Πολλοί τουρκοκύπριοι απογοητεύτηκαν απο το αποτέλεσμα των εκλογών του περασμένου Δεκέβρη γιατί η αντιπολίτευση δεν εξασφάλισε την πλειοψηφία των βουλευτών για να μπορέσει να ξεφορτωθεί τον Ντεκτάς απο διαπραγματευτή.
Στην πραγματικότητα όμως το αποτέλεσμα των εκλογών στο βορρά αποτελεί μια ιστορική νίκη ενάντια στα κόμματα που υποστηρίζουν τον Ντεκτάς. Μπορεί η τελική κατανομή των εδρών να έδωσε τον ίδιο αριθμό βουλευτών στις δυό πλευρές, αλλά αυτό δεν αναιρεί με κανένα τρόπο τό μέγεθος και τη σημασία αυτής της νίκης.
Τα κόμματα που είναι αντίθετα στην πολιτική του Ντεκτάς πήραν μια καθαρή πλειοψηφία 51% απέναντι στα κόμματα που υποστηρίζουν τον Ντεκτάς που πήραν το 49%. Τα δυο κόμματα της αντιπολίτευσης που μπαίνουν στη Βουλή παίρνουν το 49% ενω τα δυό κόμματα που υποστηρίζουν τον Ντεκτάς συγκεντώνουν 45%. Ωστόσο το εκλογικό σύστημα ευνόησε τα Ντεκτασικά κόμματα που πήραν τον ίδιο αριθμό βουλευτών με την αντιπολίτευση. Είναι χαρακτηρίστικό ότι το Κίνημα Ειρήνης και Δημοκρατίας παρά το ότι πήρε 13.14% πήρε μια έδρα λιγότερη απο το Δημοκρατικό Κόμμα του Σερτάρ Ντεκτάς που πήρε μόλις 12.9%.
Βέβαια αν η αντιπολίτευση κατέβαινε ενομένη στις εκλογές όπως έκανε στα μαζικά συλλαλητήρια πέρυσι δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ διαφορετικό και θα της έδινε μια μεγαλήτερη πλειοψηφία.
Παρ όλα αυτά η νίκη της αντιπολίτευσης είναι καθαρή και καταγράφει μια αριστερή στροφή μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Πρώτο κόμμα αναδείχτηκε το αριστερό Τουρκικό Ρεπουπλικάνικο Κόμμα - CTP, με αρχηγό τον Μεχμέτ Αλή Ταλάτ, με ένα ποσοστό 35.18%. Το άλλο κόμμα της αριστεράς το Κίνημα Ειρήνης και Δημοκρατίας - BDH (μια συμμαχία, σοσιαλδημοκρατών, ευρωκομμουνιστών και σταλινικών) με αρχηγό τον Μουσταφά Ακκιντζί πήρε 13.14%.
Ιστορικά στις τουρκοκυπριακές εκλογές μέχρι σήμερα το αποτέλεσμα ήταν πάντα 70% στα δεξιά κόμματα και 30% στα αριστερά. Σε αυτές τις εκλογές η αριστερά όχι μόνο ξεπέρασε κατα πολύ αυτό το ποσοστό αλλά είναι και η πρώτη φορά που ο Ντεκτάς ηττάται απο τα αριστερά κόμματα. Στην ουσία το CTP σχεδόν τριπλασίασε τα ποσοστά του αφού εκτινάχτηκε απο το 13.3% που πήρε στις εκλογές του 1998 στο 35.18%.
Η αντιπολίτευση και όχι μόνο η ηγεσία, αλλά και παρα πολύς κόσμος χαρακτήριζε απο την αρχή αυτές τις εκλογές σαν ένα δημοψήφισμα ενάντια στην πολιτική του Ντεκτάς και υπέρ της πολιτικής της ειρήνης, της δημοκρατίας και της επιθυμίας για λύση του Κυπριακού. Είναι ένα δημοψήφισμα που το κέρδισε η αντιπολίτευση και το έχασε ο Ντεκτάς.
Η νίκη αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία άμα σκεφτεί κανείς οτι έγινε κάτω απο πολύ δύσκολες συνθήκες. Ο Ντεκτάς και τα κόμματα που τον στηρίζουν έκαναν επεμβάσεις στους εκλογικούς καταλόγους ενώ μοίραζαν λεφτά ιδιαίτερα σε περιοχές που ζούν εξαθλιωμένοι κούρδοι και άλλοι μετανάστες απο την Ανατολία για να εξασφαλίσουν την ψήφο τους.
Οι ελληνοκύπριοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι προσπάθησαν να παρουσιάσουν το αποτέλεσμα των εκλογών σαν ψήφο των τουρκοκυπρίων υπέρ της ένταξης στην Ε.Ε. και υπέρ ούτε λίγο ούτε πολύ των ελληνοκυριακών θέσεων.
Δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλοί τουρκοκύπριοι έχουν αυταπάτες ότι θα μπορούσαν με την ένταξη να ξεφύγουν απο την μιζέρια και την απομόνωση που βρίσκονται τα τελευταία 40 χρόνια αλλά τα αποτελέσματα των εκλογών δείχνουν ότι ψήφισαν περισσότερο ταξικά παρά με οποιαδήποτε άλλα κριτήρια. Αυτό εκφράστηκε και με τις δηλώσεις πολλών απλών ανθρώπων στα κανάλια το βράδυ των εκλογών που είπαν ότι ψήφισαν αριστερά ελπίζοντας ότι η αριστερά θα δώσει λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Εξάλλου τα ποσοστά των τριών κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι αντιστρόφως ανάλογα με το πόσο φιλοευρωπαϊκά ήταν. Το πιό "ευρωπαϊκό" κόμμα απο τα τρία ήταν το κόμμα "Λύση και Ευρωπαική Ενωση" του Αλί Ερέλ που είναι πρόεδρος του τουρκοκυπριακού Συνδέσμου Βιομηχάνων το οποίο πήρε μόλις το 1.9% παρά το ότι ήταν ενας απο τους βασικούς διοργανωτές των μεγάλων διαδηλώσεων του περσινού χειμώνα.
Το κίνημα των τουρκοκυπρίων που τα τελευταία δυό χρόνια βρίσκεται στους δρόμους και αμφισβητεί τον Ντεκτάς δεν αμφισβητεί μόνο την εθνικιστική πολιτική του αλλα διεκδικεί και κοινωνικές αλλαγές. Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε πώς η αφετηρία αυτού του κινήματος ήταν οι μεγάλες διαδηλώσεις 10,000 αθρώπων πρίν τρία χρόνια μετά την κατάρρευση πέντε τραπεζών που έφαγαν τις καταθέσεις πολλών απλών ανθρώπων και την κατάληψη του κοινοβουλίου απο τους διαδηλωτές.
Τα κοινωνικά προβλήματα, και τα αιτήματα μπορεί να μην αναδείχτηκαν και τόσο σε αυτή την προεκλογική περίοδο όσο σε προηγούμενες αλλά ήταν εκεί. Ειναι χαρακτηριστικό οτι λίγες μέρες πρίν τις εκλογές η κυβέρνηση του Ντεκτάς προσπάθησε να καταγράψει τους ουρκοκύπριους που έρχονταν στο νότο για δουλειά με σκοπό να τους αποκόπτει απο τον μισθό τους ένα ποσό. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την άμεση αντίδραση τους με αποτέλεσμα όχι μόνο να αρνηθούν άλλα εκατοντάδες απο αυτούς οργάνωσαν την ίδια στιγμή διαδήλωση προς το υπουργείο που έδωσε την εντολή για καταγραφή τους. Το βράδυ που επέστρεφαν απο τις δουλειές τους τα κόμματα της αντιπολίτευσης οργάνωσαν διαδήλωση συμπαράστασης τους στο οδόφραγμα στη Λευκωσία. Ο κυβέρνηση αναγκάστηκε να κάνει πίσω.
Ο ταξικός χαρακτήρας των εκλογων φαίνεται και απο το γεγονός ότι αρκετοί απο αυτούς που αποκαλούν έποικους ψήφισαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Το CTP μάλιστα κατάφερε να εκλέξει δυό βουλευτές "εποικους". Με κανένα τρόπο δεν μπορούν οι ελληνοκύπριοι αναλυτές και πολιτικοί ηγέτες να υποστηρίζουν ότι σε αυτές τις εκλογές είχαμε απο τη μια πλευρά τον Ντεκτάς και τους εποικους και απο την άλλη τους τουρκοκύπριους. Αυτό που είχαμε ήταν εκλογές με έντονη την ταξική πόλωση. Απο τη μια ήταν τα κόμματα της άρχουσας τάξης και απο την άλλη τα κόμματα που μιλούν στο όνομα της εργατικής τάξης, της ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του σοσιαλισμού.
Το κίνημα των τουρκοκυπρίων είναι ένα κοινωνικό κίνημα που έχει πάρει μια δυναμική που εκφράστηκε και στις εκλογές. Τα συλλαλητήρια των κομμάτων της αριστεράς είχαν μια πρωτοφανή μαζικότητα και δυναμικότητα. Το συλλαλητήριο του CTP μάζεψε περισσότερους απο 12,000 κόσμο ενώ του BDH ειχε αλλες 8 με 10 χιλιάδες την ίδια ώρα που τα δεξιά κόμματα των Ερογλου και Σερτάρ Ντεκτάς είχαν 4,000 και 2,000 αντίστοιχα.
Το γεγονός βέβαια ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν κατάφεραν τελικά να πάρουν την πλειοψηφία στη Βουλή για να σχηματίσουν άμεσα κυβέρνηση, αφήνει μια πικρή γεύση στους χιλιάδες οπαδούς τους, αφού σε μερικές περιπτώσεις ο συσχετισμός των βουλευτών κρίθηκε με 8 και 10 ψήφους διαφορά που κόστισαν στην αντιπολίτευση μια με δυό έδρες. Αυτό όμως δεν αναιρεί τη σημασία αυτής της νίκης και την επίδραση που θα έχει στο πολιτικό σκηνικό.
Οποια και άν είναι η κυβέρνηση που θα προκύψει μέσα απο τις διεργασίες των τελευταίων εβδομάδων θα έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα. Απο τη μιά θα πρέπει να παρει αποφάσεις για θέματα που είναι κρίσιμα και για τα οποία υπάρχουν τεράστιες πιέσεις όπως η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. τον ερχόμενο Μάϊο και απο την άλλη θα έχει να αντιμετωπίσει ενα κίνημα που συνεχίζει να είναι στους δρόμους και διεκδικεί ειρήνη, δημοκρατία, ευημερία. Ενα κίνημα ενοτικό όπως φάνηκε στα μεγάλα συλλαλητήρια αλλα και το βράδυ των εκλογών. Οι οπαδοί των δυό κομμάτων της αριστεράς πανηγήριζαν μαζί και πολλοί απο αυτούς κρατούσαν τις σημαίες και των δυό κομμάτων ενω το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν "εμπρός τώρα για νέους αγώνες με αλληλλεγγυη και ενοτητα".
Η νίκη στις εκλογές, παρά το κάποιο μούδιασμα που έφερε η "ισοπαλία" σε βουλευτές θα δώσει μια νέα δυναμική σε αυτό το κίνημα που μπορεί να επιβάλει τις δικές του λύσεις και σε σχέση με τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης.
Η πίεση απο αυτό το κόσμο είναι που δεν επέτρεψε μεχρι σήμερα τον σχηματισμό κυβέρνησης και εμποδίζει τα κόμματα της αριστεράς να συνεργαστούν με τα κόμματα που υποστηρίζουν τον Ντεκτάς. Δεν είναι καθόλου σίγουρο βέβαια ότι θα κρατήσουν την υπόσχεση τους μέχρι το τέλος όπως ήδη φάνηκε απο τις διαβουλεύσεις του Ταλάτ με τον Σερτάρ Ντεκτάς αλλα ένα είναι το σίγουρο: Οποιες και να είναι οι εξελίξεις απο δώ και μπρός στη βόρεια Κύπρο υπάρχει ενας σημαντικός παίχτης στο πολιτικό σκηνικό που κανείς δεν μπορεί να μην τον υπολογίζει πια.
Η ελληνοκυπριακή και ελληνική ηγεσία τυπικά χαιρέτησε το αποτέλεσμα των εκλογών. Στην ουσία όμως ισχύει αυτό που είπε τουρκοκύπριος δημοσιογράφος, ότι είδε "ελληνοκύπριους πολιτικούς να στεναχωριούνται επειδή κέρδιζε η αντιπολίτευση".
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ελληνοκυπριακή κυβέρνηση και τα κόμματα που την στηρίζουν θα βρεθούν σε δύσκολη θέση αν η τουρκοκυπριακή αντιπολίτευση που δηλώνει έτοιμη να αποδεχτεί το σχεδίο Ανάν, καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση. Ο Τάσος Παπαδόπουλος κατάφερνε μέχρι τώρα να εμφανίζεται σαν διαλλαχτικός εξαιτίας της αδιαλλαξίας του Ντεκτάς. Αν η κατάσταση αλλάξει στο βορρά θα βρεθεί σε δύσκολη θέση.
Δεν είναι τυχαίο ότι λίγο πρίν τις εκλογές ο Παπαδόπουλος δήλωσε ότι "η αποδοχή του σχεδίου Ανάν όπως έχει, ισοδυναμεί με αποδοχή του Αττίλα". Κάτι που η τουρκοκυπριακή αντιπολίτευση χαρακτήρησε σαν "πάσα προς τον Ντεκτάς και τρικλοποδιά για την αντιπολίτευση".
Η ελληνοκυπριακή κυβέρνηση και τα κόμματα που την στηρίζουν ακόμη και πρίν τις εκλογές επέμεναν στο ότι δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα με τις εκλογές των τουρκοκυπρίων γιατί ετσι και αλλοιώς είναι η Τουρκία που αποφασίζει. Το ίδιο επαναλαμβάνουν συνέχεια και μετά τις εκλογές θέλωντας να το χρησιμοποιήσουν σαν άλλοθι για τη δική τους αρνητική στάση και τους όρους που βάζουν.
Δεν ξέρουμε τι είδους κυβέρνηση θα προκύψει άν προκύψει στο βορρά ή αν θα ξαναγίνουν εκλογές αλλα είναι σίγουρο ότι το τουρκοκυπριακό κίνημα έχει ανάψει φωτιές και στις δυό πλευρές.