Μας είπαν ψέματα
Μα μην πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα

Πακέτο μέτρων για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους κατάθεσε στην Βουλή ο Υπουργός οικονομικών Μάκης Κεραυνός. Ένα χρόνο και κάτι από την εκλογή της, η κυβέρνηση της "αλλαγής", φαίνεται να γράφει στα παλιά της παπούτσια τις υποσχέσεις που έδωσε στους εργαζόμενους που την στήριξαν με την ψήφο τους και τους καλεί να σφίξουν ακόμα περισσότερο τα ζωνάρια για να καλυφτούν τα ελλείμματα.

Κέρδισαν τις εκλογές με την υπόσχεση ότι θα αλλάξουν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που ακολουθούσε η προηγούμενη κυβέρνηση. Κοροϊδέψανε τον κόσμο δίνοντας ψεύτικες προεκλογικές υποσχέσεις για αυξήσεις επιδομάτων, για κοινωνικές παροχές και ένα σωρό άλλα και σήμερα λένε όχι μόνο ότι δεν μπορούν να δώσουν αυτά που υποσχέθηκα αλλά θέλουν να πάρουν και άλλα, με τη δικαιολογία ότι η προηγούμενη κυβέρνηση άφησε μεγάλο χρέος και δεν αντέχει η οικονομία.

Στις πλάτες των εργαζομένων

Σύμφωνα με την Κυβέρνηση το δημόσιο χρέος έφτασε το 2003 στα £420 εκατ. ή στο 6,3% του ΑΕΠ και θα ανέβει στο 8,2% ή £685 εκατ. αν δεν ληφθούν μέτρα. Με τα μέτρα που προτείνει υπολογίζει ότι το έλλειμμα θα μειωθεί στο 5,6% για το 2004, στο 2,9% το 2005, στο 2,2% το 2006 και τέλος στο 1,5% το 2007. Σε έναν και μόνο χρόνο (μεταξύ 2004 και 2005) το έλλειμμα θα πρέπει να μειωθεί κατά £265 εκατ.

Στα μέτρα που προτείνει είναι ο περιορισμός των δικαιούχων για τα επιδόματα τέκνου και της φοιτητικής χορηγίας. Ο τερματισμός της ετήσιας αναπροσαρμογής του επιδόματος τέκνου βάση του ρυθμού πληθωρισμού. Ο διπλασιασμός της συνεισφοράς των δημοσίων υπαλλήλων στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων και η ταυτόχρονη περικοπή της αντίστοιχης συνεισφοράς της Κυβέρνησης. Η συγκράτηση του ρυθμού αύξησης των συντάξεων και των δημοσίων βοηθημάτων. Παγοποίηση μισθών και ωφελημάτων στο ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αύξηση του ορίου αφυπηρετήσεις από τα 60 σε 63 για το δημόσιο τομέα και από 63 σε 65 στο ιδιωτικό. Παρά το ότι δηλώνει ότι δεν είναι στις προθέσεις της η επιβολή νέων φορολογιών εισηγείται νέα φορολογία για τα κινητά τηλεφωνά ( 2 λίρες το μήνα) και προτίθεται να αυξήσει κατά 3 λίρες τους φόρους αεροδρομίου.

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να καταλάβει ότι τα νέα μέτρα της κυβέρνησης, στοχεύουν προς την πλευρά των εργαζομένων. Ο υπουργός οικονομικών κάνει ότι και ο προκάτοχος του. Ενώ για τους εργαζόμενους προτείνει περισυλλογή για τα αρπακτικά της αγοράς, συζητά να τους δώσει φορολογική αμνηστία για τα κεφάλαια που φυγάδευσαν παράνομα και ρύθμιση του τραπεζιτικού απόρρητου με τέτοιο τρόπο που να μπορούν να συνεχίσουν να κρύβουν τα κέρδη τους.

Κυβέρνηση καπιταλιστών

Η κυβέρνηση προφασίζεται σήμερα ότι είναι υποχρεωμένη να πάρει σκληρά μέτρα για να κλείσει τις τρύπες που άφησαν οι προηγούμενοι, όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Μπορεί η προηγούμενη κυβέρνηση να ανέβασε το δημόσιο χρέος αλλά τα συγκεκριμένα μέτρα για την κάλυψη του και στα συγκεκριμένα χρονικά όρια (μέχρι το 2007 να πέσει το χρέος στο 1.7%) είναι επιλογή αυτής της κυβέρνησης.

Η μείωση του δημόσιου χρέους μπορεί να έρθει και μέσα από διαφορετικά μέτρα και σε διαφορετικά χρονοδιαγράμματα. Μπορεί να φορολογήσει τους πλούσιους και την εκκλησία. Ας μειώσει τις στρατιωτικές δαπάνες. Ας τα πάρει από αυτούς που τους τα έδινε απλόχερα, τα αρπαχτικά του χρηματιστηρίου και των τραπεζών. Το ότι κάνει αυτές τις συγκεκριμένες επιλογές και στρέφεται ενάντια στους εργαζόμενους είναι γιατί επείγεται να φτάσει το 2007 να καλύψει τους δείκτες που βάζει σαν όριο η Ε.Ε για να μπορεί μια χώρα να ενταχτεί στην ζώνη του ευρω.

Όταν ήταν στην αντιπολίτευση έκαναν κριτική στο Κληρίδη και τον Βασιλείου ότι στις διαπραγματεύσεις για την ένταξη δεν διεκδίκησαν παρατάσεις, εξαιρέσεις και κονδύλια από τα χρηματοδοτικά πακέτα της Ε.Ε, φορτώνοντας στους εργαζόμενους το κόστος εναρμόνισης. Τώρα κάνουν αυτοί το ίδιο. Θα μας πατήσουν στο λαιμό για να φτάσουν σε 3 χρόνια να μπουν στο ευρω.

Τον περασμένο Μάρτη η εαρινή σύνοδος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάσισε την προώθηση και επιτάχυνση της νεοφιλελεύθερης μεταρρύθμισης σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Μάλιστα για να αναπτυχθεί η ευρωπαϊκή οικονομία …με αμερικάνικους ρυθμούς προσανατολίζονται στην υιοθέτηση των οικονομικών μέτρων που εφαρμόστηκαν από το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα για 13 χρόνια κυρίως στις χώρες της Ασίας και της Λ. Αμερικής και εγκαταλείφθηκαν το 2002 σαν υπεύθυνα για τις κρίσεις της δεκαετίας του '90.

Αυτή η πολιτική συμπυκνώνεται στην μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος και συστήματος υγείας, την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και απελευθέρωση των αγορών. Για να το πετύχουν αυτό οι κυβερνήσεις πρέπει να κτυπήσουν ανελέητα τους εργαζόμενους.

Το πρόβλημα για την κυβέρνηση είναι ότι κέρδισε της εκλογές με την υπόσχεση για κοινωνική ευαισθησία και κοινωνικό κράτος, στηριγμένη στις προσδοκίες των απλών εργαζομένων αλλά είναι υποχρεωμένη να διαχειριστεί ένα σύστημα με βάση τις προτεραιότητες των ισχυρών οικονομικών κύκλων που πιέζουν να εφαρμοστούν όλες οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές ώστε να μπουν με αξιώσεις στο όμιλο των ισχυρών της Ευρώπης.

Αντίσταση

Δεν χρειάζεται να πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα για να μπορούν τα αρπακτικά της αγοράς να ενταχθούν στο όμιλο των ισχυρών της Ευρώπης και να αυγατίζουν τα κέρδη τους. Πουθενά στην Ευρώπη οι εργαζόμενοι δεν έχουν δεχτεί αυτά τα μετρά με οποία δικαιολογία και αν προσπαθούν να τα περάσουν οι κυβερνήσεις τους. Στην Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Ελλάδα οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να επιβάλουν παρόμοιες μεταρρυθμίσεις αλλά βρήκαν μπροστά τους τις δυναμικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων που τις ανάγκασαν να κάνουν πίσω. Το επιχείρημα ότι αφού κάναμε την επιλογή και μπήκαμε στην Ε.Ε είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθούμε και την πολιτική που μας προτείνει (στις Βρυξέλλες παίρνονται οι αποφάσεις και εμείς ακολουθούμε), δεν είναι αλήθεια. Αν ήταν έτσι και στο σχέδιο Αναν έπρεπε να πούμε ναι.

Η απογοήτευση και η δυσαρέσκεια μέσα στο κόσμο για τις επιλογές της κυβέρνησης είναι ολοφάνερη. Αυτό εισέπραξε και το ΑΚΕΛ στις ευρωεκλογές έστω και αν κάποιοι προσπαθούν να εξηγήσουν τις απώλειες που είχε σαν αποτέλεσμα της στάση που κράτησε στο δημοψήφισμα. Κάτι βέβαια που έπαιξε κάποιο ρόλο αλλά η κύρια αιτία είναι η αντίδραση του κόσμου για την στήριξη που παρέχει στις επιλογές της κυβέρνησης.

Τώρα είναι η στιγμή την δυσαρέσκεια να την μετατρέψουμε σε δράση αναγκάζοντας την κυβέρνηση να κάνει πίσω. Η στάση όμως των ηγεσιών των συντεχνιών και των κομμάτων της Αριστεράς δε βοήθα καθόλου αυτή την προοπτική.

Η ΣΕΚ ίσως να είναι το μόνο Ευρωπαϊκό συνδικάτο που ζητά το ίδιο την αύξηση του ορίου αφυπηρετήσεις. Σε όλη την Ευρώπη τα συνδικάτα οργάνωσαν απεργίες ενάντια στην προσπάθεια για αλλαγή στα όρια συνταξιοδότησης, εδώ η ΣΕΚ το βάζει σαν αίτημα. Η ΠΑΣΥΔΥ φαίνεται να είναι έτοιμη να παζαρέψει τα μέτρα αρκεί να πάρει κάποια ανταλλάγματα και η ΠΕΟ παρά το ότι στα λόγια μοιάζει να διαμαρτύρεται στη πράξη δεν φαίνεται διαθετιμένη να κάνει οτιδήποτε που θα την φέρει σε σύγκρουση με την κυβέρνηση.

Η ΕΔΕΚ που προεκλογικά θυμήθηκε τις "σοσιαλιστικές" τις καταβολές, στηρίζει απόλυτα τις νεοφιλελεύθερες επιλογές και προχωρώντας ακόμα ένα βήμα πιο μπροστά και από την ίδια την κυβέρνηση προτείνει την επιτάχυνση τις διαδικασίας των ιδιωτικοποιήσεων. Το ΑΚΕΛ που είναι το κόμμα στο οποίο προσβλέπουν οι περισσότεροι ότι κάτι μπορεί να κάνει, πέρα από κάποιες δηλώσεις στελεχών του που μοιάζουν να εκφράζουν δυσαρέσκεια για τα μέτρα τις κυβέρνησης είναι φανερό ότι δεν έχει καμία διάθεση να τα τσουγκρίσει με τον Παπαδόπουλο.

Για αυτό και η πρωτοβουλία για την οργάνωση της αντίστασης στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης και τις Ε.Ε πέφτει στους ωμούς των ίδιων των εργαζομένων. Σε αυτή την προσπάθεια δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε μαζί μας σύμμαχους και συμπαραστάτες τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων εργαζομένων που δίνουν την μάχη ενάντια στα ευρωαφεντικά και στις κυβερνήσεις που στηρίζουν τα συμφέροντα τους. Από αυτούς του αγώνες είναι που αντλούμε την δύναμη και την έμπνευση για να οργανώσουμε τους δικούς μας αγώνες, για να κτίσουμε μια νέα Αριστερά που θα είναι το κέντρο δράσης και συντονισμού των αγώνων των εργαζομένων για ένα καλύτερο και ειρηνικό μέλλον.