Κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα προσπαθούν με κάθε τρόπο να κλείσουν το παράθυρο επικοινωνίας που άνοιξε μεταξύ των απλών ανθρώπων των δυο πλευρών απο τις 23 του Απρίλη. Παρά τις διακηρύξεις τους για το "μεγαλειώδες" συναπάντημα, για τους μύθους που γκρεμίστηκαν και άλλα παρόμοια στην ουσία θέλουν να δώσουν ένα τέλος σε αυτό το πήγαινε έλα στην άλλη πλευρά.
Πέρα απο τις δηλώσεις ότι η επίδειξη διαβατηρίου αποτελεί αναγνώριση της ΤΔΒΚ, όλα σχεδόν τα κόμματα έχουν δώσει εντολή στα στελέχη τους να μην δείχνουν διαβατήριο για να πάνε στην άλλη πλευρά. Ολοι βέβαια συναντιόνται και φιλοξενούν τουρκοκύπριους πολιτικούς που έρχονται στην ελληνική πλευρά και τους χρησιμοποιούν για να προβάλουν τάχα τις καλές σχέσεις που έχουν με τους τουρκοκύπριους αλλά κανείς δεν δείχνει τον παραμικρό σεβασμό προς τους θεσμούς που έχουν δημιουργήσει και καθιερώσει οι τουρκοκύπριοι. Ετσι ακόμα και τους φιλοξενούμενους συνομιλιτές τους, τους χαρακτηρίζουν ψευδοβουλευτές, ενώ και τις εκλογές στις οποίες όλοι οι τουρκοκύπριοι συμμετέχουν τις θεωρούν ψευτοεκλογές.
Θέλουν τους τουρκοκύπριους να έρχονται και να κάνουν αίτηση για διαβατήριο ή ταυτότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας για να το χρησιμοποιούν εναντίον του Ντεκτάς αλλα την ίδια στιγμή τους κάνουν τη ζωή μαρτύριο για να τους δώσουν οποιοδήποτε επίσημο έγραφο.
Μιλούν για ελεύθερο εμπόριο μεταξύ των δυό πλευρών αλλά βάζουν τετοιους όρους και προϋποθέσεις που στην ουσία τους αναγκάζουν να "προσκηνήσουν" τη Κυπριακή Δημοκρατία. Μέσα σε αυτό το πνεύμα κινούνται και τα "μέτρα στήριξης των τουρκοκυπρίων" που εξάγγειλε η κυβέρνηση όπως και όλοι οι άλλοι φορείς που έρχονται σε επαφή με τους τουρκοκύπριους, όπως ο ΚΟΑ, ο ΕΟΤ, η ΑΤΗΚ και άλλοι. Καμιά κοινή αθλητική ή άλλη εκδήλωση δεν δέχονται να γίνει αν δεν περάσει μέσα απο τα επίσημα κανάλια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Βέβαια αυτό έχει προκαλέσει ήδη τις αντιδράσεις των τουρκοκυπρίων ακόμη και της αντιπολίτευσης όπως του Ταλάτ, του Ακιντζί αλλά ακόμη και αυτών που θεωρούνται σαν οι πιο μεγάλοι πολέμιοι του Ντεκτάς όπως ο Σιενέρ Λεβέντ.
Σε αυτή τη προσπάθεια δυστυχώς η κυβέρνηση έχει βρεί πρόθυμο συνεργάτη το ΑΚΕΛ που συνεχίζει να μην δέχεται να πάει στο βορρά δείχνοντας διαβατήριο. Βέβαια πολλά μέλη του αλλα ακόμη και στελέχη δεν υπακούν στη κομματική γραμμή και πάνε στην αλλη πλευρά αλλα η επίσημη θέση του ΑΚΕΛ είναι ότι δεν δείχνουμε διαβατήρια.
Πραγματικά οι σύντροφοι έχουν χάσει τον μπούσουλα. Οι εξελίξεις μετά τις 23 Απρίλη είναι ιστορικές. Η πρωτοφανής μαζικότητα που πήρε η επικοινωνία ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, η θερμή υποδοχή που βρήκαν οι απλοί άνθρωποι και των δυό πλευρών που πέρασαν τα οδοφράγματα, τα αισθήματα συμφιλίωσης και αλληλεγγύης που ξεχυλίζουν σε κάθε επαφή είναι μια πολύ σημαντική εξέλιξη. Ο εθνικισμός και η μισσαλοδοξία έχουν δεχτεί ένα δυνατό χαστούκι και στις δυό πλευρές.
Οι μύθοι που καλιεργούσαν για δεκαετίες οι εθνικιστές και στις δυό πλευρές κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι. Οι δεκάδες χιλιάδες ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι που για πρώτη φορά επισκέφτηκαν τα σπίτια τους, τα χωριά τους, και γενικά την "άλλη πλευρά" διαπίστωσαν ότι εκεί ζούν απλοί άνθρωποι σαν και αυτούς, εργαζόμενοι, νεολαίοι, φτωχοί αγρότες, γυναίκες, μανάδες, παιδιά που μοιράζονται τις ίδιες φοβίες, τις ίδιες ανησυχίες, τις ίδιες προσδοκίες και ελπίδες για ένα καλύτερο κόσμο, για μια ειρηνική και ευτυχισμένη ζωή για τους ίδιους και τα παιδιά τους.
Αυτα τα φιλειρηνικά αισθήματα, τα αισθήματα συμφιλίωσης και αλληλεγγύης έχουμε να τα ζήσουμε στη Κύπρο απο τις μεγάλες απεργίες του 1948. Απο τότε και ιδιαίτερα απο το 1958 και μετά μπορεί να ζούσαν μαζί ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι αλλά σφάζονταν και το κυρίαρχο στοιχείο στις σχέσεις τους ήταν η καχυποψία και ο φόβος.
Για πρώτη φορά μετά απο τόσα χρόνια εμφανίζονται αυτά τα αισθήματα και μάλιστα σε τόσο μαζική κλίμακα, και αντί να αρπάξουμε την ευκαιρία να κτίσουμε πάνω σε αυτά ένα μαζικό δικοινοτικό κίνημα ειρήνης και επαναπροσέγγισης γκρινιάζουμε για τις διαδικασίες που επέβαλε ο Ντεκτάς. Αυτό που έγινε έχει ξεπεράσει όχι μόνο τις μανούβρες του Ντεκτάς αλλά κάθε προσδοκία ακόμη και του πιό αισιόδοξου υποστηριχτή της επαναπροσέγγισης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο κόσμος που ξεχύλωσε αυτά τα μέτρα και απο τις δυό πλευρές με συντονισμένη δράση μπορεί να ξεπεράσει όλες τις μανούβρες του Ντεκτάς αλλά και του Παπαδόπουλου που ενω παριστάνει τον υποστηριχτή της ελεύθερης διακίνησης και επικοινωνίας βαζει τους δικούς του όρους. Αρνείται να δώσει ταυτότητα και διαβατήριο σε κάποιο τουρκοκύπριο άν ο ίδιος ή ο ένας του γονιός γεννήθηκε στην Τουρκία και θέλει όλα να τα βάζει κάτω απο τον έλεγχο της Κυπριακής Δημοκρατίας
Σήμερα όλοι προσπαθούν να αναστρέψουν αυτό το κλίμα και να κρατήσουν τον κόσμο φοβισμένο για να μπορούν να προβάλλουν τον κίνδυνο που προέρχεται απο την άλλη πλευρά. Ηδη μας μιλούν για τους τουρκοκύπριους που θα μας πάρουν τις δουλειές, που "κλέβουν" τους πελάτες απο τα ελληνοκυπριακά ξενοδοχεία και εστιατόρια, που θέλουν και επίδομα τέκνου, που θα μας πλημμυρίσουν με ναρκωτικά και άλλα πολλά.
Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να αναστρέψουν αυτό το κλίμα που δημιουργήθηκε τους δυό τελευταίους μήνες. Χρειάζεται να δώσουμε απαντήσεις σε όλα αυτά. Καί όχι μόνο σε επίπεδο επιχειρημάτων. Χρειάζεται να δείξουμε ότι δεν μπορεί κανείς να παριστάνει τον δημοκράτη και τον υποστηριχτή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά να ξεχνά τα δικαιώματα των απλών ανθρώπων της άλλης πλευράς. Δεν μπορεί κανείς να προβάλλει τον πόνο και την τραγωδία των ελληνοκυρίων και να ξεχνά ότι εξίσου πόνεσαν και έχασαν και οι απλοί άνθρωποι της άλλης πλευράς. Δεν μπορεί να δηλώνει οπαδός της ειρήνης αλλά να θέλει την ίδια στιγμή να επιβάλλει τη θέληση του στην άλλη πλευρά με απειλές, εκβιασμούς και πιέσεις.
Οσοι υποστηρίζουν με ειλικρίνια την επαναπροσέγγιση και την ειρηνική διευθέτηση του κυπριακού δεν θα πρέπει να περιμένουν απο τα μέτρα του Ντεκτάς και του Παπαδόπουλου για να φέρουν την ειρήνη και τη δημοκρατία στη Κύπρο. Θα πρέπει να πάρουν τα δικά τους μέτρα.
Η δυνατότητα επαφής και κοινής δράσης που έχουμε σήμερα μας δίνει τη δυνατότητα να παλέψουμε τον εθνικισμό και τον πόλεμο και στις δυό πλευρές πολύ πιο αποτελεσματικά απο το παρελθόν. Ηδη έχουν παρθεί κάποιες πρωτοβουλίες που έδειξαν πόσο σημαντική μπορεί να είναι αυτή η κοινή και συντονισμένη δράση. Ο κοινός γιορτασμός της πρωτομαγιάς και η κοινή αντιπολεμική πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία ήταν μια καλή αρχή. Σημαντικές είναι και όλες οι αλλες δικοινοτικές εκδηλώσεις που γίνονται όπως οι συζητήσεις, τα θέτρα, οι προβολές, οι συναυλίες όπως αυτή της Φαραντούρη και του Λιβανελί.
Αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Χρειάζεται να πάρουμε περισσότερες πρωτοβουλίες που να έχουν το χαρακτήρα πολιτικής παρέμβασης πάνω στις ίδιες τις εξελίξεις και να δώσουν στο κόσμο την αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να κάνει και ο ίδιος κάτι για να υπάρξει ειρηνική διευθέτηση του κυπριακού.
Καποιες κοινές εκδηλώσεις με την ευκαιρία των επετείων του πολέμου του '74 θα ήταν πολύ σημαντικές. Η Εργατική Δημοκρατία βρίσκεται ήδη σε επαφή με άλλες οργανώσεις και ακτιβιστές και απο τις δυό πλευρές με στόχο την διοργάνωση κάποιων τέτοιων εκδηλώσεων. Θα ήταν πολύ σημαντικό να υπάρξει μια κοινη παρουσία και κατάθεση στεφάνων στα μνημεία των αδικοσκοτωμένων ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων του '74 ή άλλων φάσεων του πολέμου στη Κύπρο. Προσπαθούμε μάλιστα αυτό να συνοδεύεται απο μια κοινή αντιπολεμική διακήρυξη. Μπορούν ακόμη να γίνουν και άλλες εκδηλώσεις όπως συζητήσεις και ανοιχτές συγκεντρώσεις.
Αυτά βέβαια δεν θα πρέπει να είναι απλά κάποιες περιστασιακές εκδηλώσεις αλλά θα πρέπει να έχουν συνέχεια με στόχο τη δημιουργία ενός μαζικού δικοινοτικού κινήματος επαναπροσέγγισης ενάντια στον εθνικισμό και τον πόλεμο. Γι αυτο συζητούμε με τουρκοκύπριους συντρόφους για την δημιουργία ενός δικοινοτικού αντιπολεμικού κάμπιγκ μέσα στον Αύγουστου και στις 27 του Σεπτέμβρη, που έχει κηρυχτεί μέρα παγκόσμιας δράσης κατα τη κατοχής του Ιράκ και της Παλαιστίνης, προγραμματίζουμε κοινή αντιπολεμική δράση.
Με αυτό το τρόπο θα μπορέσουμε να χτίσουμε ένα πραγματικά μαζικό κίνημα που όχι μόνο να μπορεί να επιβάλει τους δικούς του όρους στη διευθέτηση του κυπριακού αλλά να ανοίξει και την προοπτική της ανατροπής όλων αυτών που δημιούργησαν και συντηρούν το κυπριακό πρόβλημα, και της ανατροπής του καπιταλισμού που γεννά τους πολέμους και τη φτώχια και να κτίσουμε μια κοινωνία που να εξασφαλίζει πραγματική δημοκρατία, ευημερία και ειρήνη για όλους τους κατοίκους του νησιού και της γύρο περιοχής.