Ένα χρόνο μετά την εκλογή της κυβέρνησης της αλλαγής, η μόνη αλλαγή που είδαμε είναι νέοι φόροι, ακρίβεια και τους υπουργούς να "υπόσχονται" συνέχιση των περικοπών και της λιτότητας για να καλυφτούν τα ελλείμματα. Αρκετοί εργαζόμενοι που στήριξαν τις ελπίδες τους στην νέα κυβέρνηση, πιστεύοντας ότι η συμμετοχή της Αριστεράς σε αυτή θα έκανε την διαφορά, νιώθουν σήμερα απογοητευμένοι.
Μέχρι σήμερα η κύρια δικαιολογία είναι ότι φταίει η προηγούμενη κυβέρνηση που άφησε πίσω της τεράστια ελλείμματα κάτι που αναγκάζει την νέα κυβέρνηση να ακολουθήσει σφικτή οικονομική πολιτική αναστέλλοντας για αργότερα το κοινωνικό της πρόγραμμα. Χαρακτηριστική ήταν η απάντηση του Λιλλήκα στις αντιδράσεις για τις αυξήσεις στην τιμή του πετρελαίου θέρμανσης. Αντέξετε μέχρι το Μάη και από του χρόνου θα έχουμε χαμηλότερες τιμές.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η προηγούμενη κυβέρνηση ρήμαζε τα πάντα. Αυτό όμως δεν μπορεί να είναι άλλοθι για την σημερινή κυβέρνηση. Το πρόβλημα δεν είναι οι μαύρες τρύπες στην οικονομία που πρέπει να κλείσουν αλλά η απόσταση από τις προσδοκίες αυτών που ψήφισαν την κυβέρνηση και την πολιτική που εφαρμόζει.
Πέραν από τις διακηρύξεις στην πραγματικότητα η κυβέρνηση συνεχίζει από εκεί που έμεινε η προηγούμενη.
Η Υπουργός Υγείας έκλεισε το Ογκολογικό στο Γενικό Νοσοκομείο γιατί δεν ήταν "οικονομικά βιώσιμο" και είπε κυνικά στους αρρώστους να πάνε στο Ογκολογικό της Τράπεζας Κύπρου ή αν δεν θέλουν να πηγαίνουν Λεμεσό. Η συντεχνία των γιατρών για χρόνια κατάγγελλε την προηγούμενη κυβέρνηση για σχέδιο ιδιωτικοποίησης του Ογκολογικού για χάρη αυτού της τράπεζας.
Παρά τις αντιδράσεις και τις διαμαρτυρίες των εργαζομένων αποφάσισε να κλείσει το πλυντήριο στο γενικό νοσοκομείο και να αναθέσει σε ιδιώτες το πλύσιμο. Το επιχείρημα ήταν το ίδιο, δεν ήταν "οικονομικά βιώσιμο".
Ο Υπουργός Συγκοινωνιών, παρά το ότι σαν αντιπολίτευση ήταν αντίθετος, ολοκλήρωσε την διαδικασία προσφορών για την κατασκευή των νέων αεροδρομίων με την μέθοδο του ΒΟΤ. Υπόσχεται μάλιστα με την βοήθεια και την συνεργασία του ιδιωτικού τομέα να εφαρμόσει και αλλού αυτή την μέθοδο.
Χρησιμοποιώντας σαν πρόφαση την κακή διαχείριση και τις λανθασμένες επιλογές του προηγούμενου συμβουλίου των Κυπριακών Αερογραμμών που είχαν σαν αποτέλεσμα η εταιρία να βρεθεί με ζημίες εκατομμυρίων, απειλεί τους εργαζόμενους με απολύσεις αν δεν δεχτούν να πληρώσουν τα σπασμένα.
Ο Υπουργός Γεωργίας ενώ πανηγυρίζει ότι η πληρότητα στα φράγματα έφτασε σχεδόν το 100%, καλύπτοντας τις ανάγκες για τα επόμενα τρία χρόνια, τι ίδια στιγμή μας πληροφορεί ότι παρόλα αυτά η τιμή του νερού θα αυξηθεί γιατί η προηγούμενη κυβέρνηση δεσμεύτηκε να παραλαμβάνει σταθερές ποσότητες νερού από τις ιδιωτικές εταιρίες αφαλάτωσης. Ενώ το κόστος τιμής του νερού από την Υδατοπρομήθεια είναι γύρο στα 30σεντ θα το πληρώνουμε 60 με 70 που χρεώνουν οι εταιρίες αφαλάτωσης.
Ο Υπουργός Εσωτερικών αρνήθηκε να καλύψει το κόστος για την αναβάθμιση του σφαγείου στην Πάφο γιατί "οικονομικά δεν ήταν βιώσιμο". Με αποτέλεσμα ο Δήμος να το κλείσει και οι εργαζόμενοι να απολυθούν. Οι εργαζόμενοι στα σφαγεία έδωσαν μάχες ενάντια στην πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης για ιδιωτικοποίηση των σφαγείων.
Ενώ ο Υπουργός Παιδείας ανακοινώνει ότι ο σίγουρος διορισμός για τους δασκάλους ανήκει στο παρελθόν, σύμφωνα με κάποια στοιχεία της ΠΟΕΔ το επόμενα χρόνια ο αριθμός των άνεργων δασκάλων θα φτάσει τους χίλιους, Ο Υπουργός Δικαιοσύνης εξαγγέλλει νέες προλήψεις αστυνομικών και αύξηση των κονδυλιών για καλύτερο έλεγχο της εισόδου μεταναστών.
Ο Υπουργός Εμπορείου συνέχισε το σύστημα BNPS που εξασφαλίζει εγγυημένα κέρδη στις εταιρίες πετρελαίων, με βάση αυτό το σύστημα υπολόγισε τις τελευταίες αυξήσεις. Ενώ υπόσχεται ότι η μετατροπή του διυλιστηρίου σε τερματικό θα μας γλιτώσει μερικά εκατομμύρια, πληρώνει το Λευκαρίτη αρκετά εκατομμύρια για το 15% των μετοχών που κατέχει και για την χρήση των δεξαμενών του.
Ο Υπουργός Οικονομικών μετά τις πρώτες αντιδράσεις μεγάλων οικονομικών ομίλων πήρε πίσω την θέση του για το τραπεζιτικό απόρρητο και συζητά την φορολογική αμνηστία για όσους έχουν φυγαδεύσει παράνομα κεφάλαια. Τι ίδια στιγμή μας προειδοποιεί ότι πρέπει να σφίξουμε και άλλο τα ζωνάρια και ότι τα 3σεντ της πρόσφατης αύξηση στην τιμή των καυσίμων θα μας μείνουν γιατί από την 1η του Μάη θα μετατραπούν σε φόρο κατανάλωσης.
Ο ίδιος ο Παπαδόπουλος μπορεί να διακήρυξε ότι η ΑΤΑ είναι "ευλογία και όχι συμφορά" για την οικονομία αλλά συνεχίζει με τι ίδιο σύστημα υπολογισμού που επέβαλε η προηγούμενη κυβέρνηση. Η απώλεια του 9%, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ΠΕΟ, μας έχει μείνει. Η υποσχέσεις της ΠΕΟ ότι αυτή η διαφορά θα καλυφτεί μέσα από τα αιτήματα στις συλλογικές συμβάσεις μοιάζουν αερολογίες αν σκεφτεί κανείς ότι για φέτος το ύψος των αυξήσεων που διεκδικεί στις συμβάσεις είναι γύρο στο 2%.
Μπορεί η κυβέρνηση να σταμάτησε τα σχέδια για μετοχοποίηση της ΑΤΗΚ αλλά το νέο θεσμικό πλαίσιο που προτείνει για να μετατραπεί δήθεν η εταιρία σε πιο ευέλικτη ώστε να σταθεί με αξιώσεις στο νέο ανταγωνιστικό περιβάλλον απειλεί να πάρει πίσω από τους εργαζόμενους αρκετές από τις καταχτήσεις και τα δικαιώματα τους.
Όλες αυτές οι επιλογές της κυβέρνησης και των Υπουργών της δεν είναι αποτέλεσμα των προβλημάτων που βρήκαν λόγο της προηγούμενης κακής διακυβέρνησης αλλά των δικών της προσανατολισμών. Η κυβέρνηση που βάζει σαν στόχο να καλύψει τους δείχτες του Μάαστριχ, να ενταχθεί στην ΟΝΕ ότι και αν λέει, στην πράξη θα ακολουθήσει τις ίδιες νεοφιλελεύθερες συνταγές που εφάρμοζε και η προηγούμενη. Το πρόβλημα για το ΑΚΕΛ και την κυβέρνηση του είναι ότι κέρδισαν της εκλογές με την υπόσχεση για κοινωνική ευαισθησία και κοινωνικό κράτος, στηριγμένοι στις προσδοκίες των απλών εργαζομένων αλλά είναι υποχρεωμένοι να διαχειριστούν ένα σύστημα με βάση τις προτεραιότητες των ισχυρών οικονομικών κύκλων που χρειάζονται να εφαρμόσουν όλες τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές ώστε να μπουν με αξιώσεις στο όμιλο των ισχυρών της Ευρώπης.
Σίγουρα δεν είναι αυτή την αλλαγή που περίμενε ο κόσμος. Σήμερα εμφανίζεται ένα κομμάτι, ιδιαίτερα μέσα στη νεολαία που ψάχνεται προς τα αριστερά. Ένα κομμάτι που το είδαμε την προηγούμενη περίοδο στις αντιπολεμικές εκδηλώσεις, στις δικοινοτικές πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις και τις απεργίες και τις διαδηλώσεις.
Είναι ένας κόσμος που ζητά μια άλλη αριστερά. Την αριστερά του διεθνισμού και όχι την "πατριωτική αριστερά" που ταυτίζεται με τις επιλογές της αστικής τάξης. Μια αριστερά που αναγνωρίζει ότι ζούμε σε ένα κόσμο χωρισμένο στα δύο, στους εκμεταλλευτές και τους εκμεταλλευόμενους, σε αυτούς που προκαλούν την φτώχεια, την πείνα τους πολέμους και σε αυτούς που υποφέρουν απο την φτώχεια τη πείνα και τους πολέμους, σε αυτούς που βάζουν πάνω απ όλα τα κέρδη τους και σε αυτούς που βάζουν πάνω απο τα κέρδη τον άνθρωπο.
Με αυτή τη πολιτική μπορεί να δώσει κανείς τις απαντήσεις στο Κυπριακό, στην ένταξη στην Ε.Ε., τον πόλεμο. Με αυτή την πολιτική είναι που χρειάζεται να πάρουμε πρωτοβουλίες και να δώσουμε την ευκαιρία σε όλο αυτό το κόσμο που ψάχνεται προς τα αριστερά να εκφραστεί, να οργανωθεί και να συντονιστεί με ένα ολόκληρο κίνημα που παλεύει παγκόσμια για τους ίδιους στόχους, ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στον καπιταλισμό.
Προς αυτή την κατεύθυνση στρέφονται οι πρωτοβουλίες που παίρνει η Εργατική Δημοκρατία και καλεί τον καθένα που θέλει να δώσει την κόντρα με το σύστημα να έλθει να το κάνουμε.