Ο νέος "σοσιαλιστής" υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης Θεοδώρου, με τις δηλώσεις και τις ενέργειες του, μονοπώλησε την επικαιρότητα τις τελευταίες μέρες. Για τους αγωνιστές τις αριστεράς που πίστεψαν ότι οι "αριστεροί" στην κυβέρνηση θα έκαναν την διαφορά, ο κύριος Θεοδώρου φρόντισε να ξεκαθαρίσει ότι αυτός και η κυβέρνηση της "αλλαγής" δεν σηκώνουν "ψευδολαϊκισμούς", ο νόμος είναι νόμος και πρέπει να εφαρμόζεται.
Σύμφωνα με το κύριο Θεοδώρου απόδειξη για το κοινωνικό πρόσωπο της κυβέρνησης, είναι ο νέος θεσμός του αστυνομικού τις γειτονίας. Αστυνομικοί που θα περιπολούν στις γειτονίες, θα βοηθούν και θα λύνουν τα προβλήματα του κόσμου για να αποκτήσει εμπιστοσύνη και να συνεργάζεται ο πολίτης με την αστυνομία. Στο Γέρι όμως δεν έστειλε τους αστυνομικούς τις γειτονίας να λύσουν τα προβλήματα αλλά τους Ράμπο οι οποίοι για δύο - τρεις μέρες αλώνιζαν την περιοχή τρομοκρατώντας τους πάντες και τα πάντα.
Αφορμή για την επιχείρηση "σοκ και δέος" του κυρίου Θεοδώρου, ήταν κάποιες καταγγελίες ότι στην περιοχή Γερίου μικρές ομάδες νεαρών παρουσίαζαν αντικοινωνική συμπεριφορά παρενοχλώντας τους κατοίκους.
Το Γέρι ήταν ένα μικρό χωρίο που τις τελευταίες δεκαετίες επεκτάθηκε απότομα με το χτίσιμο των συνοικισμών και την εγκατάσταση στην περιοχή νέου κόσμου κύρια εργαζόμενων με χαμηλά εισοδήματα γιατί η περιοχή είναι πιο φτηνή σε σύγκριση με άλλες. Αναπόφευκτα η απότομη επέκταση δημιούργησε και μεγάλα προβλήματα. Τα κονδύλια από τις κυβερνήσεις για έργα υποδομής ήταν ελάχιστα με αποτέλεσμα τα συσσωρευμένα προβλήματα να κάνουν την ζωή δύσκολη για τους κατοίκους και να υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής στη περιοχή.
Αυτό ιδιαίτερα για τους νέους της περιοχής είναι μεγάλο πρόβλημα. Φτωχά παιδία που προέρχονται από εργατικές οικογένειες με περιορισμένες επιλογές ψυχαγωγίας και διασκέδασης. Ένα κομμάτι που την τελευταία δεκαετία βρέθηκε στο επίκεντρο των επιθέσεων από την πολιτική της κυβέρνησης, μιας πολιτικής που η κυβέρνηση της "αλλαγής" συνεχίζει απτόητη. Η λιτότητα οι περικοπές στο κοινωνικό κράτος, οι απολύσεις, οι μειώσεις μισθών, η μερική απασχόληση και όλα τα άλλα μέτρα που θέλει να περάσει η κυβέρνηση πρώτα και κύρια κτυπούν τους νέους γιατί είναι από τα πιο ευάλωτα κομμάτια της κοινωνίας.
Τα ψηλότερα ποσοστά ανεργίας είναι στους νέους ενώ έχουν τους πιο χαμηλούς μισθούς. Ενας μεγάλος αριθμός που συνεχώς αυξάνεται δεν έχουν σταθερή δουλεία και εργάζονται είτε με το κομμάτι, είτε με την ώρα, σε πίτσες, σε φασφουτάδικα, γενικά σε ευκαιριακές δουλείες και είναι οι πρώτοι στην λίστα των απολύσεων.
Την ίδια ώρα η προσαρμογή του συστήματος εκπαίδευσης στις απαιτήσεις της αγοράς και η όξυνση του ανταγωνισμού στα σχολεία, πετάει έξω τους πιο φτωχούς μαθητές. Παιδία που δεν έχουν την οικονομική άνεση να αντέξουν να πάρουν ένα δίπλωμα εγκαταλείπουν τα σχολεία, περιορίζοντας ακόμα πιο πολύ τις πιθανότητες τους να βρουν μια καλή δουλειά με ένα καλό μισθό που θα τους επιτρέπει να καλύψουν τις ανάγκες τους και να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους. Όλα αυτά δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα θύμου και αγανάκτησης μέσα στους νέους. Έστω και αν πολλές φορές ο θύμος τους εκφράζεται με καυγάδες και φασαρία, αυτό που η κυβέρνηση ονομάζει αντικοινωνική συμπεριφορά, στην βάση του είναι μια ταξική αντίδραση ενάντια στο σύστημα της αγοράς που τους οδηγεί στη φτώχεια.
Λίγες μέρες μετά την έφοδο των ράμπο του Θεοδώρου το ΡΙΚ έβγαλε στην δημοσιότητα την περίπτωση ενός νεαρού από το Γέρι που η φτώχια το ανάγκασε να μένει σε κλουβιά σκύλων και να τρώει από το φαΐ τους για να ζήσει. Στην δήλωση του στο δημοσιογράφο ο νεαρός είπε χαρακτηριστικά ότι "δεν ζητώ πολλά πράγματα μόνο μια δουλεία για να ζήσω γιατί όταν δεν έχεις να φας τι θα κάνεις, θα αναγκαστείς να κλέψεις". Ήταν μια απάντηση στο κύριο Θεοδώρου και τους καλοπληρωμένους ράμπο του.
Η καλύτερη απάντηση όμως στο "σοσιαλιστή" κύριο Θεοδώρου και στην κυβέρνηση του, που αντί να δώσουν λεφτά για σχολεία, νοσοκομεία και δουλειές δίνουν για μπάτσους στις γειτονιές είναι η οργανωμένη πάλη ενάντια στην πολιτική της λιτότητας και των περικοπών.
Πέτρος Μιχαήλ
Ένα δυνατό χαστούκι πήραν κατάφατσα οι ανάπηροι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και αυτός που το έδωσε δεν είναι άλλος από την ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου που με την απόφασή της (26.9.2002) κήρυξε σαν αντισυνταγματικό τον νόμο που έδινε ποσοστό 3% στις προσλήψεις αναπήρων στην εκπαιδευτική υπηρεσία. Το δικαιολογητικό; "Όλοι οι πολίτες είναι ίσοι" αποφάνθηκαν οι Σόλωνες.
Αυτέ τις μέρες διοργανώνεται ο ετήσιος "Ραδιομαραθώνιος Αγάπης" και όπως κάθε χρόνο κυβέρνηση, οργανισμοί και επιχειρηματίες θα πλειοδοτήσουν σε "φιλανθρωπικά αισθήματα" για τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες (ΑμΕΑ). Το 2003 είναι επίσης το Διεθνές Έτος Αναπήρων και πραγματικά το μοναδικό αίσθημα που μπορεί να προκαλέσει η απόφαση του δικαστηρίου είναι μόνο θυμό και αγανάκτηση! Έχουν περάσει 22 ολόκληρα χρόνια από το τελευταίο έτος αναπήρων το 1981 και τα βασικά και πιο ουσιαστικά προβλήματα όπως η εξασφάλιση του δικαιώματος στην εργασία, η διακίνηση και προσπέλαση αναπήρων σε δημόσια κτίρια και η ανεξάρτητη αξιοπρεπής διαβίωση των ΑμΕΑ παραμένουν βασικά άλυτα.
Με την απόφαση του Ανωτάτου όχι μόνο δε βελτιώνεται η κατάσταση αλλά σημειώνεται και πισωγύρισμα στα δικαιώματα των ΑμΕΑ.
Βέβαια και άλλα κεκτημένα έχουν δεχθεί τον οδοστρωτήρα της 'ισότητας'. Για παράδειγμα σήμερα ένας ανάπηρος για να αγοράσει ένα αυτοκίνητο αντίστοιχο με ένα ανάλογο του '80 πρέπει να πληρώσει χιλιάδες λίρες σε Φ.Π.Α. όταν τότε θα πλήρωνε μόνο ελάχιστους δασμούς. Σίγουρα στην ανάληψη των φόρων οι ανάπηροι έχουν κάμει βήματα προς την ενσωμάτωση, το κράτος κάνει βήματα προς τα πίσω.
Αλήθεια σε ποια κοινωνία ζουν οι δικαστές που ισχυρίζονται ότι κηρύσσοντας τον νόμο αντισυνταγματικό εξασφαλίζουν την ισότητα των πολιτών απέναντι στον νόμο;
Η 'θετική διάκριση' της ποσόστωσης στις προσλήψεις των αναπήρων στο δημόσιο φέρνει μια ελάχιστη ισορροπία ανάμεσα στα εμπόδια που βάζει η οργανωμένη κοινωνία σε καθημερινές δραστηριότητες -διακίνηση, την εκπαίδευση, την εργασία και την ξεκούραση-και στην συμμετοχή των αναπήρων σ΄ αυτές. Γι' αυτό η απόφαση του Ανωτάτου αποτελεί μια βάναυση επίθεση ενάντια στους αναπήρους.
Σαν ανάπηροι έχουμε ονομαστεί 'άτομα με ειδικές ανάγκες' και 'άτομα με ειδικές ικανότητες' ορολογίες που στην ουσία το μόνο που προσφέρουν είναι να θολώσουν το τοπίο για την ανάγκη για ισότιμη συμμετοχή στην ζωή της κοινότητας.
Κανένα δικαίωμα που έχουν κερδίσει οι ανάπηροι δεν είναι σε αντιπαράθεση με τους απλούς εργαζόμενους και καμιά απόφαση δικαστηρίου δεν μπορεί να στιγματίσει ένα κομμάτι της εργατικής τάξης, όπως η συντριπτική πλειονότητα των αναπήρων, σαν κάποιου είδους παράσιτα που απομυζούν τους 'αρτιμελείς'. Για να μην περάσουν όμως τα 'μηνύματα' του δικαστηρίου χρειάζεται να δείξουμε ότι ανήκουμε στο στρατόπεδο των απλών ανθρώπων, αυτών που αγωνίζονται για θέσεις δουλειάς και για κοινωνική αλληλεγγύη έστω κι' αν αυτή στις σημερινές συνθήκες, για τους αναπήρους, εκφράζεται με κάποια μέτρα 'θετικής διάκρισης' υπέρ τους.
Κάθε δραστηριότητα στην καπιταλιστική κοινωνία είναι οργανωμένη για να εξασφαλίζει το κέρδος. Σαν εργαζόμενοι - είτε ανάπηροι είτε αρτιμελείς -το ζούμε καθημερινά, βλέπουμε την αισχροκέρδεια, την κατασπάθιση των δημόσιων ταμείων και τις μεγαλύτερες σπατάλες σε βάρος των εργαζομένων και των φυσικών πόρων στο βωμό του κέρδους.
Ωστόσο δεν είναι αρκετό να καταγγείλουμε την απόφαση του δικαστηρίου αλλά και σαν ανάπηροι να δείξουμε ότι είμαστε κομμάτι του παγκόσμιου κινήματος για ένα καλύτερο κόσμο που θα οργανώνεται για να ικανοποιήσει τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι το κέρδος.
Σταύρος Σιδεράς (τετραπληγικός)
Για πρώτη φορά στην ιστορία Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι παραπληγικοί συναντήθηκαν με αφορμή τον αγώνα μπάσκετ μεταξύ της ομάδας αναπήρων από τα Άδανα και της τουρκοκυπριακής ομάδας "Μεσαρκά" (M.A.S.K) στα πλαίσια του πρωταθλήματος αναπηρικών οργανώσεων της Τουρκίας.
Στις 5 Οκτώβρη μετά από πρόσκληση του πρόεδρου της τουρκοκυπριακής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρίες (Engelliler Spor Federasyonu) Μουσταφά Τσελίκ, αντιπροσωπεία του ΔΣ της Οργάνωσης Παραπληγικών Κύπρου (ΟΠΑΚ) με επικεφαλής τον πρόεδρο Άντρο Προκοπίου και άλλα μέλη παρακολούθησαν τον αγώνα που έγινε στο κλειστό στάδιο στο Κιόνελι.
Σε μια σύντομη τελετή, ο πρόεδρος της ΟΠΑΚ πρόσφερε ένα δεντράκι ελιάς, σύμβολο ειρήνης και φιλίας στον πρόεδρο της τ/κ οργάνωσης. Μετά τον αγώνα, τον οποίο κέρδισε η "Μεσαρκά", οι Τουρκοκύπριοι δεξιώθηκαν τους Ελληνοκύπριους μέλη της ΟΠΑΚ σε ταβερνάκι.
Για πρώτη φορά ανάπηροι κι από τις δύο πλευρές είχαν την ευκαιρία να βρεθούν, να ανταλλάξουν απόψεις και εμπειρίες και να διαπιστώσουν όλα εκείνα που μας ενώνουν σαν ανάπηρους και γενικότερα σαν απλοί Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι.
Ήταν ένα γεγονός που μπορεί να μην καλύφθηκε από τα ΜΜΕ στον Νότο που έχει όμως ιδιαίτερη σημασία. Είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό της δυναμικής που δημιουργήθηκε μετά τις 23 Απρίλη, αφότου χιλιάδες Ε/κ και Τ/κ πέρασαν τα τείχη του διαχωρισμού. Δείχνει επίσης τον αντίκτυπο που έχει αυτή η δυναμική σε διάφορα κομάτια της κοινωνίας, παρόλες τις προσπάθειες της επίσημης πολιτικής ηγεσίας, στο νότο και στο βορρά, να εμποδίσουν αυτή τη δυναμική και να συνεχίζουν τους ανταγωνισμούς τους!
Φ.Β.