Την ώρα που η εφημερίδα μας πήγαινε στο τυπογραφείο η απεργία στα ξενοδοχεία ήταν σε εξέλιξη. Η απεργία καλέστηκε μετά την απόφαση του ΠΑΣΥΞΕ να απορρίψει τη μεσολαβητική πρόταση του Υπουργού Εργασίας. Σύμφωνα με τις συντεχνίες τα μέτρα θα έχουν χαρακτήρα "ξαφνικού θανάτου", καθώς θα λαμβάνονται χωρίς προειδοποίηση και θα είναι επιλεκτικής μορφής. Αρχικά κατέβηκαν σε απεργία διαρκείας 2000 ξενοδοχοϋπάλληλοι σε 44 ξενοδοχεία και οι συντεχνίες δήλωσαν ότι θα αυξάνονταν αυτός ο αριθμός.
Ορισμένα ξενοδοχεία μετά την απεργία αποδέχτηκαν τη μεσολαβητική πρόταση του Υπουργείου Εργασίας και έχουν υπογράψει τη σχετική σύμβαση με αποτέλεσμα να αρθούν τα απεργιακά μέτρα. Αντίθετα ο ΠΑΣΥΞΕ αποφάσισε την κήρυξη δίωρης ανταπεργίας σε όλα τα ξενοδοχεία. Μέχρι και ο Υπουργός Εργασίας που άσκησε αφόρητες πιέσεις για υποχωρήσεις στις συντεχνίες ώστε να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των ξενοδόχων υποχρεώθηκε να δηλώσει ότι η στάση του ΠΑΣΥΞΕ είναι "απογοητευτική και κοντόφθαλμη".
Ακόμα και την στιγμή που ξεκάθαρα το θράσος των Ξενοδόχων έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο οι συντεχνίες αρκούνται σε αμυντικά επιλεκτικά μέτρα διστάζοντας να προχωρήσουν σε γενική απεργία. Όλο το προηγούμενο διάστημα, τους τελευταίους 15 μήνες, που κράτησαν οι διαπραγματεύσεις και οι παρεμβάσεις του Υπουργού Εργασίας για την ανανέωση την σύμβασης, οι συντεχνίες ακολούθησαν μια συμβιβαστική ταχτική. Δέχτηκαν αρκετές υποχωρήσει όπως αλλαγές στα ωράρια, απολύσεις - αναστολές εργασίας, μειώσεις μισθών κ.τ.λ, ελπίζοντας ότι θα έπειθαν του ξενοδόχους να υπογράφουν την σύμβαση.
Από αυτή την ταχτική όμως, όπως αποδείχτηκε και στο παρελθόν, ο μόνος κερδισμένος είναι οι ξενοδόχοι. Ετσι οδηγήθηκε η μεγάλη απεργία στα ξενοδοχεία του Λόρδου στην ήττα. Μπορεί βέβαια το δικαστήριο στο τέλος να δικαίωσε τους εργαζόμενους, αλλά έχασαν τις δουλείες τους και ο εργοδότης του βγήκε κερδισμένος επιβάλλοντας το δικό του.
Σήμερα έστω και αν την τελευταία στιγμή οι ξενοδόχοι κάτω από τις πιέσεις τις κυβέρνησης και των απεργιών αναγκαστούν να υπογράψουν την σύμβαση είναι ήδη από χέρι κερδισμένοι. Έχουν πετύχει αυτό που οι συντεχνίες ονομάζουν "απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων". Να ρυθμίζουν δηλαδή τα ωράρια όπως τους βολεύει, να υποχρεώνουν τους εργαζόμενου να δουλεύουν έχτρα χωρίς να τους πληρώνουν δίνοντας τους άδεια την χειμερινή περίοδο και να απολύουν ή να αναστέλλουν την εργασία εργαζομένων όταν τους συμφέρει. Και αν στα μεγάλα ξενοδοχεία που δουλεύουν περισσότεροι εργαζόμενοι, υπάρχουν κάποιες πιθανότητες αντίστασης, στα πιο μικρά με περιορισμένο αριθμό εργαζομένων αυτή η σύμβαση δίνει τη δυνατότητα στους ξενοδόχους να κόβουν και να ράβουν όπως θέλουν. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που ο πρόεδρος του ΠΑΣΥΞΕ σε ερώτηση αν σε αυτή την περίοδο υπάρχει η πολυτέλεια για εργασιακή αντιπαράθεση, χωρίς περιστροφές είπε ότι "ίσως και να είναι προς το συμφέρον μας να κλείσουν τα ξενοδοχεία", προσθέτοντας ότι "είμαστε φταίχτες διότι τόσα χρόνια ενδίδαμε στις διεκδικήσεις των εργαζομένων". Τολμά να τα λεει αυτά γιατί ξέρει από την εμπειρία των προηγούμενων χρόνων ότι στο τέλος με το ένα ή το άλλο τρόπο οι συντεχνίες θα προσαρμόσουν τα αιτήματα τους στις απαιτήσεις των ξενοδόχων.
Η εξέλιξη τις μάχης στα ξενοδοχεία είναι σημαντική και αφορά όλους τους εργαζόμενους. Η επίθεση των ξενοδόχων είναι μέρος της συνολικότερης προσπάθειας των εργοδοτών που με πρόσχημα την Ε.Ε και το "νέο διεθνές περιβάλλον" επιδιώκουν να πάρου πίσω ότι έχουν κερδίσει μέχρι σήμερα οι εργαζόμενοι μέσα από τους αγώνες τους. Για αυτό και η ταχτική της προσαρμογής σε αυτές τις απαιτήσεις από μέρους των συντεχνιών δεν βοηθά καθόλου τους εργαζόμενους να αντιμετωπίσουν αυτές τις επιθέσεις.
Οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία είναι ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια της εργατικής τάξης. Πολλές φορές στο παρελθόν έχουν αποδείξει και την δύναμη και την διάθεση τους να δώσουν την μάχη για καλύτερες συνθήκες δουλείας για ένα καλύτερο κόσμο.
Έχοντας σήμερα την συμπαράσταση όλων των εργαζομένων γιατί η μάχη που δίνουν αφορά και επηρεάζει όλους, αποτελούν μια τεράστια δύναμη που είναι καιρός να μπει στην δράση. Από ότι φαίνεται μέχρι σήμερα οι ηγεσίες των συντεχνιών δεν βλέπουν σε αυτή την δύναμη. Το βάρος λοιπόν για να πάρει μπρος αυτή η διαδικασία πέφτει στους ώμους των εργαζομένων από τα κάτω. Χρειάζεται να χτίσουμε πρωτοβουλίες των εργαζομένων από τα κάτω που θα βγουν μπροστά να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των συναδέλφων και να βάλουν την πίεση στις ηγεσίες για γενική απεργία ολόκληρο τον κλάδο και δυναμική περιφρούρηση των απεργιών.
Πέτρος Μιχαήλ
Δεν έφτασε καλά να ανέβει στην εξουσία και η κυβέρνηση άνοιξε ξανά τη συζήτηση γύρω από την παράταση του ορίου αφυπηρέτησης των εργαζομένων στο δημόσιο και ημικρατικό τομέα από τα 60 στα 63 χρόνια.
Η πρόταση της κυβέρνησης για παράταση της ηλικίας συνταξιοδότησης δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν η συνέχεια της προσπάθειας που ξεκίνησε η κυβέρνηση Κληρίδη σε συνεργασία με τους συνδέσμους των εργοδοτών και των βιομηχάνων.
Το επιχείρημα που προβάλουν είναι ότι τα ταμεία των Κοινωνικών Ασφαλίσεων σε λίγα χρόνια θα αδειάσουν αφού ο οικονομικά ενεργός πληθυσμος - ο αριθμός δηλαδή των εργαζομένων που καταθέτουν στο ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων - συνεχώς γερνάει και σταδιακά λιγοστεύει σε σύγκριση με τον αριθμό των ανθρώπων που θα παίρνουν σύνταξη από το ταμείο, χωρίς να καταθέτουν. Άρα πρέπει, μας λένε, από σήμερα να ληφθούν μέτρα έτσι ώστε να παραταθεί ο χρόνος κατα τον οποίο οι άνθρωποι εργάζονται και καταθέτουν στα ταμεία (περισσότερες καταθέσεις) και να μικραίνει ο χρόνος κατά τον οποίο δικαιούνται να παίρνουν σύνταξη (λιγότερες πληρωμές από το ταμείο).
Αυτό το επιχείρημα, ότι δηλαδή αν δεν παραταθεί το όριο αφυπηρέτησης θα κατρρεύσουν τα ταμεία συντάξεων δεν σερβίρεται μόνο στην Κύπρο. Αντίθετα, αυτή η προπαγάνδα έχει ξεκινήσει προ πολλού από την ίδια την Ευρώπη. Ήδη η Αγγλία, η Γαλλία και η Γερμανία έχουν ανακοινώσει μια "τριμερή" συμφωνία για μεγάλες αλλαγές στο ασφαλιστικό και τις συντάξεις. Η πρόταση αυτή παρουσιάστηκε στη Σύνοδο της Χαλκιδικής και συμπεριλήφθηκε στις γενικότερες προτάσεις για αλλαγές στην αγορά εργασίας που θα εξεταστούν το φθινόπωρο στην Ιταλία.
Με τη γενικότερη τροποποίηση του ασφαλιστικού οι Ευρωπαίοι ηγέτες και οι καπιταλιστές που εκπροσωπούν επιδιώκουν να φορτώσουν στις πλάτες των εργαζομένων το βάρος της στήριξης των ταμείων ενώ από την άλλη επιδιώκουν την ιδιωτικοποίηση των ταμείων και την εμπλοκή των ασφαλιστικών εταιρειών σ'αυτά. Πιο συγκεκριμένα στοχεύουν στην παράταση της διάρκειας της απασχόλησης (δηλ. να συνεχίσει το ξεζούμισμα των εργαζομένων μέχρι τα 65 τους), πετσόκομμα των συντάξεων και άλλων ωφελημάτων, αύξηση των εισφορών των εργαζομένων στα ταμεία, δημιουργία ιδιωτικών σχεδίων ασφάλισης και ταμείων συνταξιοδότησης, υιοθέτηση ελαστικών συστημάτων εργοδότησης (part-time) κά.
Με τα πιο πάνω αντεργατικά μέτρα επιδιώκουν επίσης να εξοικονομίσουν λεφτά για να περιορίσουν τα χρέη και τα ελλείματα που δημιουργεί η οικονομική ύφεση αλλά και να αυξήσουν τους όγκους των επενδυτικών κεφαλαίων μέσα από τα ασφαλιστικά ταμεία, γεγονός που θα δημιουργεί καλύτερες συνθήκες για τις χρηματιστηριακές αγορές στις οποίες ένα πολύ μεγάλο μέρος θα καταφύγει αναζητώντας επενδυτικές ευκαιρίες. (ένθετο "Οικονομία" της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας 22/6/03).
Αυτή είναι η αλήθεια πίσω από την κίνηση τόσο της κυβέρνησης όσο και των άλλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Η δημογραφική σύνθεση και η "γήρανση" του πληθυσμού αντιμετωπίζεται σαν μια ευκαιρία για αλλαγές σε βάρος των εργαζομένων. Τα ταμεία μπορούν εύκολα να στηριχτούν από αυτούς που καρπόνονται τον κόπο τον εργατών και τον μετατρέπουν σε κέρδη εκατομμυρίων, αφήνωντας όσους πάραξαν αυτόν τον πλούτο σαν στυμένες λεμονόκουπες να εξαρτόνται από μια ψωροσύνταξη.
Τα συνδικάτα έπρεπε να αποκαλύψουν τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης και των αφεντικών και να τις ανατρέψουν. Αντίθετα, η ΣΕΚ ήδη δήλωσε μέσα απο το 10ο συνέδριο της ΟΗΟ-ΣΕΚ ότι τάσσεται υπέρ της επέκτασης του ορίου συνταξιοδότησης μέχρι και τα 65, ενώ η ηγεσία της ΠΑΣΥΔΥ αποδέχεται να συζητήσει το αίτημα της κυβέρνησης (αν και δεν αποκλύεται να έχει ήδη δεσμευτεί για αποδοχή της παράτασης στα 63). Μόνο η ΠΕΟ δηλώνει ακόμα ότι δεν συμφωνεί χωρίς όμως να προτείνει τρόπους αντίστασης σ'αυτή την επίθεση.
Την ίδια στιγμή στην Ευρώπη οι εργαζόμενοι καταβαίνουν σε κινητοποιήσεις ενάντια σ'αυτές τις αποφάσεις των αφεντικών. Τον Ιούνη ολόκληρη η Γαλλία βρισκόταν στο πόδι για να ανατρέψουν τα σχέδια του Σιρακ για το ασφαλιστικό. Αυτή η επίθεση είναι οργανωμένη και γενική,από τον Μπλέρ και το Σιρακ μέχρι τον Αθνάρ, το Σημίτη και τον Παπαδόπουλο. Σαν τέτοια πρέπει να τη δούμε και μόνο οργανωμένα και συλλογικά πρέπει να απαντήσουμε. Οι Γάλλοι εργάτες μας δείχνουν τον τρόπο να ανατρέψουμε τα σχέδια και της δικής μας κυβέρνησης.
Αντώνης Σαρρής