"Δεσμεύομαι για λύση του Κυπριακού". Αυτό ήταν το βασικό σλόγκαν του πρόεδρου Παπαδόπουλου κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του καμπάνιας και πολλοί αριστεροί τον πίστεψαν και δούλεψαν σκληρά για να κερδίσει τις εκλογές.
Σήμερα πολλοί απο αυτούς νοιώθουν απογοητευμένοι και προδομένοι. Δέκα σχεδόν μήνες μετά την εκλογή του ο Τάσσος Παπαδόπουλος φαίνεται να δικαιώνει τον τίτλο του απορριπτικού που επάξια είχε κερδίσει στο παρελθόν. Σε όλες τις κρίσιμες στιγμές οι επιλογές του έδειξαν ότι το "δεσμεύομαι για λύση" είχε και μια ουρά την οποία απέφευγε προεκλογικά να προβάλει και που λέει "δεσμεύομαι για λύση... που να εξυπηρετεί τις εθνικές επιδιώξεις του ελληνοκυπριακού καπιταλισμού και του κράτους του".
Στο πιό σημαντικό τέστ αυτής της περιόδου, που ήταν το άνοιγμα των συνόρων στις 23 του Απρίλη, ο Παπαδόπουλος, η κυβέρνηση του και τα κόμματα που την στηρίζουν απέτυχαν παταγωδώς. Εκαναν ότι μπορούσαν για να εμποδίσουν το μεγάλο συναπάντημα των απλών ανθρώπων των δυό πλευρών. Τη στιγμή που δεκάδες χιλιάδες απλοί άνθρωποι ξεπερνούσαν τα τείχη του εθνικιστικού μίσους και αγαλιάζονταν και μιλούσαν για συμφιλίωση και ειρήνη η κυβέρνηση δήλωνε ότι η επίδειξη διαβατηρίων ισοδυναμεί με αναγνώριση του τουρκοκυπριακού κράτους.
Εχοντας αυτή την "εμμονή της μη αναγνώρισης" η κυβέρνηση, όπως την κατηγόρησε δημόσια σε τηλεοπτική συνέντευξη του στο ΡΙΚ ο αρχηγός του Κινήματος Ειρήνης και Δημοκρατίας Μουσταφά Ακκιντζί, έχει φτάσει σε ακραία σημεία όπως το προσφατο παράδειγμα με την σύλληψη και απέλαση των φοιτητών απο το Ιράν και το Αζερπαϊτζάν που πήγαν στο οδόφραγμα για να ρωτήσουν άν μπορούν να περάσουν στο νότο. Τα σαίνια της αστυνομίας που κατά τον Δώρο Θεοδώρου εφάρμοζαν το νόμο, θεώρησαν καλό να τους συλλάβουν και να τους οδηγήσουν στο δικαστήριο γιατί μπήκαν στη Κύπρο απο παράνομο λιμάνι ή αεροδρόμιο, αφού τα λιμάνια και τα αεροδρομια στο βορρά είναι "ψευδολιμάνια" και "ψευδοαεροδρόμια". Παρά το ότι απο τα ίδια λιμάνια και αεροδρομια μπαίνουν και οι Αγγλοι που ζούν στο βορρά αλλά και οι τούρκοι μετανάστες στους οποίους επίσης δεν επιτρέπεται να περάσουν στο νότο αλλά δεν συλλαμβάνονται και απελαύνονται αν αποταθούν στην αστυνομία στο οδόφραγμα όπως έκαναν οι συγκεκριμένοι ξένοι φοιτητές που φοιτούν στο Πανεπιστήμιου της Εγγύς Ανατολής που είναι στο βορρά. Απο τα ίδια λιμάνια και αεροδρόμια βέβαια μπαινοβγαίνουν και όλοι οι τουρκοκύπριοι που ταξιδεύουν στο εξωτερικό. Με την ίδια λογική και αυτοί μπαινοβγαίνουν "παράνομα" στη Κύπρο και θα έπρεπε να τους συλλάβουν.
Δικαιολογημένα ο Ταλάτ του Τουρκικού Ρεπουπλικάνικου Κόμματος (το αντίστοιχο του Ακέλ στο βορρά) χαρακτήρησε αυτή την ενέργεια σαν δώρο προς τον Ντεκτάς και τον Ερογλου, τους υποστηριχτές του στάτους κβό σε στις προσεχείς εκλογές.
Αυτό δεν ήταν ένα τυχαίο και μεμονομένο περιστατικό, όπως προσπαθεί να μας πείσει η κυβέρνηση αλλά ένα απο τα πολλά που έγιναν τους τελευταίους δέκα μήνες, όπως η απέλαση της τουρκοκύπριας Γκιουλσεβίν με την οικογένεια της απο το αεροδρόμιο Λάρνακας, η απέλαση του τούρκου απο τον Γερόλακκο που τον συνέλαβαν όταν επέστρεφε απο επίσκεψη σε ελληνοκύπριο φίλο και συχωριανό του. Ακόμη ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν χάνει ευκαιρία να μιλά για την ανάγκη αλλαγών στο σχέδιο Ανάν διότι όπως είπε "αν γίνει αποδεχτό όπως έχει σημαίνει αποδοχή του Αττίλα" (ομιλία στο συλλαλητήριο του Ιούλη). Βέβαια και τότε προσπάθησαν να μας πείσουν ότι η συγκεκριμένη φράση ήταν παραδρομή ή λάθος αυτού που έγραψε την ομιλία.
Αν ο Παπαδόπουλος θέλει όπως λέει αλλαγές στο σχέδιο Ανάν όχι για να αφαιρέσει δικαιώματα των τουρκοκυπρίων αλλά για να το κάνει πιο λειτουργικό προς όφελος και των ιδίων των τουρκοκυπρίων γιατί τότε δεν δειλώνει επίσημα και ανοιχτά ποιές είναι αυτές οι αλλαγές για να ενθουσιαστούν και οι τουρκοκύπριοι και να σταματήσουν να τον αντιμετωπίζουν με καχυποψία; Προφανώς δεν είναι έτσι τα πράγματα. Οι αλλαγές που θέλει ο Παπαδόπουλος δεν έχουν να κάνουν ουτε με την επικυριαρχία που δίνει το σχέδιο Ανάν στους ιμπεριαλιστές, ούτε με το δικαίωμα τους να χρησιμοποιούν την Κύπρο σαν στρατιωτικό ορμητήριο, ούτε με την αποδοχή των βρετανικών και αμερικανικών βάσεων και σταθμών, ούτε με την προσφυγοποίηση 40,000 - 60,000 τουρκοκυπρίων που θα "μετακινηθουν" απο τα χωριά που ζούν τώρα, ούτε με τις διατάξεις που ρυθμίζουν τα περιουσιακά ζητήματα και αποτελούν συνταγή για καθημερινές προστριβές. Το σχέδιο Ανάν είναι ένα ιμπεριαλιστικό σχέδιο που στοχεύει πρώτα και κύρια να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των Αγλοαμερικανών που το εμπνεύστηκαν και δεν αποτελεί με κανένα τρόπο εγγύηση για την ειρήνη στη περιοχή ή για την δημοκρατία και την ευημερία των απλών ανθρώπων στο νησί. Ο Παπαδόπουλος όμως δεν ανησυχεί για αυτές τις πρόνιες του σχεδίου αλλά για το πώς θα εξασφαλίσει περισσότερα στο παζάρι, μέσα απο διπλωματικούς ελιγμούς, πιέσεις και εκβιασμούς. Αυτό εξάλλου προσπαθούν να κάνουν με την ένταξη στην Ε.Ε. και μάλιστα το δηλώνουν ανοιχτά και όχι μόνο η κυβέρνηση και η δεξιά που προταγωνίστησαν σε αυτή την πορεία αλλά και η αριστερά που ακολούθησε.
Δυστυχώς ο Παπαδόπουλος φαίνεται να είναι άξιος συνεχιστής της πολιτικής των αποκλεισμών, των εκβιασμών και των πιέσεων απέναντι στους τουρκοκύπριους που εφάρμοζε ο Κληρίδης και ο Συναγερμός. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου που σε αυτά τα ζητήματα ο Συναγερμός στηρίζει τις επιλογές της κυβέρνησης.
Κίνημα απο τα κάτωΔεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα απο τον Παπαδόπουλο αλλά ούτε και απο την αριστερά που έκρινε το μέρχι τώρα έργο του σαν αξιόλογο και πετυχημένο. Η απάντηση του Ακέλ προς την τουρκοκυπριακή αντιπολίτευση όταν κάνει κριτική στη πολιτική του Παπαδόπουλου είναι ότι τα κάνει αυτά λόγω προεκλογικής περιόδου. Δηλάδή παίρνουν σαν δεδομένο ότι στις προεκλογικές περιόδους ο καθένας δικαιολογημένα μπορεί να λέει ότι θέλει. Όπως έκανε και ο Παπαδόπουλος δηλαδή με εκείνο το "δεσμεύομαι για λύση του Κυπριακού"
Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι πρωτοβουλίες απο τα κάτω απο τους ακτιβιστές του κινήματος για επαναπροσέγγιση και ειρήνη. Πρωτοβουλίες και δράση για να εμποδίσουμε του κρυφούς και φανερούς απορριπτικούς να αντιστρέψουν το κλίμα που δημιουργήθηκε μετά τις 23 του Απρίλη. Η "δικοινοτική πρωτοβουλία ενάντια στον εθνικισμό και τον πόλεμο" πήρε κάποιες σημαντικές πρωτοβουλίες με τα κοινά μνημόσυνα τον περασμένο Ιούλη, με το δικοινοτικό κάμπινγκ και την αντιπολεμική πορεία στίς 27 του Σεπτέβρη. Θα πρέπει να συνεχίσει και να διευρύνει τη δραστηριότητα της, και με αλλες πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Σε αυτή τη προσπάθεια θα πρέπει να έχει την υποστήριξη όλων όσων θέλουν να δώσουν τη κόντρα με τον εθνικισμό, οσων πιστεύουν ότι μια άλλη Ευρώπή είναι εφικτή, ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός.
Η Εργατική Δημοκρατία καταδικάζει την επίθεση που δέχτηκε ο Μουράτ Κανατλί, δημοσιογράφος της Γενί Τσάγ και πρόεδρος της νεολαίας του τουρκοκυπριακού κόμματος Πατριωτικής Ενότητας απο τους γκρίζους λύκους.
Ο Μουράτ Καντλί έχει ένα σημαντικό έργο στην προσπάθεια για επαναπροσέγγιση και ειρήνη στη Κύπρο. Υπήρξε ιδρυτικό και δραστήριο μέλος της "Δικοινοτικής Πρωτοβουλίας ενάντια στον εθνικισμό και τον πόλεμο" με έντονη δράση στις εκδηλώσεις που οργάνωσε η πρωτοβουλία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο γκρίζοι λύκοι δεν του συγχώρησαν αυτή του τη δράση γι αυτό και τον έβαλαν στο στόχαστρο τους.
Συμπαράσταση στον Μουράτ Κανατλί έκφρασαν όλα τα κόμματα της τουρκοκυπριακής αντιπολίτευσης όπως και ελληνοκυπριακές οργανώσεις της αριστεράς και η Ενωση Συνταχτών Κύπρου.
Οι φασίστες και στις δυό πλευρές που μετά τις 23 του Απρίλη έχουν βρεθεί στο περιθώριο και είχαν λουφάξει στις τρύπες τους προσπαθούν σιγά σιγά να ξαναβγούν στην επιφάνεια. Δεν πρέπει να τους το επιτρέψουμε. Δεν πρέπει να αφήσουμε επιθέσεις σαν αυτή στον Κανατλί, ή τον Σενέρ Λεβέντ ή σαν αυτή που έγινε στον Ιμπραχήμ Αζίζ απο την ελληνοκυπριακή αστυνομία, να περάσουν. Ενωμένοι ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι μπορούμε να τους σταματήσουμε.