Εργαζόμενοι στη Μεταλλουργία
Η 24ωρη προειδοποιητική πρέπει να έχει συνέχεια

Οι εργαζόμενοι στην Μεταλλουργική βιομηχανία κατέβηκαν σε 24ωρη απεργία για να προειδοποιήσουν τους εργοδότες ότι αν συνεχίσουν την αδιάλλακτη τακτική τους θα κλιμακώσουν τα απεργιακά τους μέτρα. Την ίδια μέρα οι απεργοί πραγματοποίησαν Γενικές Επαρχιακές Συνελεύσεις οι οποίες ήταν μαζικές δείχνοντας έτσι την αποφασιστικότητα τους να διεκδικήσουν τα δίκαια αιτήματα τους.

Οι εργοδότες φαίνεται ότι αποθρασύνθηκαν ακόμα περισσότερο μετά την εξαγγελία του πακέτου μέτρων του υπουργού Οικονομικών για το πάγωμα των μισθών και των προσλήψεων στο Δημόσιο τομέα και την πολιτική λιτότητας της κυβέρνησης. Θεώρησαν ότι τώρα τους παίρνει να σκληρύνουν ακόμα περισσότερο την στάση τους.

Γι'αυτό παρόλο ότι τα αιτήματα ήταν πολύ χαμηλά και ενώ μιλούμε για μια μικρή διαφορά στις μισθολογικές αυξήσεις ύψους 0.50 οι εργοδότες όχι μόνο δεν τα παραχωρούν αλλά επιμένουν και στα αντιαιτήματα που έχουν υποβάλει. Πέρα από τη διαφορά στις μισθολογικές αυξήσεις, οι εργοδότες δεν δέχονται ούτε την αύξηση του μισθού πρόσληψης του τεχνίτη ούτε την σύσταση και την λειτουργία του ταμείου Ευημερίας.

Τα αντιαιτήματα τα υποβάλλουν για να καταφέρουν στο παζάρι να αρπάξουν ότι μπορούν και να τα χρησιμοποιούν και σαν διαπραγματευτικό χαρτί για να δώσουν στους εργαζόμενους όσο λιγότερα μπορούν.

Η 24ωρη απεργία φαίνεται ότι έφερε αποτελέσματα αφού οι εργοδότες αναγκάστηκαν να κάνουν ένα βήμα πίσω και να αρχίσουν διπραγματεύσεις. Οι ηγεσίες των συντεχνιών αμέσως απόσυραν τα απεργιακά μέτρα και προχωρούν σε νέο διάλογο για μία κατ'αρχή συμφωνία με τους εργοδότες.

Η αδιαλλαξία των εργοδοτών για να σπάσει χρειάζεται να συνεχιστεί ο αγώνας. Οι μεταλλουργοί έχουν την δύναμη να σπάσουν την αδιαλλαξία των εργοδοτών. Γι'αυτό χρειάζεται η κλιμάκωση των μέτρων. Καμία άλλη ανοχή ή αναμονή δεν ωφελεί τους εργαζόμενους γιατί δίνει χρόνο στους εργοδότες να παραδώσουν τις δουλείες. Τώρα χρειάζεται η κλιμάκωση της απεργίας και συντονισμός και η συμπαράσταση από άλλους κλάδους παρεμφερείς και μη που αντιμετωπίζουν την ίδια αδιάλλακτη στάση των εργοδοτών ή της κυβέρνησης, όπως οι ξενοδοχειακοί ή οι σχολικοί βοηθοί ή ακόμα και οι ημικρατικοί. Στο μπαράζ τις αδιαλλαξίας των εργοδοτών χρειάζεται ένα μπαράζ απεργιών.

Εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία
Όχι άλλη ανοχή

Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι αντιμετωπίζουν για άλλη μία φορά την ίδια σκληρή και αδιάλλακτη στάση των ξενοδόχων για την ανανέωση της συλλογικής τους σύμβασης

Παρόλο ότι τα αιτήματα τους είναι πολύ χαμηλά, αφού οι ηγεσίες των συντεχνιών για άλλη μια φορά, "υπέβαλαν συγκρατημένα και λογικά αιτήματα".

Φαίνεται ότι αυτό δεν βοήθησε τους εργαζόμενους αλλά, αντίθετα άνοιξε την όρεξη των Ξενοδόχων οι οποίοι με όλο το θράσος ζητούν και τα βρακιά των εργαζομένων στα ξενοδοχεία. Ζητούν να μειώσουν τις γιορτές και τις αργίες, ζητούν την μείωση της αποζημίωσης για τις γιορτές και τις αργίες, την κατάργηση της αποζημίωσης της Κυριακής, να μη υπολογίζεται η μονάδα (10% δικαίωμα υπηρεσίας) στην πληρωμή διαφόρων ωφελημάτων (όπως υπερωρίες, 13ος μισθός) και για άλλη μια φορά την μείωση των μισθών των νεοεισερχομένων στα ξενοδοχεία και άλλα.

Οι ξενοδόχοι όλο κλαίγονται και ζητούν από την κυβέρνηση είτε φοροαπαλλαγές και ελαφρύνσεις είτε άλλα ωφελήματα Όταν πρόκειται να δώσουν αυξήσεις θυμούνται την καταστροφολογία ζητούν "θυσίες" από τους εργαζόμενους. Καμία υποχώρηση δεν πρέπει να γίνει αυτή τη φορά στις απαιτήσεις των ξενοδόχων.

Η απεργία στα ξενοδοχεία του Λόρδου κράτησε 124 μέρες γιατί δεν ξεκίνησε στην ώρα της, στην βράση του καλοκαιριού και την ώρα που οι εργαζόμενοι είχαν την δύναμη να κερδίσουν ευκολότερα τον Λόρδο κηρύσσοντας την απεργία και κλιμακώνοντας την σ'όλα τα ξενοδοχεία πράγμα που θα ανάγκαζε τους ξενοδόχους να υποχωρήσουν άμεσα. Αυτό δεν πρέπει οι ξενοδοχοϋπάλληλοι να το αφήσουν να ξανασυμβεί. Χρειάζεται εδώ και τώρα μέτρα σε όλα τα ξενοδοχεία και τον κλάδο μέχρι οι ξενοδόχοι να αποσύρουν τα αντιαιτήματα τους και να παραχωρήσουν τις αυξήσεις που ζητούν οι εργαζόμενοι.

Σχολική Εφορία Λευκωσίας
48ωρη προειδοποιητική απεργία

Το γραφειακό προσωπικό οι τεχνίτες και οι καθαρίστριες που εργάζονται στην Σχολική Εφορεία Λευκωσίας κατέβηκαν σε 48ωρη προειδοποιητική απεργία. Οι 150 εργαζόμενοι ενώ κάνουν τα ίδια καθήκοντα με τους συνάδελφούς τους που εργάζονται στο υπουργείο Παιδείας, αμείβονται πολύ λιγότερα τους. Ζητούν ίση μεταχείριση. Ζητούν για το γραφειακό προσωπικό την κλίμακα Α2-Α5-Α7.

Σήμερα υπάρχουν εργαζόμενοι με 20 και 30 χρόνια υπηρεσία στη Σχολική Εφορία και ακόμα τυγχάνουν αυτής της άγριας εκμετάλλευσης δηλαδή χωρίς συλλογική σύμβαση και άλλα ωφελήματα που παίρνουν οι συνάδελφοι τους στο Υπουργείο Παιδείας.

Τα καθήκοντα που εκτελούν αφορούν τις ανάγκες των σχολείων. Το υπουργείο με το πάγωμα των προσλήψεων και της λιτότητας μετέθεσε τις ανάγκες λειτουργίας των σχολείων και τα βάρη στις σχολικές εφορίες, και πολλές φορές φορτώνει στους συνδέσμους γονέων πολλά έξοδα όπως έκανε με τις θερμάνσεις και άλλες ανάγκες των σχολείων. Τα αιτήματα των εργαζομένων είναι πέρα για πέρα δίκαια και χρειάζονται την υποστήριξη κάθε εργαζόμενου αλλά πρώτα και κύρια των εργαζομένων στο Υπουργείο Παιδείας και των εκπαιδευτικών.

2ωρη στη ΑΤΗΚ
Χρειάζεται κοινή δράση και ενότητα

Σε 2ωρη προειδοποιητική στάση εργασίας κατέβηκαν οι εργαζόμενοι στην Α.ΤΗ.Κ. για την ανανέωση της Συλλογικής Σύμβασης, η οποία έληξε τον περασμένο χρόνο. Η διεύθυνση ακολουθώντας τον δρόμο που χάραξε ο Κεραυνός όχι μόνο δεν κάθονταν όλο αυτό το διάστημα σε διάλογο αλλά έχει υποβάλει και μία σειρά αντιαιτήματα.

Ζητά από τους εργαζόμενους να εργάζονται δεύτερο απόγευμα και με τη δικαιολογία ότι πρέπει να γίνουν πιο "ευέλικτα" τα ωράρια εργασίας ζητά να αλλάξουν. Ζητά επίσης την αύξηση του ορίου σύνταξης από τα 60 στα 63 και άλλα πολλά. Οι ηγεσίες των συντεχνιών για άλλη μία φορά μπροστά σ'αυτή την επιθετική στάση της διεύθυνσης δεν μπόρεσαν να φανούν ενωμένες, και να οργανώσουν και να συντονίσουν τον αγώνα των εργαζομένων. Η ΣΥΔΗΚΕΚ- ΠΕΟ δεν κάλεσε τα μέλη της να συμμετέχουν στην στάση με την δικαιολογία ότι ήδη η ίδια έχει ξεκινήσει διάλογο με την διεύθυνση και δεν μπορεί να απεργεί ενώ είναι σε διάλογο. Οι ηγεσίες της ΕΠΟΕΤ (ΣΕΚ) και της ΠΑΣΕ -Α.ΤΗ.Κ αφού εξάγγειλαν αρχικά τα μέτρα σε διαφορετική ημέρα τελικά κατέβηκαν μαζί αλλά άφησαν εντελώς ανοργάνωτη την στάση εργασίας χωρίς καν ένα πλακάτ αλλά και τους εργαζόμενους να σχολάσουν με εξαίρεση τα κεντρικά γραφεία όπου θα πήγαιναν τα κανάλια. Κύριο αίτημα τους έκαναν το θέμα της αλλαγής του "θεσμικού πλαισίου" της Α.ΤΗ.Κ και ξέχασαν και τα αιτήματα και τα αντιαιτήματα.

Αντί και οι τρεις συντεχνίες να κατέβουν μαζί στην στάση και μαζί να εξαγγείλουν την συνέχεια των μέτρων αν δεν αποσύρει η διεύθυνση το πακέτο των αντιαιτημάτων της μπήκαν ήδη σε διάλογο, στο πάρε - δώσε και παζαρεύουν την ανανέωση της Σύμβασης με ανταλλάγματα σε κάποια από τα αντιαιτήματα της διεύθυνσης.

Η ενότητα στην βάση των εργαζομένων υπάρχει παρά τις διασπαστικές ενέργειες της μίας ή της άλλης ηγεσίας. Η κάθε μία παίζει παιχνίδια με αυτή την ενότητα προσπαθώντας να κερδίσει κύρος, μέλη ή πόντους απέναντι στις άλλες. Αυτό το παιχνίδι παίζει σε μεγαλύτερο βαθμό η ηγεσία της ΕΠΟΕΤ (ΣΕΚ), η οποία εξακολουθεί ακόμα να αρνείται την λειτουργία των Κοινών Γενικών Συνελεύσεων. Δηλαδή όλες οι ηγεσίες στο προεδρείο μαζί και όλοι οι εργαζόμενοι από τα κάτω μαζί σε μία κοινή γενική συνέλευση με δικαίωμα ψήφου.

Οι εργαζόμενοι από τα κάτω πατώντας πάνω στη δική τους ενότητα, πρέπει να πάρουν την πρωτοβουλία. Όσες φορές μπήκαν σε δράση οι ίδιοι ανάγκασαν και τις ηγεσίες να ακολουθήσουν, τον δρόμο της διεκδίκησης και της ενότητας. Πρόσφατο παράδειγμα ήταν ή αντίδραση των εργαζομένων για την αξιολόγηση τους και τα bonus, αλλά και η αντίδραση στα ΤΕΠ για την αλλαγή των ωραρίων. Για να γίνει αυτό όμως χρειάζεται η οργάνωση και ο συντονισμός των ιδίων από τα κάτω.

Νίκος Αγιομαμίτης