Χρειαζόμαστε μια άλλη αριστερά
διεθνιστική και αντικαπιταλιστική

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια περιγραφή της πολιτικής κατάστασης σήμερα που εξοργίζει χιλιάδες εργαζόμενους και απλούς ανθρώπους που βλέπουν τα τελευταία χρόνια τη συνεχιζόμενη σήψη της πολιτικής ζωής, την αναξιοπιστία των πολιτικών και την κατάρρευση "θεσμών" του συστήματος.

Στην πολιτική λιτότητας της κυβέρνησης, την ακρίβεια, τις απολύσεις προστέθηκε το πόρισμα για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου στη δίνη του οποίου στροβιλίζονται κόμματα, Εκκλησία, πρώην και νυν υπουργοί, βουλευτές και 'σημαίνοντα' πολιτικά πρόσωπα. Το σκάνδαλο αυτό ήρθε να προστεθεί στα σκάνδαλα και τις ίντριγκες μέσα στους 'ιερούς' κύκλους των Συνοδικών τα τελευταία χρόνια ενώ η αντιπαράθεση γύρω από τις χρηματοδοτήσεις των Αμερικανών στην εκστρατεία υπέρ του σχεδίου Ανάν οδηγεί στην πρωτοφανή όξυνση της πολιτικής ζωής.

Ο κίνδυνος να ξεφύγει η κατάσταση σε κάποια στιγμή από τον έλεγχο των πολιτικών είναι μεγάλος. Τον κίνδυνο αυτό επεσήμανε άμεσα ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ Γιαννάκης Ομήρου δηλώνοντας, σχετικά με τις αλληλοκατηγορίες για το σκάνδαλο στο χρηματιστήριο, ότι: "κινδυνεύει με κατάρρευση το πολιτικό σύστημα του τόπου και οι πολίτες αποστρέφουν το πρόσωπο από τους πολιτικούς".

Από το άλλο μέτωπο, εκείνο της οικονομίας που έχει να κάνει με το πρόγραμμα σύγκλισης της κυβέρνησης και το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, έρχεται την 'δωδεκάτη' η ανεπίσημη εισήγηση του ΑΚΕΛ για αναθεώρηση του στόχου για ένταξη στη ζώνη του ευρώ μέχρι το 2007. Όπως ανέφερε στη συνέντευξή του ο Σταύρος Ευαγόρου στο 'Φιλελεύθερο' (31/10/04) "η Κύπρος δεν θα χαθεί και δεν χάθηκε ο κόσμος αν η ένταξη στο Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών γίνει αργότερα και η υιοθέτηση του ευρώ δεν γίνει το 2007 αλλά το 2009." Και βέβαια το ΑΚΕΛ γνωρίζει τι πρόκειται να ακολουθήσει για τους εργαζόμενους με το πρόγραμμα σύγκλισης της ΕΕ και την ΟΝΕ. Είναι το ίδιο από τους κύριους αποδέκτες της απογοήτευσης και δυσαρέσκειας χιλιάδων εργαζομένων που βλέπουν τα εισοδήματά τους να μειώνονται, να κινδυνεύουν τα κεκτημένα και οι δουλειές τους από τη 'φιλολαϊκή' συγκυβέρνηση καθώς αποκαλύπτεται και επίσημα ότι με το χρηματιστήριο οι 'επάνω' έστησαν τρικούβερτο πάρτι. Γι' αυτό και το ξαφνικό φλας από μεριάς ΑΚΕΛ.

Δεκαετία Συναγερμού

Η κύρια δικαιολογία της συγκυβέρνησης για την ανάγκη εφαρμογής των όχι και τόσο 'φιλολαϊκών' μέτρων ενάντια στους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους φοιτητές, τους συνταξιούχους και για τις απανωτές φορολογίες και την ακρίβεια, είναι η άσχημη κατάσταση της οικονομίας που παρέλαβαν από την προηγούμενη κυβέρνηση.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μαύρη περίοδος διακυβέρνησης Κληρίδη-Συναγερμού έμοιαζε με πλιάτσικο.

Είναι πρόκληση να ζητά σήμερα ο Αναστασιάδης να σταλεί η Ακκελίδου στην πυρά για το "μέγα πολιτικό της ολίσθημα" όταν αποκαλύπτεται ο δικός του ρόλος στο χρηματιστήριο. Ο Χάσικος να δηλώνει ότι όταν ήταν υπουργός Άμυνας για λόγους 'δεοντολογίας' πούλησε τις μετοχές που αγόρασε στην περίοδο της 'φούσκας' και τσέπωσε 1,3 εκ. λίρες! Να ακούμε τον Αβέρωφ Νεοφύτου να καταγγέλλει τις περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες "ιδιαίτερα σε ευπαθείς κοινωνικές τάξεις όπως είναι οι συνταξιούχοι" ή τον Λευτέρη Χριστοφόρου να τάσσεται υπέρ της μείωσης του φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης χωρίς τη μετατόπιση φόρων σε άλλα καύσιμα γιατί "Ο λαός δεν μπορεί να αντέξει άλλο τα βάρη που του επιβάλλει η παρούσα κυβέρνηση".

Είναι εξοργιστικό να παριστάνει σήμερα ο Συναγερμός τον υπερασπιστή των φτωχών και αδυνάτων και να ποζάρει σαν το κόμμα εκείνο που πιστεύει σε αρχές, αξίες και θεσμούς.

Για δέκα ολόκληρα χρόνια διακυβέρνησης Κληρίδη-Συναγερμού οι περιπτώσεις σκανδάλων και διαφθοράς έκαναν τον γύρο από το Υπουργικό Συμβούλιο στα ανώτατα κλιμάκια της Αστυνομίας.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

Τα οικονομικά σκάνδαλα, των "προσυνεννοήσεων" και υπερτιμολογημένων προσφορών για την κατασκευή δημόσιων έργων και την κλοπή εκατοντάδων εκατομμυρίων λιρών του δημοσίου από εταιρείες; Τα εκατομμύρια λίρες που χάθηκαν από το δημόσιο από τις χαριστικές "παρεκκλίσεις" προς όφελος διάφορων μεγαλοκαρχαριών όπως του Σιακόλα, Παρασκευαϊδη, Ορφανίδη και του πρώην ΥΠΕΞ Α. Μιχαηλίδη;

Να θυμηθούμε τα σκάνδαλα και τις αποκαλύψεις για τις διασυνδέσεις της αστυνομίας με τη διακίνηση ναρκωτικών και τα παράνομα πρακτορεία στοιχημάτων; Το σκάνδαλο με τη σωματεμπορία και τις 'ροζ' βίζες στο οποίο βρέθηκε αναμεμειγμένος και ο αδελφός του Αναστασιάδη που μπήκε φυλακή για να βγει μετά από 3 μήνες λόγω 'υπερπληθυσμού' στις φυλακές;

Τις επιθέσεις ενάντια στο βιοτικό επίπεδο και τα κεκτημένα των εργαζομένων, το πετσόκομμα της ΑΤΑ, το ξεκίνημα των ιδιωτικοποιήσεων, τις περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες; Τον κυνισμό και την υπεροψία με την οποία αντιμετώπιζε η κυβέρνηση τα προβλήματα των εργαζομένων και άλλων κοινωνικών ομάδων. Να θυμηθούμε τέλος τη μεγάλη απάτη του αιώνα το Χρηματιστήριο;

Να θυμηθούμε τις βάρβαρες διώξεις των ξένων και τους ξυλοδαρμούς ναυαγών μεταναστών από τη ΜΜΑΔ;

Είναι εξοργιστικό να βλέπουμε σήμερα το Συναγερμό να ποζάρει σαν μπροστάρης της επαναπροσέγγισης και της 'συναδέλφωσης' με τους Τουρκοκύπριους όταν για μια δεκαετία αναβίωσε το γριβισμό και την ΕΟΚΑ Β' και ρήμαξε τα δημόσια ταμεία με τους εξοπλισμούς και τους S300 με την πολεμοκάπηλη πολιτική του 'ενεργού ηφαιστείου'.

Συγκυβέρνηση

Δυστυχώς όμως για τις χιλιάδες εργαζόμενους που ψήφισαν την κυβέρνηση της 'αλλαγής' διαπιστώνουν σήμερα, μετά από 21 μήνες, ότι η κατάστασή τους δεν έχει ουσιαστικά αλλάξει: ακρίβεια, φορολογίες, μηδενικές αυξήσεις ή ακόμα και μείωση στους μισθούς και απολύσεις.

Τα οικονομικά μέτρα του υπ. Οικονομικών Κεραυνού προετοιμάζουν το πέρασμα σε μια νέα φάση σκληρών επιθέσεων από την κυβέρνηση της 'αλλαγής'. Παγοποίηση ωφελημάτων στο δημόσιο και ημικρατικό τομέα. Αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης, αύξηση της συνεισφοράς των δημοσίων υπαλλήλων στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, επαναφορά του ζητήματος της μείωσης των κλιμάκων εισδοχής στο δημόσιο και καινούργιες έμμεσες φορολογίες (κινητή τηλεφωνία). "Αγάλι, αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι"(!) δηλώνει ο Κεραυνός σχολιάζοντας το ενδεχόμενο κάποια κόμματα της συμπολίτευσης και κύρια το ΑΚΕΛ να προβάλουν διαφωνίες στα μέτρα.

Στο κυπριακό αναβιώνει η ψυχροπολεμική ατμόσφαιρα με τους Τ/κ αφού τώρα η Ε/κ πλευρά με το 'ατού' του μέλους της ΕΕ μπορεί να εξασκεί καινούργιους εκβιασμούς ενάντια στους Τ/κ αλλά και να απειλεί με βέτο στην ένταξη της Τουρκίας. Η αντιπαράθεση που συντηρείται ανάμεσα στα στρατόπεδα του ΟΧΙ και του ΝΑΙ εμποδίζει στο να βρεθούν τρόποι και ν' ανοιχτούν δίοδοι ώστε να αναλάβουν δράση από τα κάτω οι απλοί άνθρωποι και στις δύο πλευρές.

Mέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι φυσικό πολύς κόσμος να καταλήγει στο "όλοι το ίδιο είναι" και να οδηγείται στην απάθεια και την απογοήτευση.

ΑΚΕΛ

Για τη συγκυβέρνηση και ιδιαίτερα για το ΑΚΕΛ η προηγούμενη διακυβέρνηση Κληρίδη λειτουργεί σαν άλλοθι και δικαιολογία για να συνεχιστεί εκείνη η πολιτική από εκεί που την άφησε ο Συναγερμός.

Δυστυχώς το ΑΚΕΛ όσο και να θέλει δεν μπορεί να βγάλει την ουρά του έξω από το πώς έφτασαν τα πράγματα σήμερα. Είναι συνυπεύθυνο με τους πρώην και νυν. Σε όλη την 10ετία Κληρίδη ψήφιζε όλους τους κρατικούς προϋπολογισμούς εκτός από τον τελευταίο, πριν τις προεδρικές του 2003, που τήρησε 'αποχή'. Ψήφιζε όλα τα κονδύλια των εξοπλισμών και των S300 που δημιούργησαν τα τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα.

Όταν στηνόταν η απάτη του χρηματιστηρίου το ΑΚΕΛ ψήφιζε με όλους τους άλλους στη βουλή τη μείωση της φορολογίας από τα κέρδη του ΧΑΚ. Αντί να προειδοποιήσει τον κόσμο που έμελλε να χάσει τις οικονομίες του, ενίσχυε τις αυταπάτες πολλών εργαζομένων ότι ο θεσμός αυτός μπορεί δήθεν να αποτελέσει "στήριγμα της οικονομίας" και πως η δημιουργία μιας άλλης επενδυτικής εταιρείας, όπως η ΔΗΜΗΤΡΑ, θα ήταν η απάντηση στους αετονύχηδες του ΧΑΚ.

Το ΑΚΕΛ στήριξε όλες τις επιλογές της άρχουσας τάξης και του ε/κ καπιταλισμού με 'υπευθυνότητα' όπως διατυμπανίζει και με γνώμονα το 'εθνικό συμφέρον'. Στήριξε την επιλογή της ένταξης στην ΕΕ με βαρύ κόστος για τους εργαζόμενους και την ίδια στιγμή εκείνο που έχει να πει είναι ότι "εμείς προειδοποιούσαμε πώς δεν θα ήταν εύκολα τα πράγματα"! Το Πρόγραμμα Σύγκλισης για ένταξη του ε/κ καπιταλισμού στην ευρωζώνη που εγκρίθηκε ομόφωνα από το υπουργικό συμβούλιο - όπως και η υπογραφή του Ευρωσυντάγματος - σημαίνει ένα καινούργιο γύρο "θυσιών" για τους εργαζόμενους. Μπορεί σήμερα ο Τάσσος και το ΑΚΕΛ να καταγγέλλουν τους αμερικανούς και τις επεμβάσεις τους στο δημοψήφισμα όμως η συγκυβέρνηση δεν είχε κανένα πρόβλημα να παραχωρήσει διευκολύνσεις για να σφυροκοπούν τη Βαγδάτη τα βομβαρδιστικά των αμερικανοβρετανών.

Προοπτική

Είναι γι' αυτούς τους λόγους που θεωρούμε ότι έχει φτάσει η στιγμή για το χτίσιμο μιας νέας αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Αυτή η άλλη αριστερά όμως δεν κτίζεται ούτε με δηλώσεις ούτε με διακηρύξεις για τη δημιουργία ενός νέου κόμματος αλλά με την κοινή δράση από τα κάτω. Με πρωτοβουλίες απ' τα αριστερά, που θα κερδίσουν στη δράση όλο αυτό τον κόσμο, γύρω από μικρά ζητήματα όπως οι πρωτοβουλίες στήριξης όσων συγκρούονται σήμερα με τις επιλογές της κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης, πχ αγρότες, φοιτητές, καρκινοπαθείς. Πρωτοβουλίες δικοινοτικές, για κοινή δράση ενάντια στον εθνικισμό και στο ρατσισμό.

Σ' αυτή την προσπάθεια δεν είμαστε μόνοι μας σαν κάποιοι ρομαντικοί που τραβούμε έναν μοναχικό δρόμο. Είμαστε κομμάτι ενός μεγαλύτερου κινήματος παγκόσμια που παλεύει ενάντια στον πόλεμο και τις νεοφιλελεύθερες επιλογές. Μ' αυτό τον τρόπο μπορούμε να κερδίσουμε όλους εκείνους που είναι γεμάτοι απογοήτευση και οργή. Αυτή είναι η προοπτική για το κτίσιμο μιας νέας αριστεράς που ήδη κτίζεται και στην υπόλοιπη Ευρώπη, Βρετανία, Γερμανία, Ιταλία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες.