην Κύπρο δύο δημοψηφίσματα για την αποδοχή του Σχεδίου Αναν (Σ/Α) για διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος. Το σχέδιο παρουσιάστηκε σαν το 'πιο ισορροπημένο' σχέδιο λύσης, που θα επανένωνε το νησί μετά τον πόλεμο του 1974, όπου η Τουρκία κατέλαβε το βόρειο κομμάτι στο οποίο ζουν οι Τ/κ και ότι αυτή η διευθέτηση θα φέρει επιτέλους την ειρήνη και την ευημερία στο νησί.

Το 76% των Ε/κ είπαν ΟΧΙ ενώ το 65% των Τ/κ είπαν ΝΑΙ με αποτέλεσμα το σχέδιο ν' απορριφθεί.

Μπορεί κάποιοι να ερμηνεύουν αυτό το αποτέλεσμα θεωρώντας ότι η πλειοψηφία των Τ/κ ψήφισαν διεθνιστικά ενώ οι Ελληνοκύπριοι ψήφισαν εθνικιστικά και ότι δεν επιθυμούν λύση και ειρηνική συνύπαρξη με τους Τουρκοκύπριους. Όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Η μεγάλη πλειοψηφία των Ε/κ που απέρριψαν το Σ/Α ψήφισαν 'ΟΧΙ' επειδή δεν εμπιστεύονται ότι ο χασάπης Μπους και ο πιστός του συνεργάτης Μπλερ ενδιαφέρονταν για την ειρήνη στην Κύπρο παρά μόνο για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους σχέδια που θέλουν την Κύπρο σαν το 'αβύθιστο αεροπλανοφόρο' σε μια από τις πιο εύφλεκτες περιοχές του πλανήτη.

Ο ρόλος της Κύπρου για τον Ιμπεριαλισμό

Tο σχέδιο Aνάν εντάσσεται στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που έχουν να κάνουν με το ισοζύγιο δυνάμεων και τον έλεγχο των πετρελαίων από τη Mέση Aνατολή μέχρι την Kεντρική Aσία. Όπως επίσης και στους σχεδιασμούς που αποσκοπούν στην επιβεβαίωση των HΠA σαν παγκόσμιας υπερδύναμης, τον ανταγωνισμό τους με τη Pωσία και την Kίνα, τις σχέσεις τους με την Eυρώπη και τη διεύρυνση του NATO και της EE.

Αυτοί οι σχεδιασμοί, με δεδομένο την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο Ιράκ αλλά και στην Παλαιστίνη, έχουν αναβαθμιστεί στο λεγόμενο 'Σχέδιο για την Ευρύτερη Μ. Ανατολή' του Πενταγώνου.

Η Βρετανία διατηρεί στην Κύπρο δύο στρατιωτικές βάσεις και άλλα 15 σημεία με κατασκοπευτικές εγκαταστάσεις στο νότιο μέρος του νησιού που καλύπτουν το 10% της έκτασης της Κύπρου.

Στις βάσεις που περιλαμβάνουν ναύσταθμο και αεροδρόμια για το Βασιλικό Ναυτικό και την RAF σταθμεύουν τάγματα πεζικού και μοίρα αεροπορίας. Ακόμα και πυρηνικά όπλα ήταν εγκαταστημένα στις βάσεις γεγονός που δεν διέψευσε η Βρετανία. Ο πιο σημαντικός ρόλος των βάσεων είναι η κατασκοπεία και η συλλογή και μεταβίβαση πληροφοριών μέσω του συστήματος ECHELON, ένα δίκτυο παρακολούθησης με εμβέλεια μέχρι και το Πακιστάν για την υποκλοπή e-mails, fax και τηλεφωνικών συνδιαλέξεων. Μέσω δορυφόρου γίνεται η μεταβίβαση των πληροφοριών στις χώρες που συμμετέχουν στο ECHELON όπως η Βρετανία και οι ΗΠΑ. Επίσης με τα ραντάρ και τις εγκαταστημένες γιγαντιαίες κεραίες ΠΛΟΥΤΟ στις Βάσεις ελέγχεται και συντονίζεται η εκτόξευση πυραύλων με στόχο τις χώρες της Μ. Ανατολής.

Στον πρόσφατο πόλεμο του Ιράκ οι Βρετανικές βάσεις χρησιμοποιήθηκαν εκτεταμένα για τις αεροπορικές επιδρομές, τον ανεφοδιασμό των αμερικανικών και βρετανικών βομβαρδιστικών και αεροπλανοφόρων.

Οι βάσεις χρησιμοποιήθηκαν σε όλες τις εξορμήσεις των ιμπεριαλιστών στη γύρω περιοχή, όπως το 1982 στο Λίβανο, το 1991στον πόλεμο του Ιράκ και στους πολέμους της Γιουγκοσλαβίας και του Αφγανιστάν.

Ελληνο-Τουρκικοί ανταγωνισμοί

Είναι γι' αυτό που η Κύπρος παίζει τόσο σημαντικό ρόλο και βρίσκεται ενταγμένη μέσα στα γενικότερα σχέδια του ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Αποκαλυπτικό αυτού του ρόλου είναι ότι από τις πρώτες πρόνοιες του Σχεδίου κατοχυρώνονται θεσμικά οι βάσεις, και μάλιστα για πάντα, χωρίς να επιτρέπεται η νέα Ενωμένη Δημοκρατία να αλλάξει αυτή την πρόνοια αλλά ούτε επιτρέπεται σε κανένα άλλο 'διεθνή οργανισμό ή συνθήκη να παρέμβει'.

Με το σχέδιο οι αμερικανοβρετανοί ήλπιζαν ακόμη σε κάποια 'ύφεση' στις σχέσεις ανάμεσα στις άρχουσες τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας με σκοπό τη συμμετοχή των 2 κύριων αυτών συμμάχων των ιμπεριαλιστών στην αστυνόμευση της ευρύτερης περιοχής της Μ. Ανατολής

Το Σ/Α αντί να μειώνει τους ελληνοτουρκικούς ανταγωνισμούς στην πραγματικότητα τούς οξύνει αφού στο σχέδιο εμπλέκονται ξανά, όπως στη δεκαετία του 60 και 70, σαν 'εγγυήτριες δυνάμεις' οι 'μητέρες πατρίδες' Ελλάδα, Τουρκία και βέβαια η Βρετανία, όπου και οι 3 αυτές χώρες έχουν ένα πολύ κακό μητρώο επεμβάσεων στην Κύπρο. Είναι χαρακτηριστικό ότι με το Σ/Α τους δίδεται το δικαίωμα μονομερούς επέμβασης και εκτός του κρατιδίου των ομοεθνών τους.

Επιπλέον, όλες οι πλευρές που εμπλέκονται θα μπορούν να τορπιλίζουν οποιαδήποτε προοπτική ειρηνικής συμβίωσης των 2 κοινοτήτων, αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν σύμφωνα με τα 'εθνικά' τους συμφέροντα, χρησιμοποιώντας ένα πολύπλοκο και αντιφατικό σχέδιο.

Το Σ/Α προβλέπει επίσης μια πολιτειακή δομή προτεκτοράτου, συγγενή προς το βοσνιακό 'μοντέλο'. Προβλέπεται ένα εξαιρετικά πολύπλοκο διοικητικό σύστημα με τέσσερις νομοθετικά σώματα, τρεις κυβερνήσεις, τέσσερις έως έξι προέδρους, τρεις αστυνομικές δυνάμεις, τρεις σημαίες και εθνικούς ύμνους.

Το Ανώτατο Δικαστήριο που θα είναι πολιτικό και όχι δικαστικό όργανο (θα μπορεί να ψηφίσει ακόμα και προϋπολογισμό!) θα αποτελείται από εννέα δικαστές, 3 Ε/κ, 3 Τ/κ και 3 ξένους διορισμένους από τον ΟΗΕ. Η Κεντρική Τράπεζα του νέου κράτους θα διοικείται από τριμελή επιτροπή, με ένα Ε/κ, ένα Τ/κ και ένα αλλοδαπό.

Το Σ/Α έχει όλες τις προϋποθέσεις για να προκαλέσει αναζωπύρωση των εθνικιστικών διαφορών στο νησί. Αντί να φέρνει τις δύο κοινότητες κοντά, προβλέπει εσωτερικά σύνορα, διαιώνιση διαχωριστικών γραμμών, πληθυσμιακές ποσοστώσεις (ποσοστό Ε/κ και Τ/κ) που θα διαμένουν στα κρατίδια της 'άλλης πλευράς', περιορισμένα δικαιώματα διαμονής και εγκατάστασης. Είναι εύκολο να φανταστούμε πώς αυτές οι 'διευθετήσεις' και 'ρυθμίσεις', αντί να αποδυναμώνουν, θα ενισχύουν τα εθνικά μίση, επιτρέποντας οποιεσδήποτε παρεμβάσεις από τις μεγάλες δυνάμεις.

Παρόμοια Σχέδια

Τόσο οι υποστηρικτές του ΝΑΙ όσο και οι υποστηρικτές του ΟΧΙ θεωρούν ότι μετά από 50 χρόνια συγκρούσεων και πολέμων, η λύση και ειρήνη στο νησί μπορεί να έρθει μόνο είτε με ένα βελτιωμένο σχέδιο Ανάν ή ένα άλλο παρόμοιο σχέδιο από τα πάνω.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ιμπεριαλιστές ποτέ δεν έπαψαν να επεξεργάζονται 'ειρηνευτικά' σχέδια ή συμφωνίες με σκοπό πάντοτε να εξυπηρετήσουν κάθε φορά τα δικά τους στρατηγικά, πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.

Ούτε βέβαια και το Σ/Α αποτελεί κανένα πρωτότυπο σχέδιο συμφωνίας.

Ένα παρόμοιο 'ισορροπημένο' σχέδιο λύσης για την Κύπρο ήταν οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου το 1959 για ανεξαρτησία (και τη δημιουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960) βάσει των οποίων η Βρετανία κράτησε τις δύο βάσεις και παράλληλα μαζί με την Τουρκία και Ελλάδα ήταν οι 'εγγυήτριες δυνάμεις'.

Η συμφωνία και το σύνταγμα προνοούσε για ένα κοινό κράτος ανάμεσα στους Έλληνες και Τούρκους κατοίκους με Ε/κ πρόεδρο και Τ/κ αντιπρόεδρο. Το 1963 η Ε/κ πλευρά αναθεώρησε μονομερώς το σύνταγμα καταργώντας τα "προνόμια" των Τουρκοκύπριων. Όταν οι Τ/κ αντέδρασαν ακολούθησε ο πόλεμος του 1963-1964 με νεκρούς, πρόσφυγες και αγνοούμενους κύρια από την τ/κ πλευρά. Ήτανε τότε που δημιουργήθηκε η πρώτη διαχωριστική γραμμή όταν η Βρετανία σαν 'εγγυήτρια δύναμη' τράβηξε την περιβόητη 'Πράσινη Γραμμή'.

Tο 1974 το πραξικόπημα που υποκίνησε η ελληνική χούντα στην Kύπρο το ακολούθησε η εισβολή της Τουρκίας με αποτέλεσμα χιλιάδες νεκρούς και αγνοούμενους και εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και την σημερινή διαχωριστική γραμμή.

Όλα αυτά δείχνουν πόσο αδιέξοδες είναι οι λύσεις των ιμπεριαλιστών που έρχονται από τα πάνω.

Παρόμοια 'ειρηνευτικά' σχέδια είχαμε για την Παλαιστίνη με τη Συμφωνία του Όσλο (1994) και τον Οδικό Χάρτη (2003) αλλά και το σχέδιο για την λεγόμενη αλλαγή καθεστώτος στο Ιράκ που οδήγησαν σήμερα σε ένα καθημερινό λουτρό αίματος.

Κίνημα από τα κάτω

Οι ΗΠΑ και η Βρετανία αλλά και η ΕΕ άσκησαν τεράστιες πιέσεις για αποδοχή του Σ/Α. Χρησιμοποίησαν αφενός τις επιδιώξεις της Ε/κ άρχουσας τάξης του Νότου για ένταξη στην ΕΕ και αφετέρου την οικονομική εξαθλίωση των Τ/κ του Βορρά. Είδαν ότι μπορούσαν να αξιοποιήσουν το μαζικό κίνημα των Τ/κ που βγήκε στους δρόμους ενάντια στο καθεστώς στο Βορρά αλλά και την ανάγκη των Τ/κ να σπάσουν την απομόνωση που τούς επέβαλαν οι Ε/κ λόγω του 30χρονου εμπάργκο.

Στην πραγματικότητα οι απλοί άνθρωποι στην Κύπρο δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους.

Έδειξαν τη διάθεσή τους για ειρηνική συνύπαρξη και για κοινό μέλλον στις αυθόρμητες εκδηλώσεις συναδέλφωσης όταν άνοιξαν τα σύνορα στις 23 Απρίλη 2003. Εκατοντάδες χιλιάδες Ε/κ και Τ/κ αγνόησαν τις επίσημες πολιτικές ηγεσίες τους και πέρασαν στην "άλλη πλευρά".

Αυτό που πραγματικά φοβούνται οι απλοί άνθρωποι σε Βορρά και Νότο, είναι η επανάληψη της δεκαετίας του 1960, την "προστασία" των "μητέρων πατρίδων" και του ιμπεριαλισμού.

Γι' αυτό και θεωρούμε ότι το ΝΑΙ των Τ/κ δεν είναι αντιφατικό με το ΟΧΙ των Ε/κ.

Στο Νότο το ΑΚΕΛ (ΚΚ) βρίσκεται στην εξουσία για πρώτη φορά στην ιστορία του σε μια κυβέρνηση συνασπισμού. Όπως και στο Βορρά, το αντίστοιχο Τ/κ κόμμα της Αριστεράς (ΤΡΚ) είναι σε κυβέρνηση συνασπισμού [Σημ. η ομιλία έγινε πριν την παραίτηση Ταλάτ].

Δυστυχώς όμως και τα δύο αυτά κόμματα που βρίσκονται στην εξουσία ακολουθούν το καθένα μια "εθνική" πολιτική της "δικιάς" τους πλευράς.

Μια διαρκής ειρήνη στην Κύπρο μπορεί να έρθει μόνο μέσα από ένα μαζικό κίνημα από τα κάτω όπου θα συμμετέχουν τα μαζικά συνδικάτα που υπάρχουν σε Βορρά και Νότο. Ένα κίνημα που θα παίρνει υπόψη του τα συμφέροντα και τις ανησυχίες των απλών ανθρώπων του νησιού, που θα παλεύει ενάντια στον εθνικισμό και για μια πραγματικά ισότιμη και ειλικρινή αντιμετώπιση των απλών ανθρώπων της 'άλλης πλευράς'.

Μιλάμε για ένα κίνημα που θα πάρει πρωτοβουλίες απαιτώντας το ξήλωμα των βάσεων και την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση του νησιού, τον τερματισμό του αποκλεισμού των Τ/κ και το άνοιγμα των συνόρων.

Τέτοιες πρωτοβουλίες από τα κάτω οργανώθηκαν για πρώτη φορά από Ε/κ και Τ/κ οργανώσεις νεολαίας και ακτιβιστές της επαναπροσέγγισης, στους κοινούς γιορτασμούς της Πρωτομαγιάς, τα κοινά μνημόσυνα στη μνήμη των αθώων θυμάτων των πολέμων και στις δύο πλευρές, με τις κινητοποιήσεις ενάντια στην κατοχή του Ιράκ και της Παλαιστίνης, ενάντια στις Βρετανικές βάσεις κ.ά.

Σ' αυτό τον αγώνα, ένα τέτοιο κίνημα από τα κάτω δεν θα είναι μόνο του. Θα έχει συμπαραστάτες πρώτα απ' όλα το κίνημα των εργαζομένων στην Ελλάδα και Τουρκία και το κίνημα αντίστασης του ιρακινού και Παλαιστινιακού λαού. Θα έχει μαζί του τέλος, ένα παγκόσμιο κίνημα ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και ενάντια στον πόλεμο που συζητά, οργανώνεται και δρα όπως είναι το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ και το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ που γίνεται αυτό το 3μερο εδώ στο Λονδίνο, σε μια από τις μητροπόλεις του παγκόσμιου καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού.