Σταματήστε τις απειλές του Βέτο
Μόνο οι τούρκοι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν για την ένταξη ή όχι της Τουρκίας στην Ε.Ε.

Η ελληνοκυπριακή πολιτική ηγεσία παρά τους καυγάδες και τις αντιπαραθέσεις της για το ναι και το όχι στα δημοψηφίσματα, για το χρηματιστήριο και τα διάφορα άλλα που βγαίνουν καθημερινά στη φόρα μοιάζει να συμφωνεί σε ένα σημείο. "Η 17 του Δεκέμβρη είναι σημαντικό ορόσημο που πρέπει να αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο", η σύνοδος δηλαδή των αρχηγών κρατών της Ε.Ε. κατά την οποία θα παραχωρηθεί ή όχι ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην Τουρκία. Σε αυτή την πρόταση συμφωνούν όλοι, από τον Τάσσο και τον Χριστόφια μέχρι τον Αναστασιάδη και τον Βασιλείου.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι μετά την ένταξη της τον περασμένη Μάη στην Ε.Ε. η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση απέναντι στη Τουρκία. Οχι μόνο κρατά το βέτο στο χέρι και απειλεί την Τουρκία ότι θα το χρησιμοποιήσει αν δεν της παραχωρήσει άμεσα αυτά που ζητά, αναγνώριση, επιστροφή Αμμοχώστου, αλλά ακόμη και αν συναινέσει στην παραχώρηση ημερομηνίας θα βρίσκεται από δω και μπρος μαζί με τις άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στην απέναντι πλευρά του τραπεζιού που θα γίνονται οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκία και θα αποφασίζει κάθε φορά για τους όρους με τους οποίους θα πρέπει να συμμορφωθεί η Τουρκία. Σε συνεννόηση με την Ελληνική Κυβέρνηση και χωρίς τουρκοκύπριους μέσα στα πόδια της έχει ένα εξαιρετικό χαρτί που της δίνει τη δυνατότητα τα επόμενα χρόνια να διεκδικήσει με καλύτερους όρους πολλά που σήμερα φαίνονται πολύ δύσκολο να εξασφαλίσει.

Αυτή ήταν και η βασική επιδίωξη του Τάσσου με το όχι που είπε στο σχέδιο Ανάν. Αυτή είναι και η ουσία της "Ευρωπαϊκής λύσης" που ζητούν οι ελληνοκύπριοι εθνικιστές. Παρά την αντίθετη τοποθέτηση τους στα δημοψηφίσματα οι πολιτικοί που υποστήριξαν το ναι συμμερίζονται πλήρως αυτή την επιδίωξη του Παπαδόπουλου. Ο Συναγερμός μάλιστα έφτασε στο σημείο να του κάνει κριτική ότι παραχώρησε εύκολα το δικαίωμα για το βέτο. Ο Παπαδόπουλος βέβαια απάντησε ότι το βέτο θα είναι εκεί και θα αποφασιστεί στις 16 του Δεκέμβρη αν θα το χρησιμοποιήσουν ή όχι. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών ότι "το βέτο βρίσκεται στα χέρια της Τουρκίας", υπονοώντας ότι αν η τουρκική Κυβέρνηση προχωρήσει σε παραχωρήσεις δεν θα το χρησιμοποιήσουν.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. ήταν μαζί με το εμπάργκο που επιβάλλει στους τουρκοκύπριους από το 1974 και μετά, τα κυριότερα όπλα της ελληνοκυπριακής και ελληνικής άρχουσας τάξης απέναντι στην άλλη πλευρά. Με αυτά τα όπλα είναι που ελπίζουν να εξασφαλίσουν μια διευθέτηση που να είναι πιο κοντά στις δικές τους επιδιώξεις.

Οξυνση

Δεν είναι τυχαίο ότι μετά την αποτυχία των δημοψηφισμάτων και την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. χωρίς τους τουρκοκύπριους, έχουμε όξυνση του ψυχροπολεμικού κλίματος και των ανταγωνισμών ανάμεσα στις άρχουσες τάξεις των δύο πλευρών. Κάτι που θα γίνεται ακόμη πιο έντονο όσο θα πλησιάζει η 17η Δεκέμβρη. Η κάθε πλευρά οχυρώνεται πίσω από τις θέσεις της και προσπαθεί να επιβάλει τους δικούς της όρους, είτε αυτό αφορά την διακίνηση ανθρώπων και εμπορευμάτων, διεθνή φόρουμ, πολιτιστικές εκδηλώσεις, αθλητικά γεγονότα και πολλά άλλα που μετά το άνοιγμα των συνόρων στις 23 Απρίλη του 2003 πήραν μια νέα πνοή και πιο προχωρημένη διάσταση.

Αυτή η κατάσταση απειλεί να δηλητηριάσει αυτό το κλίμα και τις πολύ καλές σχέσεις που δημιουργήθηκαν ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους των δύο πλευρών μετά το άνοιγμα των συνόρων. Σίγουρα αυτό θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των πολιτικών ηγεσιών και των δυο πλευρών αλλά δεν θα εξυπηρετούσε καθόλου τους απλούς ανθρώπους και την προσπάθεια για ειρήνη, δημοκρατία, κατανόηση και αλληλοσεβασμό των δύο πλευρών και φυσικά για μια κοινά αποδεχτή συμφωνία διευθέτησης του κυπριακού προβλήματος.

Όσοι υποστηρίζουν μια τέτοια προοπτική και παλεύουν για ειλικρινή επαναπροσέγγιση δεν πρέπει να δώσουν καμιά υποστήριξη σε αυτά τα υστερόβουλα και "πολεμικά" σχέδια της κυβέρνησης και της πολιτικής μας ηγεσίας.

Δεν αναγνωρίζουμε σε κανέναν απο αυτούς να αποφασίσουν αν θα μπει η όχι η Τουρκία στην Ε.Ε., ούτε στον Τάσσο και τον Χριστόφια, ούτε στον Καραμανλή, ούτε και στον Παπανδρέου ή τον Αναστασιάδη. Οι μόνοι στους οποίους αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να αποφασίσουν αν θέλουν να μπουν και με ποιους όρους στην Ε.Ε. είναι οι Τούρκοι εργαζόμενοι, οι απλοί άνθρωποι στη Τουρκία.

Επιθετική ενέργεια

Οποιαδήποτε άλλη στάση ή προσπάθεια να εμποδίσει η ελληνοκυπριακή και ελληνική πλευρά την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. είναι εχθρική και επιθετική ενέργεια και σαν τέτοια την καταγγέλλουμε. Δυστυχώς όμως φαίνεται να είμαστε η μόνη πολιτική οργάνωση που έχει αυτή τη ξεκάθαρη θέση και αυτό δείχνει τα υστερόβουλα κίνητρα των πολιτικών ηγεσιών που υποστήριξαν το ναι στα δημοψηφίσματα. Το πραγματικό τους ενδιαφέρον δεν ήταν ούτε η ειρήνη, ούτε η επαναπροσέγγιση αλλά να αρπάξουμε όσα μας δίνει πίσω τώρα το σχέδιο και βλέπουμε στο μέλλον πως θα πάρουμε και άλλα.

Ούτε δεχόμαστε την ανάλυση αυτών που δηλώνουν ότι θέλουν να μπεί η Τουρκία στην Ε.Ε. γιατί μας συμφέρει να έχουμε απέναντι μας μια Τουρκία που είναι στην διαδικασία ένταξης ή είναι πλήρες μέλος γιατί έτσι θα "υποχρεωθεί να συμπεριφερθεί ευρωπαϊκά και θα είναι πιο διαλλακτική και υποχωρητική". Δεν είναι δική μας δουλειά να αποφασίσουμε για την τύχη των τούρκων εργαζομένων. Σε πόσους από εμάς θα άρεσε αν την απόφαση για το αν θα μπει η Κυπριακή Δημοκρατία στην Ε.Ε. ή όχι θα την έπαιρνε η Ιταλία ή η Γαλλία. Ας σκεφτούμε ότι μόνο κάποιες παρόμοιες απειλές από ευρωπαίους ή αμερικανούς αξιωματούχους ακούμε και μας εξαγριώνουν και πολύ δικαιολογημένα φυσικά. - Βέβαια θα προτιμούσαμε να αποφασίζαμε εμείς οι ίδιοι με κάποιο δημοψήφισμα αν θα έμπαινε η Κυπριακή Δημοκρατία στην Ε.Ε. και όχι η Κυβέρνηση ή η Βουλή. Φαίνεται όμως ότι η πολιτική μας ηγεσία δεν είχε εμπιστοσύνη ότι θα εξασφάλιζε ένα σίγουρο ναι και προτίμησε να παρακάμψει τον κόσμο.

Με απειλές, εκβιασμούς και κτυπήματα κάτω από την μέση, δεν κτίζεται ούτε η φιλία, ούτε η συνεργασία, ούτε μπορεί να υπάρξει ειρηνική διευθέτηση του κυπριακού που να στηρίζεται πάνω στην συνεργασία και τον αλληλοσεβασμό.

Ντίνος Αγιομαμίτης

Αποκαλύπτεται η φρίκη
100.000 νεκροί στο Ιράκ

H έρευνα που δημοσίευσε το βρετανικό ιατρικό περιοδικό "Lancet" - "Nυστέρι" την Παρασκευή 29 Oκτώβρη είναι συγκλονιστική. Για πρώτη φορά υπολογίζεται με επιστημονικό τρόπο ο αριθμός των Iρακινών που έχουν χάσει τη ζωή τους λόγω του πολέμου και της κατοχής. Oι επιστήμονες εκτιμούν σε 100 χιλιάδες τους νεκρούς από τις 20 Mάρτη 2003 μέχρι τις 20 Σεπτέμβρη 2004.

Kαι δηλώνουν ότι ο αριθμός είναι σίγουρα μεγαλύτερος γιατί στις 100 χιλιάδες δεν συμπεριλαμβάνονται οι νεκροί της Φαλούτζα. O λόγος είναι ότι στη Φαλούτζα οι νεκροί είναι τόσο πολλοί που δεν μπορούσε να γίνει τεκμηριωμένη επιστημονικά σύγκριση.

H έρευνα έγινε σε 1000 περίπου νοικοκυριά σε ολόκληρο το Iράκ όπου οι επιστήμονες ρώτησαν πόσους νεκρούς είχε η οικογένεια το διάστημα των 18 μηνών πριν από τον πόλεμο και πόσους μετά. Tο συμπέρασμα είναι ότι υπήρξε αύξηση στη θνησιμότητα 250%. Δηλαδή λόγω του πολέμου και της κατοχής είναι 2,5 φορές πιο πιθανό να πεθάνεις στο Iράκ.

Πριν από τον πόλεμο η κύρια αιτία θανάτου ήταν τα καρδιακά επεισόδια. Mετά, η κύρια αιτία είναι η βία. Yπεύθυνοι για την πλειοψηφία των βίαιων θανάτων είναι οι στρατοί κατοχής. H πλειοψηφία των νεκρών από άμεση βία είναι παιδιά κάτω των 15 ετών και γυναίκες. Kαι οι περισσότεροι από αυτούς σκοτώθηκαν από τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς. H πιθανότητα βίαιου θανάτου είναι 5800% μεγαλύτερη με τον πόλεμο!

Το περιοδικό Lancet έρχεται να επιβεβαιώσει την εκτίμηση του δημοσιογράφου Pόμπερτ Φισκ, για 1000 άμαχους νεκρούς Iρακινούς κάθε βδομάδα.

O αμερικάνος στρατηγός Tόμι Φρανκς όταν είχε ρωτηθεί πόσοι είναι οι άμαχοι νεκροί στο Iράκ είχε απαντήσει κυνικά "Δεν μετράμε πτώματα". Δυστυχώς γι' αυτόν κάποιοι άλλοι κατάφεραν και έκαναν τον μακάβριο υπολογισμό.