Καθώς το σφαγείο για εκατοντάδες χιλιάδες αθώους ανθρώπους ετοιμάζεται, όπως παραδέχονται όλοι ότι πρόκειται να είναι η επέμβαση στο Ιράκ, το παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα κάνει την παρουσία του ολοένα και πιο αισθητή. Πρόκειται για ένα δυναμικό κίνημα που τροφοδοτείται από το αντιπολεμικό αίσθημα εκατομμυρίων ανθρώπων στον κόσμο σήμερα. Εκατομμύρια άνθρωποι στην Αμερική, στην Ευρώπη, στην Ασία και σε όλο τον κόσμο εκπέμπουν διαρκώς και με σαφήνεια ένα αντιπολεμικό μήνυμα.
Το ερώτημα κατά πόσο μπορούν οι απλοί άνθρωποι να σταματήσουν αυτό τον άδικο και βάρβαρο πόλεμο απαντιέται πολύ συγκεκριμένα σήμερα: να χτίσουμε ένα αντιπολεμικό κίνημα παντού. Και στην Κύπρο αυτό το καθήκον είναι κάτι περισσότερο από επιτακτικό.
Σ' αυτή την πολεμική εξόρμηση του Μπους και Μπλερ το τρίγωνο Ελλάδα - Τουρκία - Κύπρος πρόκειται να διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο. Ο ρόλος των βάσεων στη Σούδα, στο Ιντσιρλίκ και στην Επισκοπή/Δεκέλεια αναβαθμίστηκε. Η πολεμική εκστρατεία του Mπους είναι μια ευκαιρία για τις άρχουσες τάξεις, που επιδιώκουν "αναβάθμιση" μέσα από μεγαλύτερη εμπλοκή, να αποσπάσουν πολιτικά και οικονομικά ανταλλάγματα από τους ιμπεριαλιστές. Αυτό για την ελληνοκυπριακή άρχουσα τάξη είναι πια δεδηλωμένη πολιτική: χρειάζεται ο παράγοντας ΗΠΑ και Βρετανίας για να εξασφαλιστεί μια διευθέτηση του Κυπριακού όσο πιο κοντά με τα συμφέροντα της ελληνοκυπριακής πλευράς.
Όμως το αντιπολεμικό κίνημα δεν χτίζεται ούτε αυτόματα ούτε και αυθόρμητα. Χρειάζεται κάποιοι να πάρουν την πρωτοβουλία, να σπρώξουν και να συντονίσουν τις προσπάθειες τους. Η πορεία Ειρήνης στο Ακρωτήρι που οργάνωσε το Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης (ΑΚΕΛ) τον περασμένο Σεπτέμβρη αντί να ήταν η απαρχή για το χτίσιμο ενός αντιπολεμικού κινήματος, δυστυχώς δεν είχε καμία συνέχεια. Από την άλλη το Κοινωνικό Φόρουμ Κύπρου (ΚΦΚ) έδειξε ολιγωρία στο να αναλάβει έγκαιρα αντιπολεμικές πρωτοβουλίες.
Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που διάφορες οργανώσεις, κινήσεις και ακτιβιστές χρειάστηκε να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Με πρωτοβουλία διαφόρων οργανώσεων και κινήσεων, ανάμεσά τους οι Οικολόγοι,, η Εργατική Δημοκρατία, η Αυτόνομη Παρέμβαση Εκπαιδευτικών, η Πρωτοβουλία "Μαθητές ενάντια στον Πόλεμο", ο Νεοκυπριακός Σύνδεσμος, μαζί με ακτιβιστές, φοιτητές, Παλαιστίνιους και μετανάστες που ζουν και εργάζονται στην Κύπρο συγκροτήθηκε στις 4 Γενάρη η ,b>Συμμαχία "ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ". Η σύσκεψη αποφάσισε όπως η Συμμαχία έχει το χαρακτήρα μιας πλατειάς και ανοιχτής καμπάνιας ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ και που θα λειτουργεί σαν ένα συντονιστικό - και όχι σα φορέας - κινήσεων, οργανώσεων και ακτιβιστών που θέλουν να δράσουν ενάντια στον πόλεμο.
Ένα άλλο στοιχείο της Συμμαχίας είναι η επιδίωξη να συμπεριλάβει και τουρκοκυπριακές οργανώσεις και ακτιβιστές από τον βορρά. Το Κυπριακό Σοσιαλιστικό Κόμμα (Kibris Sosyalist Partisi) έχει ανταποκριθεί θετικά, όμως λόγω των δυσκολιών στην επικοινωνία που υπάρχουν αυτή την περίοδο δεν μπόρεσαν να συμμετάσχουν μέχρι σήμερα στις συναντήσεις. Παρ' όλες τις δυσκολίες όμως η Συμμαχία θα επιδιώξει να οργανώσει κοινές ή παράλληλες αντιπολεμικές εκδηλώσεις με τους Τουρκοκύπριους.
Η Συμμαχία αποφάσισε επίσης ότι θα συντονιστεί με τις αντίστοιχες αντιπολεμικές Συμμαχίες στην Ελλάδα, στην Τουρκία αλλά και στη Βρετανία αφού οι βρετανικές βάσεις στην Κύπρο διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο και σε αυτό τον πόλεμο. Επιδίωξη επίσης είναι να συνδεθεί με το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ και με τη Διεθνή Kαμπάνια Eνάντια στην Eπίθεση στο Iράκ που συγκροτήθηκε στο Κάιρο με πρόεδρο τον ηγέτη του αγώνα για την αλγερινή ανεξαρτησία και πρώην προέδρου της Aλγερίας Aμεντ Mπεν Mπελά.
Από τις πρώτες εξορμήσεις και εκδηλώσεις της Συμμαχίας η ανταπόκριση του κόσμου υπήρξε εντυπωσιακή. Φάνηκε η διάσταση που υπάρχει ανάμεσα στην αντιπολεμική διάθεση του κόσμου και την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση που προσφέρει όλων των ειδών τις διευκολύνσεις στους Αγγλοαμερικανούς ιμπεριαλιστές. Εκατοντάδες είναι οι υπογραφές που μαζεύτηκαν από τις πρώτες κιόλας μέρες ενώ ο κόσμος απλόχερα προσφέρει οικονομική ενίσχυση.
Στην πρώτη αντιπολεμική εκδήλωση που έγινε το Σάββατο 18 Γενάρη περισσότερα από 150 άτομα συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Ελευθερίας μετατρέποντας την εκδήλωση σ' ένα αντιπολεμικό χάπενινγκ. Η εκδήλωση συμπεριλάμβανε αντιπολεμικά τραγούδια από το μουσικό σχήμα μαθητών του Παγκυπρίου Γυμνασίου, ζωγραφική από μαθητές του Λυκείου Αρχαγγέλου και μάζεμα υπογραφών για συμμετοχή στη Συμμαχία. Στην εκδήλωση συμμετείχαν Παλαιστίνιοι με τις σημαίες τους και ξένοι φοιτητές και εργάτες ενώ έντονη ήταν και η παρουσία μαθητών, φοιτητών και εκπαιδευτικών. Η εκδήλωση έκλεισε με συμβολική πορεία στη Λεωφόρο Μακαρείου.
Η ανταπόκριση που βρήκε η Συμμαχία αλλά και η ίδια η αντιπολεμική διάθεση που εκδηλώνει ο κόσμος όταν του δίνεται η ευκαιρία να την εκφράσει φαίνεται κι από το γεγονός ότι η Συμμαχία διευρύνεται αφού δήλωσαν στήριξη και συμμετοχή στη Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο κι άλλοι όπως το Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης, τη Πράσινη Ασπίδα και τη Διεθνή Αμνηστία.
Αυτή η ανταπόκριση του κόσμου σε συνδυασμό με τις αντιπολεμικές πρωτοβουλίες που ανέλαβε η Συμμαχία ήταν και ένας σημαντικός παράγοντας που το ΚΦΚ έστω και αργοπορημένα, αποφάσισε να διοργανώσει δύο βιντεοπροβολές και μια αντιπολεμική εκδήλωση στην Πλατεία Ελευθερίας για τις 13 Φεβρουαρίου.
Η επόμενη κεντρική αντιπολεμική εκδήλωση της Συμμαχίας θα γίνει το Σάββατο 1η του Φλεβάρη και θα συμπεριλαμβάνει συγκέντρωση στην Πλατεία Ελευθερίας η ώρα 11:30 π.μ και πορεία στην Αμερικάνικη Πρεσβεία.
Στη συνάντηση της Φλωρεντίας το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ κήρυξε την 15η Φλεβάρη σαν παγκόσμια ημέρα δράσης ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ. Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Daily Mirror περισσότεροι από 10 εκατομμύρια αναμένεται ότι θα διαδηλώσουν εκείνη την ημέρα σε ολόκληρο τον κόσμο. Αν γίνει κάτι τέτοιο θα είναι το μεγαλύτερο κίνημα στην ιστορία. Η Συμμαχία, ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα του ΕΦΚ καλεί το Σάββατο στις 15 Φλεβάρη (ώρα 13.00 μ.μ) σε αντιπολεμική εκδήλωση στο χώρο της βρετανικής Βάσης στη Δεκέλεια.
Η επιλογή αυτού του χώρου έγινε όχι μόνο για το ρόλο που παίζουν οι βάσεις σαν ορμητήριο για τον πόλεμο στο Ιράκ αλλά και επειδή στις 16 Φλεβάρη θα είναι οι προεδρικές εκλογές και με βάση το νόμο απαγορεύονται οι πολιτικές συγκεντρώσεις την προηγούμενη μέρα. Στο έδαφος των βάσεων αυτή η απαγόρευση δεν έχει εφαρμογή. Επίσης η βάση της Δεκέλειας συνορεύει και με τις δύο πλευρές κάνοντας πιο εύκολη την πρόσβαση στους Τουρκοκύπριους.
Στις 15 Φλεβάρη θα πρέπει όλοι να δώσουμε το παρόν μας στο μεγαλύτερο κίνημα που εμφανίστηκε ποτέ και ταυτόχρονα να επιχειρήσουμε την πρώτη κοινή αντιπολεμική διαδήλωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων εδώ και πολλές δεκαετίες.
Η ανάπτυξη του παγκόσμιου αντιπολεμικού κινήματος θα είναι καθοριστικής σημασίας για τα σχέδια ή την διεξαγωγή του πολέμου των Μπους και Μπλερ. Ο κάθε ένας και η κάθε μια πρέπει να γίνει μέρος σ' αυτή την ιστορία που γράφει σήμερα το παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα.
Η κοινή γνώμη και οι δημοσκοπήσεις από μόνες τους δεν είναι αρκετά. Πρέπει να μετατραπούν σε αντιπολεμική δράση σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Γι' αυτό χρειάζεται να στηρίξουμε όλες τις αντιπολεμικές εκδηλώσεις που ετοιμάζονται αλλά και να κινητοποιήσουμε και άλλους να πάρουν μέρος και να αναλάβουν πρωτοβουλίες.
Επικοινωνία με τη Συμμαχία "Σταματήστε τον Πόλεμο":
Βασιλειάδης 99625620
E-mail:
Στις 18 του Γενάρη, μια παγωμένη μέρα, 300.000 άνθρωποι πήραν μέρος στην μεγάλη αντιπολεμική διαδήλωση πού έγινε στην Ουάσινγκτον, 200.000 στην διαδήλωση που έγινε την ίδια μέρα στο Σαν Φρανσίσκο και δεκάδες χιλιάδες στις άλλες αμερικανικές πόλεις. Πρόκειται για τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις που έγιναν μέχρι σήμερα στις ΗΠΑ ενάντια στον επικείμενο πόλεμο στο Ιράκ.
Τις διαδηλώσεις κάλεσε η αντιπολεμική κίνηση A.N.S.W.E.R. (Δράση τώρα για να Σταματήσουμε τον Πόλεμο και να βάλουμε τέρμα στο Pατσισμό) και τις υποστήριξαν δεκάδες οργανώσεις.
Αντιπολεμικές διαδηλώσεις έγιναν την ίδια μέρα σε πάνω από τριάντα χώρες σ' ολόκληρο τον κόσμο και έδειξαν την δύναμη που μπορεί να σταματήσει τον πόλεμο του Μπους προτού αρχίσει.
Η 18η του Γενάρη ήταν ημέρα παγκόσμιας αντιπολεμικής διαμαρτυρίας αρχίζοντας από τις ΗΠΑ και απλώνοντας σε χώρες όπως Ιαπωνία, Ιρλανδία, Αίγυπτο, Ισπανία, Αργεντινή, Νότια Αφρική, Ιορδανία, Χονγκ Κονγκ, Βέλγιο, Συρία, Ρωσία, Γερμανία, Βρετανία και αλλού.
Οι οργανωτές των διαδηλώσεων της 18η ένωσαν την φωνή τους με το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ που καλεί το παγκόσμιο κίνημα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση σε διαδηλώσεις στις 15 του Φλεβάρη ενάντια στον πόλεμο στο ΙΡΑΚ.
Aπέναντι στην Eυρώπη του κεφαλαίου του ρατσισμού και του πολέμου ορθώνεται όλο και πιο δυναμικά η Eυρώπη των εργατών, του αντικαπιταλιστικού και αντιπολεμικού κινήματος.
Tο Δεκέμβρη του 2000 πάνω από 100.000 διαδηλωτές πολιόρκησαν τη Σύνοδο Kορυφής της E.E. στη Nίκαια της Γαλλίας. Για πρώτη φορά οι οργανώσεις και οι ιδέες του αντικαπιταλιστικού κινήματος βρέθηκαν μαζί με τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους.
Tην επόμενη χρονιά, τον Iούνη του 2001, η Σύνοδος Kορυφής της E.E. στο Γκέτεμποργκ βρήκε απέναντί της δεκάδες χιλιάδες αντικαπιταλιστές από τις σκανδιναβικές χώρες και τη Γερμανία. H "πολιτισμένη δημοκρατική" Eυρώπη των "15" έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο: η αστυνομία της Σουηδίας δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει σφαίρες ενάντια στους διαδηλωτές.
Aλλά δεν το σταμάτησε. Στη Γένοβα τον επόμενο μήνα, 300.000 χάλασαν τη φιέστα των 8 πλανηταρχών. H Γένοβα έγινε σύμβολο της πάλης ενάντια στο σύστημα της αδικίας και της εκμετάλλευσης, για δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Δεν θα μπορούσε να έχει αυτό τον αντίκτυπο χωρίς την ενεργητική στήριξη και συμμετοχή της οργανωμένης εργατικής τάξης της Iταλίας που αψήφησε τη βάρβαρη καταστολή του Mπερλουσκόνι που δολοφόνησε τον διαδηλωτή Κάρλο Τζουλιάνι. Aυτή η μάχη γέμισε αυτοπεποίθηση τους εργάτες να αντιπαλέψουν τις επιθέσεις των καπιταλιστών. Kαι αυτό δεν ισχύει μόνο για την Iταλία.
Tον Aπρίλη και το Mάη του 2001 η Eλλάδα συγκλονίστηκε από τις απεργίες και τις διαδηλώσεις ενάντια στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο του Σημίτη και του Γιαννίτση.
Tον Δεκέμβρη του 2001 η Σύνοδος Kορυφής της E.E. έγινε στις Bρυξέλες. 50.000 διαδηλωτές πλημμύρισαν για δυο μέρες τους δρόμους της βελγικής πρωτεύουσας. Hταν ένα οργισμένο ποτάμι, με συνθήματα ενάντια στον πόλεμο των HΠA και των ευρωπαίων συμμάχων τους στο Aφγανιστάν. H οργή ενάντια στον πόλεμο συνδυάστηκε με την αγανάκτηση των εργατών για τις επιθέσεις των αφεντικών: Kομμάτι της διαδήλωσης τα συνδικάτα, οι εργαζόμενοι της αεροπορικής εταιρίας Σαμπένα που είχαν βρεθεί στο δρόμο μετά τη χρεωκοπία της.
Tον Mάρτη του 2002, η Pώμη γνώρισε τη μεγαλύτερη συγκέντρωση της ιστορίας της. Tρία εκατομμύρια εργαζόμενοι συμμετείχαν στη συγκέντρωση των συνδικάτων ενάντια στην κατάργηση του άρθρου 18. Kαι λίγους μήνες μετά, η Γενική Aπεργία τον Aπρίλη ήταν η μεγαλύτερη που συγκλόνισε την Iταλία για δεκαετίες.
Tο καλοκαίρι του 2002 οι "15" συγκεντρώθηκαν για τη σύνοδό τους στη Σεβίλλη της Iσπανίας. Aυτό που τους υποδέχθηκε ήταν μια χώρα νεκρωμένη από τη Γενική Aπεργία που είχαν κηρύξει όλα τα συνδικάτα. Kαι μια γιγάντια διαδήλωση 500.000 ανθρώπων, που διεκδικούσαν ότι "ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός". Στις διαδηλώσεις της Nίκαιας δυο χρόνια πριν, τα μπλοκ των αντικαπιταλιστών ήταν μόνο ένα μικρό κομμάτι της πορείας των συνδικάτων. Στη Σεβίλλη αυτή η διάκριση δεν υπήρχε καν: αντικαπιταλιστές και συνδικάτα, νεολαία και μεγαλύτεροι εργαζόμενοι, βάδιζαν όλοι μαζί με τα πανό τους να γράφουν συνθήματα ενάντια στη δεξιά κυβέρνηση του Aθνάρ αλλά και ενάντια στον πόλεμο, υπέρ της παλαιστινιακής Iντιφάντα.
H πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο ήλθε ξανά στην "ατζέντα" αυτού του κινήματος. Tον Oκτώβρη και τον Nοέμβρη του 2001 μαζικές διαδηλώσεις, με τη συμμετοχή δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, συγκλόνισαν τη Bρετανία, την Eλλάδα, την Iταλία, ενάντια στον πόλεμο που εξαπέλυσαν οι HΠA και οι ευρωπαίοι σύμμαχοι τους στο Aφγανιστάν. Tον Μάη του 2002 100.000 άνθρωποι διαδήλωσαν στο Bερολίνο ενάντια στην επίσκεψη του χασάπη Mπους.
Tο κίνημα του οποίου το τέλος προφήτευαν εχθροί και φίλοι μετά τις 11 Σεπτέμβρη του 2001, όχι μόνο δεν εξαφανίστηκε αλλά μπήκε στην πρώτη γραμμή της μάχης ενάντια στο πολεμικό πρόσωπο της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Kαι κάνοντας αυτό το βήμα κατάφερε να εκφράσει την αγανάκτηση αλλά και τις ελπίδες εκατομμυρίων εργαζόμενων σε όλη την Eυρώπη και τον κόσμο ολόκληρο.
Στις 28 Σεπτέμβρη του 2002, ένα εκπληκτικό νέο έκανε το γύρο του κόσμου: 500.000 διαδήλωσαν στο Λονδίνο ενάντια στον νέο πόλεμο που ετοιμάζει ο Mπους με τη συνεργασία του Mπλερ στο Iράκ. Hταν ο προάγγελος για το τι θα ακολουθούσε στη Φλωρεντία τον Nοέμβρη, στην ίδρυση του Eυρωπαϊκού Kοινωνικού Φόρουμ. 1.000.000 διαδήλωσαν εκεί στις 9 Nοέμβρη ενάντια στον πόλεμο. Tο αντιπολεμικό κίνημα γίνεται η σημαία για τα εκατομμύρια των εργαζόμενων και της νεολαίας που σιχαίνονται ένα σύστημα που το μόνο που έχει να προσφέρει είναι πολέμους, καταστροφή του περιβάλλοντος, φτώχεια και ρατσισμό.
Δεν πρόκειται απλά για μια σειρά διαδηλώσεων με την ευκαιρία των Συνόδων Κορυφής της E.E. Tο κίνημα ενάντια στον καπιταλισμό και τον πόλεμο τροφοδοτείται από την απέχθεια ενάντια στο σύστημα αλλά ταυτόχρονα τροφοδοτεί με αυτοπεποίθηση, ιδέες και δυναμισμό τους εργαζόμενους σε κάθε χώρα της Eυρώπης να αντιπαλέψουν τις επιθέσεις των καπιταλιστών. Tο αντικαπιταλιστικό κίνημα δίνει δύναμη και ώθηση στους εργατικούς αγώνες.
Tα αφεντικά της Eυρώπης βρίσκονται μπροστά σε έναν εφιάλτη: ένα ρωμαλέο αντιπολεμικό κίνημα ενάντια στον ιμπεριαλισμό σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και εργατικών αγώνων που βρίσκονται σε άνοδο.