Το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών ήταν μια Συντριπτική ήττα του Κληρίδη και του Συναγερμού. Η εκλογή του Τάσσου Παπαδόπουλου απο τον πρώτο γύρο με ένα πανηγυρικό 51.5% έναντι του Κληρίδη που πήρε μόλις 38.8% ήταν ένα αναπάντεχο γεγονός για τον Κλήρίδη και το κόμμα του και πυροδότησε έντονες συγκρούσεις μέσα στο κόμμα.
Η εκλογή του Τάσσου Παπαδόπουλου, που υποστηρίζονταν απο το ΑΚΕΛ, το Δημοκρατικό Κόμμα, τους Σοσιαλδημοκράτες, το κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών και άλλες ομάδες και κινήσεις πανηγυρίστηκε έντονα απο τον κόσμο, κυρίως τους οπαδούς της αριστεράς που για δέκα χρόνια περίμεναν αυτή τη στιγμή.
Το αποτέλεσμα των εκλογών έδειξε αυτό που ήταν φανερό εδώ και αρκετό καιρό. Μια έντονη δυσαρέσκεια για την συντηρητική πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση Κληρίδη τα τελευταία χρόνια. Μια πολιτική που την έφερε σε σύγκρουση με την μεγάλη μάζα των εργαζομένων. Το πετσόκομμα της ΑΤΑ, η μείωση των μισθών πρόσληψης, η αύξηση του ορίου σύνταξης, οι ιδιωτικοποιήσεις, τα ελαστικά ωράρια, οι φορολογίες και πολλά άλλα κτυπήματα στις εργατικές κατακτήσεις, προκάλεσαν τις αντιδράσεις και τις κινητοποιήσεις, των δημοσίων, των εκπαιδευτικών, των εργαζομένων στους οργανισμούς κοινής οφέλειας και πολλών άλλων.
Πολλά στρώματα της κοινωνίας βρέθηκαν σε σύγκρουση με τις επιλογές της κυβέρνησης αυτά τα δέκα χρόνια, οι νεφροπαθείς, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες, οι φοιτητές για να πιάσουμε μόνο μερικά απο τα πιο πρόσφατα παραδείγματα.
Αυτή η εικόνα ήταν που ανάγκασε τον Κληρίδη, όταν εξάγγειλε την υποψηφιότητα του να δηλώσει ότι στην ουσία ζητά μια παράταση για 16 μήνες για να "λύσει το κυπριακό" και ότι την εσσωτερική διακυβέρνηση θα την αναλάβει κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής. Αυτή η δυσαρέσκεια που καταγράφονταν και στις δημοκοσκοπήσεις και η διαγραφόμενη ήττα του Κληρίδη ήταν που έσπρωξε μια σειρά στελέχη του κυβερνητικού κόμματος να αναζητήσουν άλλη λύση και να υποστηρίξουν την υποψηφιότητα του Αλέκου Μαρκίδη, πρώην αντιπρόεδρου του κόμματος και στενού συνεργάτη του Κληρίδη που υπόσχονταν μια πενταετία "στιβαρής εσωτερικής διακυβέρνησης" και "ανανέωση της πολιτικής ζωής".
Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος βέβαια επεισαν. Πολύ δύσκολα εξάλλου, μπορούσε να πείσει ο Κληρίδης που πριν δέκα χρόνια διεκδίκησε και κέρδισε την προεδρία για να θάψει τις ιδέες Γκάλι,(το αντίστοιχο του σημερινού σχεδίου Ανάν), που το '98 κέρδισε ξανά την προεδρία χάρις στην πολιτική των πυραύλων S-300 και του Ενιαίου Δόγματος, ότι σήμερα έγινε περιστέρι της ειρήνης και οπαδός της επαναπροσέγγισης με τους τουρκοκύπριους. Σε όλα αυτά βέβαια είχε δίπλα του τον Μαρκίδη που ήταν επίσης και ο δικηγόρος των 62 πραξικοπηματιών που αποκατέστησε ο Κληρίδης μόλις έγινε για πρώτη φορά κυβέρνηση. Πολύ δύσκολα θα μπορούσε κανείς να ξεχάσει ότι αυτοί και το κόμμα τους ήταν που έδωσαν πολιτική στέγη στους πραξικοπηματίες και τους οπαδούς της πολιτικής "καλός τούρκος ο νεκρός τούρκος".
Στις εκλογές ο κόσμος μαύρισε αυτή την υποκριτική και ψεύτικη πολιτική της επαναπροσέγγισης. Μαύρισε την πολιτική της λιτότητας, του αυταρχισμού και του γριβισμού. Ο δεύτερος γύρος των εκλογών στον οποίον ο Κληρίδης ήλπιζε για να διεκδικήσει τη νίκη δεν ήλθε ποτέ. Ο δε Μαρκίδης περιορίστηκε μόλις στο 6.5%. Η συντριβή για το κυβερνητικό κόμμα ήταν τόσο μεγάλη που άναψε φωτιές που δύσκολα θα σβήσουν. Πρίν ακόμη ολοκληρθωθεί η καταμέτρηση των ψήφων, ο πρόεδρος του Συναγερμού εξάγγειλε απο την τηλεόραση την διαγραφή των στελεχών που υποστήριξαν την υποψηφιότητα Μαρκίδη ανάμεσα στους οποίους είναι 6 βουλετές και άλλα δυό μέλη του πολιτικού γραφείου.
Αργότερα βέβαια κάτω απο τον φόβο ότι έτσι θα έσπρωχνε έξω απο το κόμμα τους βουλευτές του και θα βοηθούσε να αποκτήσει ο Μαρκίδης απο το πουθενά μια δυνατή κοινοβουλευτική ομάδα, έκανε πίσω ο Αναστασιάδης και όλα τώρα παραπέμπονται στο εκλογικό συνέδριο τον ερχόμενο Μάϊο.
Το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν μια δυσάρεστη έκπληξη και για το ακροδεξιο κόμμα των Νέων Οριζόντων που ήλπιζε να μαζέψει τις ψήφους όσων τάσσονταν ενάντια στο σχέδιο Ανάν που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ξεπερνα το 25%. Τελικά όχι μόνο δεν πήρε αυτές τις ψήφους αλλα είδε τα ποσοστά του να μειώνονται κατα το ένα τρίτο και να πέφτει στο 2%.
Αυτό δείχνει ότι η αντίδραση στο σχέδιο Ανάν δεν προέρχεται μόνο απο την εθνικιστική πλευρά, μόνο απο όσους θέλουν δηλαδή μια διευθέτηση που να ικανοποιεί περισσότερο τις ελληνικές θέσεις αλλά και απο μια γνήσια φιλειρηνική και αντιϊμπεριαλιστική διάθεση και δυσπιστία για τα σχέδια των αγλοαμερικανών. Σε μεγάλο βαθμό αυτή η διάθεση διοχετεύτηκε προς τ' αριστερά και εκφράστηκε με ψήφο στον Τάσσο Παπαδόπουλο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι επιλογές του Συναγερμού και ιδιαίτερα του προέδρου του να ξεθάψει όλα τα αντικομμουνιστικά επιχειρήματα εναντίον του ΑΚΕΛ και του Τάσσου λειτούργησε αντίστροφα απ' ότι ο ίδιος ήλπιζε. Η προσπαθεια ακόμη να πείσει ότι ο Τάσσος δεν είναι αποδεκτός απο τους αμερικανούς το μόνο που πέτυχε ήταν να πόλωσει ακόμη περισσότερο τα πράγματα.
Οι τελευταίες εκλογές ήταν οι πιο πολωμένες εκλογές των τελευταίων χρόνων, παρά το ότι όλοι αναφέρονταν στη κοινωνία των πολιτών και σε άλλους αταξικούς όρους. Ητάν μια ταξική πόλωση που φάνηκε και μέσα απο τη πρωτοφανή συσπήρωση που πέτυχε το ΑΚΕΛ που έφτασε σχεδόν το 96% ενα ποσοστό που σε καμιά εκλογική αναμέτρηση στο παρελθόν δεν πέτυχε.
Αν σκεφτούμε μάλιστα ότι η επιλογή του Τάσσου συνάντησε αρχικά τις περισσότερες αντιδράσεις απο οποιοδήποτε άλλο υποψήφιο υιοθέτησε στο παρελθόν το ΑΚΕΛ, γίνεται φανερό ότι υπήρξε έντονη ταξική συσπείρωση με πρώτο στόχο να φύγει η κυβέρνηση που τόσα χρόνια υπηρέτησε πιστά το κεφάλαιο κτυπώντας τους εργαζόμενους και τα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας.
Τα επιχειρήματα περι τις κρισιμότητας των εξελίξεων στο Κυπριακό και σε σχέση με την ένταξη στην Ε.Ε. και η προβολή του Κληρίδη σαν εθνάρχη που χαίρει καθολικής αποδοχής και εκτίμησης πολύ λίγο έπεισαν.
Η έντονη πόλωση που οδήγησε στην πρωτοφανή συσπέιρωση του Ακέλ είναι η καλήτερη απάντηση σε όσους πρίν τις εκλογές προσανατολίζονταν και προπαγάνδιζαν το λευκό και την αποχή για να τιμωρήσουν το Ακέλ για την επιλογή του Τάσσου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επιλογή του Τάσσου δεν ήταν η καλήτερη που μπορούσε να κάνει το Ακέλ, όμως αν μείνει μόνο σε αυτό κανείς και ξεχάσει τους ταξικούς συσχετισμού που παίζονταν σε αυτές τις εκλογές και αρνηθεί να διαλέξει στρατόπεδο τότε κινδυνεύει να χάσει τον μπούσουλα. Κινδυνεύει όχι μόνο να δώσει πολύ μεγαλήτερη αξία απο οτι πραγματικά έχουν οι αστικές εκλογές αλλά να βρεθεί και σε λάθος πλευρά και να χάσει τη δυνατότητα να απευθύνεται στα πιο ταξικά συνειδητά κομμάτια της εργατικής τάξης και της νεολαίας.
Η νέα κυβέρνηση του Τάσσου Παπαδόπουλου που συμπεριλαμβάνει 4 στελέχη του ΑΚΕΛ, θα βρεθεί απο πολυ νωρίς στα δύσκολα. Κατ αρχήν οι εξελίξεις στο κυπριακό τρέχουν και όσο πλησιάζει η ώρα του πολέμου στο Ιράκ τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο έντονα και πιεστικά. Οι αμερικανοί θέλουν μια διευθέτηση του κυπριακού για να εξασφαλίσουν τη σταθερότητα ανάμεσα στους τρείς πιο σημαντικούς συμμάχους τους αυτή τη στιγμή για τον πόλεμο στο Ιρακ. Οι βάσεις της Τουρκίας της Ελλάδας και της Κύπρου θα παίξουν καταλητικό ρόλο στο νέο πόλεμο και θα πρέπει να βρεθεί ένας συμβιβασμός που να ικανοποιεί όλους για να κλείσει αυτή η πληγή. Απο την άλλη οι δεσμεύσεις και η προσαρμογή στους δείχτες της Ε.Ε. απαιτούν μια σκληρή εσωτερική πολιτική λιτότητας.
Πολύ σύντομα ο κόσμος που το βράδυ των εκλογών πανηγύριζε έξαλλα την εκλογή του Τάσσου θα αναγκαστεί να βρεθεί ξανά στους δρόμους για να υπερασπιστεί τις κατακτήσεις του, για να διεκδικήσει την τήρηση των υποσχέσεων του Τάσσου και του ΑΚΕΛ και την εφαρμογή μιας πολιτικής που να έχει στο κέντρο της τον άνθρωπο και να στοχεύει στην ειρήνη στην Κύπρο και σε ολόκληρη την περιοχή. Μιας πολιτικής που να λέει ένα ξακάθαρο όχι στην παραχώρηση διευκολύνσεων στους αμερικανοβρεττανούς που θέλουν να χρησιμοποιήσουν την Κύπρο σαν ορμητήριο για τον πόλεμο στο Ιράκ. Αυτη η διάθεση εκφράστηκε ήδη στις μέχρι τώρα αντιπολεμικές κινητοποιήσεις.
Η Εργατική Δημοκρατία που βρέθηκε μαζί με αυτούς τους αγωνιστές της εργατικής τάξης και της νεολαίας στις απεργίες και τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις πρίν τις εκλογές, που ψήφισε μαζί τους για να φύγει ο Κληρίδης και ο Συναγερμός, θα βρίσκεται μαζί τους και στους επόμενους αγώνες για να δώσει την επαναστατική προοπτική.