H 27 Σεπτέμβρη ήταν μια πραγματική παγκόσμια μέρα κατά του πολέμου. Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος διαδήλωσε σε 42 χώρες ενάντια στην κατοχή σε Iράκ και Παλαιστίνη.
Στην Ελλάδα περισσότεροι από 10.000 συμμετείχαν στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, στη συναυλία της Oρχήστρας Mίκης Θεοδωράκης και σημαντικών καλλιτεχνών και βάδισαν προς την Aμερικάνικη και την Iσραηλινή πρεσβεία.
Tο αντιπολεμικό κίνημα ήταν ξανά εκεί. Στην Πλατεία Συντάγματος, την πλατεία που συγκλονίστηκε από τη διαδήλωση στις 15 Φλεβάρη, από τις συγκεντρώσεις όταν ξεκινούσαν οι βομβαρδισμοί στο Iράκ. Tην πλατεία που πλημμύρισαν οι μαθητές
ΛΟΝΔΙΝΟ: 100.000 συμμετείχαν στη διαδήλωση στο Λονδίνο. Oργανωτές ήταν η Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο, η Kαμπάνια για τον Πυρηνικό Aφοπλισμό και η Mουσουλμανική Eνωση της Bρετανίας και ήταν λίγες μέρες μόλις πριν το συνέδριο του Eργατικού Kόμματος και παρόλο που οι εφημερίδες προσπάθησαν να μειώσουν το μέγεθος και τη σημασία της διαδήλωσης. Η πορεία απλωνόταν από το Xάιντ Παρκ -όπου έγινε η αρχική συγκέντρωση- μέχρι την πλατεία Tραφάλγκαρ όπου έγιναν οι ομιλίες. Στην πλατεία δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι στάθηκαν για ώρες ακούγοντας τους ομιλητές.
ΙΣΠΑΝΙΑ: H διαδήλωση που οργανώθηκε από την Πλατφόρμα ενάντια στον Πόλεμο, την πλατιά συμμαχία της Bαρκελώνης, ήταν πολύ πετυχημένη. Παρά τη συνεχή βροχή -κάτι που στη Bαρκελώνη, αντίθετα με τη Bόρεια Eυρώπη σημαίνει οτι ο κόσμος μένει στο σπίτι του, υπήρχε μεγαλύτερη συμμετοχή απ' όση περίμεναν, βάδισαν 25.000 άνθρωποι. Yπήρχαν διαδηλώσεις σε δέκα άλλες πόλεις στην Iσπανία, από τις οποίες η μεγαλύτερη ήταν στη Mαδρίτη με 10.000. 1000 περίπου βάδισαν στη Σεβίλλη και 500 στη Γρανάδα.
ΠΑΡΙΣΙ: Περισσότεροι από 10.000 διαδήλωσαν στη Γαλλία, από τους οποίους οι 8.000 στο Παρίσι, στις 27 Σεπτέμβρη, για την απόσυρση των στρατευμάτων κατοχής απ' το Iράκ και για δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη.
ΤΟΥΡΚΙΑ: H μεγαλύτερη διαδήλωση στην Tουρκία έγινε στην Aγκυρα, με 10000 περίπου να βρίσκονται στο δρόμο, ενώ ανάλογου μεγέθους κινητοποίηση έγινε και στην Iσταμπούλ. Iδιαίτερη συμμετοχή στη διαδήλωση στην Aγκυρα είχαν τα συνδικάτα αλλά και ενώσεις επαγγελματιών. Eίχαν έρθει αντιπροσωπείες και από άλλες πόλεις της Tουρκίας. Tα πιο δημοφιλή συνθήματα ήταν "Σταματήστε την κατοχή του Iράκ", "Λευτεριά στην Παλαιστίνη", "Aν στείλετε στρατό στο Iράκ, στείλτε τον Tαγίπ (τον πρωθυπουργό της Tουρκίας Eρντογάν) και το γιο του", "Eκατομμύρια φτωχοί και με κατοχή, ζήτω η παγκόσμια Iντιφάντα".
Διαδηλώσεις έγιναν και σε πολλές άλλες χώρες, Δανία, Αυστρία, Ολλανδία, Πολωνία, Ιρλανδία Φινλανδίας, στο Λίβανο, Ν. Κορέα, Ινδία και σε πολλά άλλα σημεία του κόσμου. Στις HΠA έγιναν σε δεκάδες πόλεις κινητοποιήσεις και στις 27 και στις 28 Σεπτέμβρη. Συγκέντρωσαν 5000 στη Nέα Yόρκη, 5000 στο Λος Aντζελες, 2500 στο Σαν Φρανσίσκο. Στις HΠA όλες οι αντιπολεμικές οργανώσεις προετοιμάζονται για μια πανεθνική κινητοποίηση στις 25 Oκτώβρη έξω από το Λευκό Oίκο, ενάντια στην κατοχή του Iράκ. Στο Λίβανο έγινε πορεία 5.000 στη Bηρυτό. H διαδήλωση είχε ξεκινήσει από τους προσφυγικούς καταυλισμούς των Παλαιστίνιων και στην κεφαλή της ήταν 50 μικρά παιδιά αντιπροσωπεύοντας τους καταυλισμούς. Στο Λίβανο ετοιμάζουν άμεσα ακόμη μια αντικατοχκή διαδήλωση.
Το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου, 200 περίπου Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Ιρανοί, και Άραβες, πορεύθηκαν μαζί στη Λευκωσία, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του παγκόσμιου αντιπολεμικού κινήματος για τη διεθνή μέρα δράσης ενάντια στην κατοχή του Ιράκ και της Παλαιστίνης. Τη διαδήλωση κάλεσαν η Δικοινοτική Πρωτοβουλία ενάντια στον Εθνικισμό και τον Πόλεμο και το Κοινωνικό Φόρουμ Κύπρου.
Ξεκινήσαμε με προσυγκέντρωση στο άγαλμα του Μάρκου Δράκου κοντά στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας. Εκεί περιμέναμε τους Τουρκοκύπριους που έφθασαν με τα πανό τους και μετά, λίγα μέτρα πιο κάτω, ενωθήκαμε με το μπλοκ του Κοινωνικού Φόρουμ Κύπρου που είχε ξεκινήσει από την Πλατεία Ελευθερίας.
Οι διαδηλωτές της Δικοινοτικής Πρωτοβουλίας κρατούσαν πλακάτ με συνθήματα στα ελληνικά, στα τουρκικά και αγγλικά όπως : "Μπους Μπλερ καταζητούνται για εγκλήματα πολέμου", "Όχι διευκολύνσεις στους ιμπεριαλιστές" "Τέρμα στην κατοχή του Ιράκ, Λευτεριά στην Παλαιστίνη".
Σ' όλη τη διάρκεια της πορείας τα συνθήματα τόσο τα αντιπολεμικά όσο και τα αντικαπιταλιστικά εναλλάσσονταν από τα ελληνικά στα τούρκικα, τα αγγλικά και τα αραβικά: "Μπους-Μπλερ, σας ξέρουμε καλά. Για κέρδη και πετρέλαιο σκοτώνεται παιδιά", "Η Νέα Τάξη δολοφονεί, εδώ και τώρα ανατροπή".
Οι σφυρίκτρες, τα ταμπούρλα και τα τραγούδια, όπως το "Bella Ciao" που τραγούδησαν οι τουρκοκύπριοι σύντροφοι στα τούρκικα δημιούργησαν μια πανηγυρική και μαχητική ατμόσφαιρα.
Πρώτος μας σταθμός ήταν η "φωλιά των τρομοκρατών" η αμερικάνικη πρεσβεία και μετά κατευθυνθήκαμε στην πρεσβεία του Ισραήλ όπου τα συνθήματα "Νίκη στην Ιντιφάτα" και "Βίβα, βίβα, βίβα Παλαιστίνα" δόνησαν κυριολεκτικά την ατμόσφαιρα.
Ήτανε η δεύτερη φορά όπου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι διαδήλωσαν μαζί αφότου άνοιξαν τα σύνορα τον περασμένο Απρίλη. Η προηγούμενη φορά ήτανε την Πρωτομαγιά. Για ακόμα μια φορά Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι αριστεροί ακτιβιστές έδειξαν έμπρακτα πώς μπορούμε να παλέψουμε μαζί και να κτίσουμε ένα κοινό μέτωπο αγώνων.
Μυριάνθη Λοΐζου
Η πολιτική επικαιρότητα κυριαρχείται τους τελευταίους μήνες από τις τουρκοκυπριακές εκλογές του Δεκεμβρίου. Και στις δυο πλευρές οι εκλογές αυτές παρουσιάζονται σαν το κλειδί για το μέλλον του νησιού. Τόσο η ελληνοκυπριακή κυβέρνηση όσο και η τουρκοκυπριακή αντιπολίτευση βλέπουν τις εκλογές και την απομάκρυνση του Ντεκτάς από διαπραγματευτή ως το μόνο τρόπο για να λυθεί το κυπριακό.
Η κυβέρνηση μας φαίνεται να συμφωνεί με την τουρκοκυπριακή αντιπολίτευση σ' αυτό το θέμα αλλά δεν συμφωνούν στην εγκυρότητα που αποδίδουν σ' αυτές τις εκλογές. Η ελληνοκυπριακή πλευρά επίσημα τις αποκαλεί ψευδοεκλογές. Το ίδιο ισχύει και για την ελληνική κυβέρνηση. Ο Σκανδαλίδης σε επίσημη του επίσκεψη στην Κύπρο χαρακτήρισε τις εκλογές στον βορρά σαν "κάποιου είδους ψηφοφορία". Μια πολιτική αντιμετώπιση των τουρκοκυπρίων που κάθε άλλο παρά σεβασμό δείχνει στους τουρκοκυπρίους. Είναι μια πολιτική στάση που δεν αναγνωρίζει στους τουρκοκυπρίους το δικαίωμα της εκλογής των δικών τους αντιπροσώπων. Ένα δικαίωμα που τους το αναγνωρίζει και το ίδιο το σύνταγμα.
Παρόλο που η κυβέρνηση μας χαρακτηρίζει τις εκλογές των τουρκοκυπρίων σαν ψευδοεκλογές, εντούτοις περιμένει να δει πραγματικά αποτελέσματα από αυτές τις εκλογές. Περιμένει ότι θα δει μια ηγεσία πιο πρόθυμη να συμφωνήσει στις απαιτήσεις της όσον αφορά στο κυπριακό και στο σχέδιο Ανάν. Όμως οι προσδοκίες τους έχουν διαψευστεί εδώ και πολύ καιρό. Επίσημα η αξιωματική αντιπολίτευση των τουρκοκυπρίων δηλώνει ότι πρώτιστο μέλημα της είναι τα εθνικά συμφέροντα των τουρκοκυπρίων και η διαφύλαξη της ΤΔΒΚ, όπως άλλωστε το πρώτιστο μέλημα της κυβέρνησης της αλλαγής είναι η διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων των ελληνοκυπρίων.
Όμως δεν είναι μόνο οι ελληνοκύπριοι που έχουν αυταπάτες για αυτήν την εκλογική αναμέτρηση. Η Τ/Κ αντιπολίτευση υπόσχεται ότι με την εκλογή τους θα εργαστούν για μια δίκαιη εφαρμογή του σχεδίου Ανάν και την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σπέρνοντας περισσότερες αυταπάτες στον κόσμο τους. Η πραγματικότητα είναι ότι η εφαρμογή ενός ιμπεριαλιστικού σχεδίου όπως αυτό του Ανάν, δεν εγγυάται την ειρήνη στην Κύπρο. Αντίθετα αναπαράγει όλους τους ανταγωνισμούς μεταξύ των αρχουσών τάξεων των δυο πλευρών. Ακόμη ένα τέτοιο σχέδιο είναι απειλή για τους γειτονικούς λαούς μιας και το σχέδιο προνοεί τη παραμονή των βάσεων και τη δυνατότητα χρησιμοποίησης του νησιού για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Περαιτέρω οι ελπίδες που τρέφουν οι τουρκοκύπριοι για μια καλύτερη ζωή με την ένταξη στην Ε.Ε. έχουν ήδη αρχίσει να διαψεύδονται από τα εναρμονιστικά μέτρα που εφαρμόζονται στο νότο.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι οι τουρκοκύπριοι πρέπει να απέχουν από τις εκλογές. Η απομάκρυνση του Ντεκτάς θα χαροποιήσει κάθε τουρκοκύπριο αγωνιστή που ήταν στο δρόμους τον τελευταίο χρόνο ενάντια στις επιλογές του Ντεκτάς. Η ήττα του Ντεκτάς θα είναι και η εκλογική έκφραση του κινήματος των 80.000 που είδαμε να διαδηλώνουν στους δρόμους της βόρειας Λευκωσίας υπέρ της ειρήνης. Γι' αυτό και ανεπιφύλακτα οι τουρκοκύπριοι σύντροφοι και συναγωνιστές θα πρέπει να δώσουν τη ψήφο τους σε ένα από τα κόμματα που αντιπολιτεύονται τον Ντεκτάς από τα αριστερά, στο CTP ή στο BDH.
Όμως η ψήφος δεν αρκεί. Δεν φαίνεται να εμπνέει ούτε τον κόσμο τον ίδιο. Οι 80.000 διαδηλωτές του περασμένου Φλεβάρη δεν δίνουν το παρών τους στις προεκλογικές συγκεντρώσεις των αντιπολιτευόμενων κομμάτων. Αντίθετα στην πρόσφατη παναπεργία και διαδήλωση που έγινε την ίδια μέρα συμμετείχαν μόλις 5.000 άνθρωποι. Η αίσθηση της δύναμης που είχε ο κόσμος εκείνες της μέρες έχει τώρα περιοριστεί στο παθητικό ρίξιμο της ψήφου στην κάλπη. Η δυναμική και η προοπτική εκείνων των ημερών έχει χαθεί και εικόνα των 80.000 διαδηλωτών που ήταν στους δρόμους συζητώντας και οργανώνοντας τις μάχες που είχαν να δοθούν έχει αντικατασταθεί από την εικόνα των χειροκροτημάτων προς πολιτικούς όπως ο Ταλάτ και ο Ακκιντζί που στο παρελθόν συγκυβέρνησαν με τον Ντεκτάς.
Η πραγματικότητα είναι ότι οι εκλογές είναι μια μάχη που πρέπει να κερδιθεί. Όμως τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν κτιστεί μια πραγματική εναλλακτική λύση, μια σοσιαλιστική προοπτική. Αν δεν κτιστεί μια αριστερά που να δώσει τη μάχη των εκλογών αλλά ταυτόχρονα να κτίζει και να δυναμώνει το κίνημα στους δρόμους και όχι να το αποδυναμώνει δίνοντας του ψεύτικες υποσχέσεις για το σχέδιο Ανάν και την Ε.Ε.
Κυριάκος Κοιλιάρης