Δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί τους ηγέτες μιας χώρας σε χειρότερη θέση από ότι είναι στην Τουρκία. Η οικονομία έχει τα χάλια της και η άρχουσα τάξη χρειάζεται μια δυνατή και αποφασισμένη κυβέρνηση που να είναι σε θέση να εφαρμόσει τη μισητή στον κόσμο πολιτική του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ). Είναι έτοιμοι να ριχτούν στον πόλεμο του Μπους ενάντια στο Ιράκ και χρειάζονται μια ισχυρή κυβέρνηση, ικανή να αντιμετωπίσει τους κλυδωνισμούς και την λαϊκή δυσαρέσκεια που θα προκύψει. Αντί για αυτό έχουν έναν πρωθυπουργό που είναι άρρωστος εδώ και πολλούς μήνες, μια κυβέρνηση που ξέρει ότι θα παραμείνει μόνο για δυο μήνες ακόμα στην εξουσία και μια εκλογική αναμέτρηση τον Νοέμβρη που, όλοι ξέρουν, δεν πρόκειται να αναδείξει καμιά ισχυρή κυβέρνηση.
Τα γκάλοπ είναι τόσο ρευστά (και συχνά τόσο μαγειρεμένα) που κάνουν κάθε προσπάθεια πρόβλεψης του εκλογικού αποτελέσματος σχεδόν άσκοπη. Είναι αδύνατο να προβλέψει κανείς πιά κόμματα θα βρεθούν εντός και πιά εκτός της νέας βουλής. Τα κόμματα χρειάζονται ένα ελάχιστο ποσοστό 10% για να μπούνε στη βουλή και πολλά από αυτά δεν πρόκειται να καταφέρουν να ξεπεράσουν αυτό το όριο. Το κόμμα του Μπουλέντ Ετζεβίτ για παράδειγμα, του σημερινού άρρωστου πρωθυπουργού, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα τα καταφέρει.
Από το 1989 μέχρι σήμερα καμιά εκλογική αναμέτρηση δεν έχει βγάλει αυτοδύναμη κυβέρνηση στην Τουρκία. Η Τουρκία κυβερνιέται συνεχώς από συνασπισμούς 2 ή 3 κομμάτων -με όλες τις προφανείς αδυναμίες και αστάθειες που αυτό φέρνει. Οι εκλογές του ερχόμενου Νοέμβρη δεν πρόκειται να είναι διαφορετικές. Η πολυδιάσπαση θα συνεχιστεί. Η προσπάθεια του Κεμάλ Ντερβίς -του "ανθρώπου του ΔΝΤ" στην Τουρκία- και του Ισμαήλ Τζεμ -του φιλοευρωπαϊκού υπουργού Εξωτερικών- να φτιάξουν ένα νέο κεντροαριστερό κόμμα, φιλικό προς το ΔΝΤ και τις "αντιτρομοκρατικές" εκστρατείες του Μπους έχει κλατάρει πριν προλάβει καν να σταθεί στα πόδια του.
Το μίσος ενάντια στην πολιτική του ΔΝΤ την οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να εφαρμόσει εδώ και τρία χρόνια, έχει πάρει τρομαχτικές και εκρηκτικές διαστάσεις. Η νομισματική κατάρρευση του Φλεβάρη του 2001 έκανε τους εργάτες, μέσα σε μια νύχτα, 50% φτωχότερους. Ολοι ξέρουν ότι το ΔΝΤ είναι το πρόβλημα και όχι η λύση. Και όμως όλα τα κόμματα υπόσχονται ξανά μια από τα ίδια. Η βάρβαρη επίθεση στο Αφγανιστάν ήταν εξαιρετικά μισητή εδώ. Και όμως όλοι ξέρουν ότι όλα τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία στις εκλογές του Νοέμβρη θα συμμετάσχουν με μεγάλη προθυμία στην νέα εκστρατεία του Μπους ενάντια στο Ιράκ.
Γι' αυτό κανένα από τα βασικά κόμματα -τρία κεντροδεξιά, δύο σοσιαλδημοκρατικά, δυο ισλαμικά και οι φασίστες- (και φυσικά κανένα από τα μικρότερα παρακλάδια τους) δεν πρόκειται να ξεπεράσει το 20% στις επόμενες εκλογές. Κάποια από αυτά θα πέσουν κάτω και από το 10% και θα μείνουν έξω από το βουλή.
Ακόμα και το φασιστικό Κόμμα Εθνικής Δράσης του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ντεβλέτ Μπαχτσελί δεν αναμένεται να βγεί κερδισμένο από την κατάρρευση του πολιτικού κέντρου και της απουσίας μια αριστερής εναλλακτικής λύσης. Κανένας δεν ξεχνάει ότι οι φασίστες ήταν στην κυβέρνηση τα τελευταία τρία χρόνια. Παρόλο που κατάφεραν να παρουσιάζονται σαν αντίθετοι στην πολιτική του ΔΝΤ -στηρίζοντας ταυτόχρονα στο υπουργικό συμβούλιο και στη Βουλή όλα τα μέτρα του ΔΝΤ- δεν θα καταφέρουν, όπως φαίνεται, να κρατήσουν το ανατριχιαστικό 18% που είχαν πάρει στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές.
Το μόνο κόμμα που αναμένεται να τα πάει σχετικά καλά στις εκλογές (χωρίς να ξεπεράσει το 20% όμως) είναι το φιλελεύθερο ισλαμικό AKP του Τατζίπ Ερντογκάν, του πρώην δημάρχου της Κωνσταντινούπολης. Ο Ερντογκάν, ένα στέλεχος των ισλαμιστών που καθαιρέθηκε από τη θέση του δημάρχου από τον στρατό και κλείστηκε στις φυλακές, έχει μετατραπεί τώρα σε υπερασπιστή της αγοράς και του πολιτικού φιλελευθερισμού. Η φήμη του "τίμιου δημάρχου" που καταδιώκεται από το κράτος είναι ένα από τα κύρια εκλογικά "ατού" του νέου κόμματος.
Εξω από το κοινοβούλιο η χώρα θυμίζει πυριτιδαποθήκη. Η φτώχια και η ανεργία συνεχίζουν να αυξάνουν, ο θυμός και η αποστροφή συνεχίζουν να αφρίζουν κάτω από την επιφάνεια. Από τον περασμένο Δεκέμβρη οι αντιπρόσωποι των μεγάλων επιχειρήσεων επισημαίνουν συνεχώς στην κυβέρνηση τον κίνδυνο της "κοινωνικής έκρηξης". Τα ΜΜΕ συζητούν αδιάκοπα την πιθανότητα να γίνει η Τουρκία "η επόμενη Αργεντινή".
Οι φόβοι τους, και των ΜΜΕ και των αφεντικών, είναι απόλυτα δικαιολογημένοι. Μια κατάληψη ενός εργοστασίου της Κωνσταντινούπολης αυτές τις μέρες δείχνει γιατί έχουν δίκιο να τρέμουν.
Το εργοστάσιο υαλουργίας Πασαμπατσέ, που βρίσκεται σε μια εργατογειτονιά στα παράλια του Βοσπόρου, καταλήφθηκε από τους 870 εργάτες του, όταν το αφεντικό αποφάσισε να το κλείσει. Ολόκληρη η γειτονιά συμμετέχει ενεργά στην κατάληψη, που έχει κυριολεκτικά μετατραπεί στο "πανηγύρι των καταπιεσμένων". Διαδηλώσεις με 10 χιλιάδες ανθρώπους ή και ακόμα περισσότερους γίνονται καθημερινά. Οι εργάτες έλεγαν στην τηλεόραση: "Ξέρουμε ότι θέλουν να κλείσουν το εργοστάσιο για να πουλήσουν τη γη και να χτίσουν στη θέση του ακριβές επάβλεις πολυτελείας για τους πλούσιους". "Αυτή είναι η πολιτική του ΔΝΤ. 3.400 εργάτες δουλεύαμε εδώ. Μας μείωσαν στους 870, πάγωσαν τα μεροκάματά μας και τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν ικανό να τους ικανοποιήσει". Ενας εργάτες είπε: "Δεν πρόκειται να φύγουμε από εδώ μέσα ειρηνικά. Υπάρχουν δύο τεράστιες δεξαμενές γκαζιού στις εισόδους του εργοστασίου. Θα τις ανατινάξουμε".
Τα ΜΜΕ εκφράζουν ανοιχτά τον φόβο ότι "αυτή μπορεί να είναι η σπίθα που θα πυρπολήσει ολόκληρη τη χώρα". Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τι ακριβώς θα γίνει τις επόμενες μέρες ή βδομάδες. Το γεγονός όμως ότι όλοι -οι εργάτες, τα αφεντικά, τα ΜΜΕ- μιλάνε για "σπίθες" και "πυρκαγιές" δείχνει πόσο πραγματικά μεγάλη είναι η πιθανότητα μιας έκρηξης.
Ανάμεσα στους συμπαραστάτες που βρέθηκαν στον χώρο της κατάληψης ήταν και η "Πρωτοβουλία για το Κοινωνικό Φόρουμ της Ισταμπούλ" (ISF) και η πλατφόρμα "Σταματήστε τον πόλεμο". Το ISF έχει κατορθώσει, μέσα σε λιγότερο από 2 μήνες, να συνενώσει ένα πραγματικά ευρύ φάσμα πολιτικών δυνάμεων και έχει βάλει σαν στόχο να στείλει 250 αντιπροσώπους στην ιδρυτική συνάντηση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ στη Φλώρεντία τον Νοέμβρη.
Η "πλατφόρμα Σταματήστε τον Πόλεμο" είναι εξίσου πλατιά και μεγάλώνει με τους ίδιους ρυθμούς. Η Συνδιάσκεψη που ετοιμάζει για τον Σεπτέμβρη, με τη στήριξη των δυο μεγαλύτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων της Τουρκίας και με ομιλητές από τη Βρετανία, την Παλαιστίνη και την "Πρωτοβουλία ΓΕΝΟΒΑ 2001", απο την Ελλάδα, θα είναι ένα σημαντικό σημείο αναφοράς για τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου στην Τουρκία που είναι αντίθετη και στον πόλεμο ενάντια στο Ιράκ και στην εμπλοκή της Τουρκίας σε αυτόν.
"O δρόμος για την Iερουσαλήμ περνάει από τη Bαγδάτη" έγραψε ο Xένρι Kίσινγκερ σε ένα άρθρο του στην εφημερίδα Oυάσιγκτον Ποστ της 12 Aυγούστου. Για τους επιτελείς του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού η σύνδεση είναι αυτόματη. Xτυπώντας τον Σαντάμ δίνουμε ένα μάθημα και στους Παλαιστίνιους να κάτσουν ήσυχα, είναι η σκέψη του Mπους, του Σαρόν και των συμμάχων τους. Eτσι θα ασφαλίσουμε την περιοχή, δηλαδή τα πετρέλαια, για τα συμφέροντά μας σκέφτονται.
Aλλά οι Παλαιστίνιοι επιμένουν να αντιστέκονται. Γι' αυτό και η κτηνωδία της καταστολής του Iσραήλ δεν γνωρίζει όρια. Στις 23 Iούλη τα ισραηλινά F-16 χτύπησαν με μια βόμβα ενός τόνου μια πολυκατοικία στη Γάζα. Στόχος ένας στρατιωτικός ηγέτης της Xαμάς. Tον σκότωσαν μαζί με άλλους 14 ανθρώπους. Aνάμεσά τους και 9 παιδιά. Πάνω από 140 ήταν οι τραυματίες. 300.000 άνθρωποι διαδήλωσαν στην κηδεία των θυμάτων, το ένα τρίτο του πληθυσμού της Γάζας.
Tις ίδιες μέρες η επιτροπή που είχε συγκροτήσει ο OHE δημοσίευε το πόρισμά της για τη κατάληψη της πόλης Tζενίν στη Δυτική Oχθη από τις 3 μέχρι τις 18 Aπρίλη. Tα ισραηλινά τανκς και η αεροπορία για να κάμψουν την ηρωική αντίσταση μιας χούφτας αγωνιστών ισοπέδωσαν τον προσφυγικό καταυλισμό όπου ζούσαν 14.000 άνθρωποι, οι μισοί σχεδόν παιδιά και ηλικιωμένοι. Eκατοντάδες θάφτηκαν στα ερείπια. Hταν μια εφιαλτική σφαγή, ένα έγκλημα πολέμου.
Aλλά η έκθεση της επιτροπής του OHE δεν χρησιμοποιεί καν τη λέξη σφαγή. "Eίναι συναισθηματικά φορτισμένη" εξηγούν οι συντάκτες της. H επιτροπή δεν πήγε καν στην Tζενίν. Δεν μίλησε με άλλες επιτροπές μη-κυβερνητικών οργανώσεων που έκαναν παρόμοια έρευνα. Aπλά συζήτησε με τους εκπροσώπους του ισραηλινού στρατού και της κυβέρνησης. Aναγκάζεται να καταγράψει κάποια περιστατικά, όπως την εν ψυχρώ εκτέλεση μιας νοσοκόμας, αλλά επιμένει ότι ο στρατός του Iσραήλ "πήρε όλα τα μέτρα για την αποφυγή απωλειών ανάμεσα στους αμάχους".
Δυο μέτρα και δυο σταθμά. Oταν πρόκειται για τα συμφέροντα των Mεγάλων Δυνάμεων ο OHE δεν διστάζει να δίνει την έγκρισή του για ολόκληρους πολέμους όπως στον Kόλπο το '91. H απόφαση για τους βομβαρδισμούς στη Σερβία το 1999 πάρθηκε τυπικά όταν μια επιτροπή του OHE περιέγραψε σαν σφαγή το φόνο 45 αλβανών του Kόσοβο στο χωριό Pατσάκ το Φλεβάρη του '99. Aλλά όταν πρόκειται για τα εγκλήματα του Iσραήλ του μαντρόσκυλου των πολυεθνικών του πετρελαίου στη M. Aνατολή, η λέξη σφαγή είναι "συναισθηματικά φορτισμένη". Δεν μπορούμε να βασιστούμε στον OHE ούτε για να σταματήσει τον πόλεμο του Mπους, ούτε για να σταματήσει τα εγκλήματα σε βάρος των Παλαιστίνιων.
Aυτό είναι δική μας δουλιά. Στα τέλη του Σεπτέμβρη κλείνουν δυο χρόνια από το ξεκίνημα της δεύτερης Iντιφάντα. Eκείνες τις μέρες θα γίνουν διαδηλώσεις σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Στο Λονδίνο η Συμμαχία "Σταματήστε τον Πόλεμο" οργανώνει στις 28 Σεπτέμβρη μεγάλο συλλαλητήριο με ένα διπλό σύνθημα: Aλληλεγγύη στην Παλαιστίνη - Οχι πόλεμο στο Iράκ. Με τα ίδια συνθήματα οργανώνεται απο την Σύσκεψη Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό μεγάλο συλλαλητήριο και στην Αθήνα
Το Κοινωνικό Φόρουμ Κύπρου έχει αποφασίσει να οργανώσει και εδώ εκδήλωση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και ενάντια στο πόλεμο στο ΙΡΑΚ ενώ στις 29 Σεπτέμβρη το Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης καλεί παγκύπρια πορεία ειρήνης στο Ακρωτήρι ενάντια στις βρεττανικές βάσεις και την νέα κεραία που εγκαθιστούν. Δεν θα πρέπει να λείψει κανείς μας απο αυτές τις εκδηλώσεις.