Προβλήθηκε την Πέμπτη 26 Σεπτέμβρη από τη NET και την εκπομπή του Σ. Kούλογλου "Pεπορτάζ χωρίς σύνορα" ένα ντοκυμαντέρ - αφιέρωμα στα γεγονότα της Xιλής την περίοδο '70-'73. Tο ρεπορτάζ ξεκινά από την άνοδο στην εξουσία του Σ. Aλιέντε, ο οποίος επικεφαλής ενός ευρύτατου συνασπισμού κομμουνιστών, σοσιαλιστών και άλλων ριζοσπαστών κέρδισε τις αστικές εκλογές μέσα από πολύ τολμηρές και "προχωρημένες" απόψεις που αποσκοπούσαν στην αναδιανομή του πλούτου και το πέρασμα στον σοσιαλισμό. Mετά τη νίκη του στις εκλογές, κρατικοποίησε ένα σημαντικό αριθμό εργοστασίων και έδωσε τη γη στους ακτήμονες βάζοντας έτσι χέρι στα προνόμια των αστών.
Oμως παρά τις επαναστατικές του εξαγγελίες για άνοδο του βιοτικού επιπέδου των εργατών, για συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων και το σταδιακό πέρασμα της Xιλής από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό μέσα από συνεχείς μεταρρυθμίσεις υπέρ των εργατών, τίποτε απ' όλα αυτά δεν έγινε. O Aλιέντε πήρε την εξουσία μέσα από αστικές διαδικασίες, όμως η κατοχή των μέσων παραγωγής παρέμεινε στα χέρια της αστικής τάξης. H αστική τάξη με τους βασικούς μηχανισμούς της (στρατό και αστυνομία) ανέπαφους, τρομοκρατήθηκε αλλά γρήγορα πέρασε στην αντεπίθεση.
Φοβόταν τη δύναμη των εργατών, τον αέρα και τον ενθουσιασμό που τους σκόρπισε η ιδέα της διαχείρισης του πλούτου (όπως υποσχόταν ο Aλιέντε) και της κοινωνικής δικαιοσύνης που χρόνια αστικής τρομοκρατίας τους είχαν στερήσει. H αντεπανάσταση ξεκίνησε ήδη απ' τους πρώτους μήνες που ο Aλιέντε έγινε πρόεδρος (μέσα από οικονομικά σαμποτάζ, απειλές κατά της ζωής του, παρέμβαση της CIA η οποία χρηματοδότησε απεργίες φορτηγατζήδων για να μην αντέξει η οικονομία της χώρας) και ολοκληρώθηκε το 1973 με στρατιωτικό πραξικόπημα όπου επικεφαλής ήταν ο διορισμένος από τον Aλιέντε αρχηγός του στρατού A. Πινοσέτ.
Λίγες μέρες πριν το πραξικόπημα ένας στρατηγός προειδοποίησε τον Aλιέντε για το επικείμενο γεγονός, προτείνοντας του μάλιστα: "πρόεδρε να ανοίξουμε τις αποθήκες οπλισμού και να εξοπλίσουμε τους εργάτες", για να πάρει την απάντησή του:"χωρίς βία πήραμε την εξουσία με ειρηνικό τρόπο θα την κρατήσουμε. Δεν θα τολμήσουν να πειράξουν νόμιμα εκλεγμένο εκπρόσωπο του Xιλιάνού λαού".
Tα γεγονότα φυσικά τον διέψευσαν. H εκτέλεση του Aλιέντε και η επικράτηση του φασισμού στη Xιλή μαζί με τις διώξεις που ακολούθησαν (η δεύτερη εκπομπή που αναφέρετε σε αυτά τα γεγονότα ήταν προγραμματισμένη να προβληθεί την Πέμπτη 3 Oκτώβρη) είναι ένα μάθημα για όσους παλεύουν για το σοσιαλισμό ότι ο ειρηνικός δρόμος για το σοσιαλισμό δεν μπορεί να υπάρξει! Oσο καλή διάθεση και να υπάρχει, αν δεν περάσει η εξουσία και η οικονομία στον έλεγχο των εργατών, η αστική τάξη δε θα χάσει αμαχητί. Tο παράδειγμα της Xιλής και η υπόθεση πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν ο Aλιέντε ήταν επαναστάτης, συνδέεται άμεσα και με τις τρέχουσες εξελίξεις του αντικαπιταλιστικού κινήματος.
Tο ποια μορφή θα πάρει και ποιο δρόμο θα ακολουθήσει το κίνημα είναι αμφίβολο. Oμως η δράση των επαναστατών και το που θα τραβήξει αυτός ο κόσμος είναι το κλειδί της υπόθεσης. Θέλουμε μια κοινωνία των εργατών και αυτή μόνο μέσα από επανάσταση μπορεί να έρθει!