ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΑΛΦΑΔΙ" σελ. 464 τιμή 15 λίρες
Το βιβλίο του Μακάριου Δρουσιώτη, "ΕΟΚΑ Β & CIA", είναι αναμφίβολα μια σημαντική συνεισφορά στην προσπάθεια απομυθοποίησης της κυπριακής σύγχρονης ιστορίας, κυρίως τα τελευταία 50 χρόνια, από τη δυναμική έναρξη του Ενωτικού αγώνα και τη μετέπειτα δημιουργία του κυπριακού κράτους μέχρι τα γνωστά γεγονότα του '74.
Είναι ευχάριστο να βλέπεις τα ιδεολογικά κάστρα της κυπριακής αστικής τάξης και των "ελληναράδων" του Συναγερμού να καταρρέουν κάτω από το βάρος τεκμηριωμένων γεγονότων και ατράνταχτων αποδείξεων - κάστρα τα οποία για χρόνια τώρα χρησιμοποιούνται σαν προπύργια σοβινιστικής, εθνικής και αντικομουνιστικής προπαγάνδας.
Οι "τίμιοι και αγνοί" ηγέτες της ΕΟΚΑ αποδείχτηκαν τελικά κοινοί δολοφόνοι, πληρωμένοι πράκτορες, νονοί του υπόκοσμου, όμως πάντοτε παρέμειναν πάνω απ' όλα πιστοί υπηρέτες της αστικής τάξης, τα συμφέροντα της οποίας σε τελευταία ανάλυση εξυπηρετούσαν. Ο Γιωρκάτζης ήταν πράκτορας των Άγγλων κατά τη διάρκεια της ΕΟΚΑ και των Αμερικανών αργότερα και συγχρόνως ένας από τους ισχυρούς υπουργούς της κυπριακής ιστορίας. Ο Γρίβας στυγνός δολοφόνος, παθιασμένος αντικομουνιστής, συνεργάτης των Γερμανών και στενός συνεργάτης των Άγγλων στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο.
Παρά το γεγονός ότι το βιβλίο είναι αρκετά επίκαιρο λόγω των σημερινών ραγδαίων εξελίξεων, ένταξη στην ΕΕ και υποβολή σχεδίου Ανάν για διευθέτηση του κυπριακού, ο συγγραφέας παραμένει εγκλωβισμένος σε μια απλοϊκή, επιφανειακή μεθοδολογία ανάλυσης που χρησιμοποιήθηκε πλατιά στην κυπριακή βιβλιογραφία και που υιοθέτησε κατά κόρον η παραδοσιακή Αριστερά.
"Η διαδρομή της Κύπρου προς την καταστροφή, λοιπόν, είχε προδιαγραφεί από το τέλος του Β' Παγκ. Πολέμου,..." γράφει ο Δρουσιώτης "... το ανά χείρας βιβλίο αρχίζει με μια μεγάλη εισαγωγή που καλύπτει την περίοδο 1947-1970, η οποία αναφέρεται στην ίδρυση και τη δράση του ελληνικού και του τουρκικού παρακράτους, τη σχέση του με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και τη δραστηριότητά του στην Κύπρο".
Το σημείο αφετηρίας για ανάλυση των γεγονότων ξεκινά για το Δρουσιώτη από τις Αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, τη ΣΙΑ, με τη δημιουργία ενός μυστικού δικτύου αντικομουνιστικών οργανώσεων με την ονομασία "Stay Behind" σε παγκόσμια κλίμακα.
Στην Ελλάδα η τοπική οργάνωση είχε το όνομα "Προβιά" και στηριζόταν στον Ιερό Δεσμό Ελλήνων Αξιωματικών (ΙΔΕΑ) ενώ στην Τουρκία το 1952, το χρόνο ένταξης της Ελλάδας και Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, ιδρύθηκε η τοπική οργάνωση του δικτύου "Stay Behind" με την ονομασία ΣΤΚ, Συμβούλιο Εποπτείας Επιστράτευσης.
Έτσι το νήμα της ιστορικής ανάλυσης ξετυλίγεται από τις Ιμπεριαλιστικές μυστικές υπηρεσίες και διακλαδώνεται με το "παρακράτος" σε κάθε χώρα που δρούσε, παίζοντας, κατά το Δρουσιώτη ένα καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των μελλοντικών εξελίξεων σε κάθε χώρα αντίστοιχα.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές χρησιμοποιούσαν όλες τις βρόμικες μεθόδους για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους στην περιοχή, υποστηρίζοντας τα πιο αντιδραστικά στοιχεία σε κάθε χώρα, όπως τα Τάγματα Ασφαλείας στην Ελλάδα, τη Μαφία στην Ιταλία, τους Γκρίζους Λύκους στην Τουρκία κ.ο.κ. Όμως οι κοινωνικές ομάδες που παίζουν και διαδραματίζουν πρωταρχικό και καθοριστικό ρόλο στο ιστορικό γίγνεσθαι στη σύγχρονη κυπριακή ιστορία είναι η εργατική τάξη και η αστική τάξη και όχι οι μυστικοί πράκτορες.
Μια εργατική τάξη που κάνει αισθητή την εμφάνισή της στη δεκαετία του '40 μέσα από ένα μαζικό μαχητικό εργατικό κίνημα, που ένωνε μαζί Έλληνες και Τούρκους.
Από την πλευρά της η Ε/κ αστική τάξη, κάτω από τη συγκυρία εκείνης της περιόδου, τρομοκρατημένη από τη δυναμική παρουσία του εργατικού κινήματος, αποφασίζει να πάρει την πρωτοβουλία στα χέρια της. Δημιουργεί τη δική της τρομοκρατική οργάνωση, την ΕΟΚΑ, θεωρώντας ότι τα ταξικά της συμφέροντα θα διασφαλίζονταν καλύτερα μέσα στα πλαίσια του ελληνικού κράτους.
Σε μια περίοδο απελευθερωτικών κινημάτων, της αποκορύφωσης του Σταλινισμού με τη νίκη της Ρωσίας επί της Γερμανίας, του εμφύλιου πολέμου στην Ελλάδα, και κάτω από τη επιτήρηση της φθίνουσας αγγλικής αποικιοκρατίας, η πιο βολική ιδεολογική κάλυψη για την αστική τάξη στην προσπάθειά της να διασφαλίσει τα δικά της οικονομικά συμφέροντα ήταν η ιδεολογία της Ένωσης.
Μετά την ανεξαρτησία οι διαφωνίες μεταξύ διαφόρων τάσεων μέσα στην Ε/κ αστική τάξη, που έφθαναν και μέχρι τις ένοπλες συγκρούσεις, πήγαζαν από τη διαφορετική αντίληψη για το πως αυτά τα οικονομικά προνόμια των Ε/κ αστών θα εξυπηρετούνταν καλύτερα. Ο Γρίβας και η ακροδεξιά θεωρούσαν ότι μια Κύπρος εναρμονισμένη στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και με το μεγαλύτερο κομμάτι προσαρτημένο στην Ελλάδα, ήταν η πιο συμφέρουσα λύση. Το μεγαλύτερο μέρος όμως της αστικής τάξης, με επικεφαλής το Μακάριο, ανακάλυψε γρήγορα τον ανταγωνισμό Ελλάδας - Τουρκίας, την πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με τις δυνατότητες που δίνει η γειτνίαση με τα αραβικά πετρέλαια, τους επιτρέπει μια πιο γρήγορη και ανεξάρτητη οικονομική ανάπτυξη που με τη σειρά της αυξάνει τη δύναμή της, πολιτικά και οικονομικά, απέναντι στον εσωτερικό της αντίπαλο, την Τ/κ αστική τάξη, που απαιτούσε ένα μεγάλο μέρος της κρατικής και κατ' επέκταση οικονομικής διαχείρισης.
Συνεπώς εκείνη που έκανε τις εκάστοτε πολιτικές και οικονομικές επιλογές ήταν η ίδια η αστική τάξη μέσα από τους κοινωνικούς θεσμούς που ελέγχει, π.χ. Εκκλησία, σχολεία, ΜΜΕ, στηριζόμενη πάντοτε στην κρατική καταστολή, αστυνομία, Εθνική Φρουρά και όχι ένα "παρακράτος" ελεγχόμενο από τη ΣΙΑ. Όταν το επέβαλλαν οι διεθνείς πολιτικές σκοπιμότητες, ήταν ο κρατικός μηχανισμός που όπλιζε και οργάνωνε έμμεσα ή άμεσα το παρακράτος που αναλάμβανε δράση ενάντια σε πολιτικούς αντιπάλους, αριστερούς και φυσικά τους Τουρκοκύπριους.
Η συνωμοσιολογία και η πρακτορική αντίληψη της Ιστορίας καταλήγει σε εξίσου παραπλανητικά και λανθασμένα συμπεράσματα όπως και η ανάλυση των γεγονότων από τη σκοπιά του "εθνικού συμφέροντος".
Εάν η ιστορία προκαθορίζεται από τις μηχανορραφίες των μεγάλων δυνάμεων τότε πως να εξηγήσουμε τα τόσα απελευθερωτικά κινήματα που νίκησαν παρά τις μεγάλες και άμεσες επεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων όπως λ.χ. .τη νίκη του Βιετναμικού λαού ενάντια στον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό;
Υπάρχει ένας ιστορικός "πράκτορας" που με την αυτόνομη δράση του μπορεί να θέσει μια για πάντα τέρμα στη δράση όλων αυτών των μυστικών και μη, αντιδραστικών πρακτόρων και παραοργανώσεων και αυτός ονομάζεται εργατική τάξη.
Λούης Λοίζου