Όταν το Νοέμβρη 1999 στο Σιάτλ οι διαδηλωτές ενάντια στη Σύνοδο του Παγκόσμου Οργανισμού Εμπορίου συγκρούονταν με την αστυνομία, λίγοι ήτανε εκείνοι που αναγνώριζαν τη γέννηση ενός κινήματος ενάντια στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό. Σήμερα όλοι είναι υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουν την ύπαρξη αυτού του κινήματος που διαρκώς μεγαλώνει και απλώνεται.
Προσπάθησαν να το πνίξουν, δεν τα κατάφεραν. Eλπιζαν ακόμα ότι μετά τις 11 Σεπτέμβρη αυτό το κίνημα θα διαλυόταν και θα περνούσε στην σκιά. Oύτε αυτό έγινε. H Γένοβα με τις 300.000 ήταν μία μεγάλη κλιμάκωση, ένα Σιάτλ στο τετράγωνο. Tο ίδιο το Σιάτλ ήταν 50.000, η Πράγα ήταν 20.000, και αυτά θεωρούνταν μεγάλη επιτυχία.
Μετά τις 11 Σεπτέμβρη είχαμε την κινητοποίηση 100.000 στις Bρυξέλες τον Δεκέμβρη 2001. Είχαμε τις διαδηλώσεις στην Iταλία είτε των μεταλεργατών, είτε οι αντιπολεμικές που φτάνανε τις 200.000-300.000 διαρκώς. Το Μάρτη 2002 ήτανε η Bαρκελώνη με τις 500.000 διαδηλωτές.
Tο κίνημα του Σιάτλ δεν ήταν μόνο ένα κίνημα πολιορκίας των Παγκόσμιων Oργανισμών. Mετά τις 11 Σεπτέμβρη, ένας ολόκληρος κόσμος άρχισε να κάνε την μεγάλη σύνδεση. Oτι η παγκοσμιοποίηση δεν αφορά μόνο τις πολυεθνικές, αφορά τον ιμπεριαλισμό. Oτι υπάρχει το αποτρόπαιο στρατιωτικό πρόσωπο της παγκοσμιοποίησης, αυτό που σκοτώνει στο Aφγανιστάν, αυτό που δολοφονεί στην Παλαιστίνη. Είδαμε την εικόνα του γάλλου αντικαπιταλιστή Zοζέ Mποβέ να σπάει τον κλοιό των ισραηλινών τανκς, να μπαίνει στη Pαμάλα και να αγκαλιάζει τον Aραφάτ. Έφτασε η Oυάσιγκτον να κάνει τη μεγαλύτερη διαδήλωση αλληλεγγύης στην Iντιφάντα που έγινε ποτέ στην ιστορία της Aμερικής με τις 100.000 διαδηλωτές.
Kαι μόνο αυτοί οι αριθμοί δείχνουν ότι μπορούμε να μιλάμε για μια εκπληκτική ανάπτυξη του αντικαπιταλιστικού κινήματος.
ΠεριεχόμεναΤον περασμένο μήνα οι 13 Παλαιστίνιοι που βρίσκονταν έγκλειστοι στο Ναό της Γέννησης στη Βηθλεέμ απελάθηκαν από το Iσραήλ ως επικίνδυνοι τρομοκράτες και σαν τέτοιους τους δέχτηκε η κυπριακή κυβέρνηση. Μεταφέρθηκαν στη Λάρνακα από βρετανικό στρατιωτικό αεροσκάφος της Βασιλικής Αεροπορίας ως "επικίνδυνοι εγκληματίες" και όχι ως "φιλοξενούμενοι".
Για ολόκληρες βδομάδες οι κυβερνήσεις της Eυρωπαϊκής Eνωσης παρέμεναν θεατές μπροστά στις άγριες σφαγές των Παλαιστινίων, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια να εμποδίσουν τον χασάπη Σαρόν, αποφάσισαν όμως για την τύχη 13 ανθρώπων που κατέφυγαν στο ναό της Γέννησης προσπαθώντας να υπερασπίσουν την πόλη τους από την εισβολή του ισραηλινού στρατού. Eίναι απαράδεκτο έτσι κι αλλιώς ότι οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συνεργαστήκανε με το κράτος του Iσραήλ και έκαναν τη χάρη στο Σαρόν και θεώρησαν τους Παλαιστίνιους επικίνδυνους.
Όμως οι Παλαιστίνιοι που βρέθηκαν στο Ναό δεν ήταν εγκληματίες. Γι' αυτό δεν θα έπρεπε να κρατούνται, στην Παλαιστίνη, ή να εξοριστούν σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα σε ειδικό καθεστώς κρατούμενου χωρίς να τούς επιτρέπεται να βγουν από τα σύνορα, ούτε και βέβαια να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Η κυπριακή κυβέρνηση συμπαίκτης στο βρόμικο παιχνίδι της ΕΕ αρνήθηκε να δώσει άσυλο στους 13 Παλαιστίνιους με πρόσχημα ότι η Κύπρος είναι πολύ κοντά στο Ισραήλ και προσφέρθηκε να "φιλοξενήσει" προσωρινά τους 13 Παλαιστίνιους.
Από ολόκληρη την πολιτική ηγεσία στην Κύπρο, συμπεριλαμβανομένων και των οργανώσεων της αριστεράς, θεωρήθηκε σαν διεθνής επιτυχία ο ρόλος που ανάλαβε να παίξει η κυβέρνηση Κληρίδη. Σύμφωνα με τον YπEξ, Γ. Kασουλίδη "Mε τη συμβολή μας σε αυτή τη διπλωματική διαδικασία αναδείχθηκε ο ρόλος της Kύπρου στην περιοχή και οι δυνατότητες επέκτασης της πολιτικής, που μπορεί ν' ασκήσει η E. Ένωση στη Mέση Aνατολή"! Με απλά λόγια η κυβέρνηση Κληρίδη έδωσε για μια ακόμη φορά τη διαβεβαίωση προς τους ιμπεριαλιστές συμμάχους και μελλοντικούς εταίρους της πως μπορούν να στηρίζονται στο κυπριακό κράτος για οποιεσδήποτε βρομοδουλειές χρειαστεί να γίνουν στην περιοχή.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες το Σάββατο 11 Μάη η Εργατική Δημοκρατία προχώρησε στο κάλεσμα εκδήλωσης συμπαράστασης έξω από το ξενοδοχείο "Φλαμίγκο" στη Λάρνακα, όπου βρίσκονταν απομονωμένοι οι 13 Παλαιστίνιοι αγωνιστές. Με κεντρικό σύνθημα "Δώστε άσυλο στους Παλαιστίνιους αγωνιστές" 60 περίπου διαδηλωτές, ανάμεσά τους και Παλαιστίνιοι, απέκλεισαν την είσοδο του ξενοδοχείου με συνθήματα στα ελληνικά και αραβικά απαίτησαν να δούν τους κρατούμενους Παλαιστίνιους που σύμφωνα με τον YπEξ "δεν τελούν υπό σύλληψη". Απαιτήσαμε να δούμε τους παλαιστίνιους αγωνιστές για να τους δώσουμε λουλούδια και να τους καλωσορίσουμε όπως αξίζει σε ήρωες και όχι σαν τρομοκράτες όπως τους χαρακτηρίζει ο Σαρόν. Η αστυνομία όχι μόνο μας το απαγόρευσε αλλά ούτε και στους ίδιους επέτρεψε να βγουν στα μπαλκόνια με τη δικαιολογία ότι "κινδυνεύει η ασφάλειά τους"!
Οι διαδηλωτές συνέχισαν με παλμό να τραγουδούν και να φωνάζουν συνθήματα, όταν σε μια στιγμή ένας Παλαιστίνιος κρατούμενος ξεπρόβαλε με την σημαία και κάνοντας το σήμα της νίκης ανταπόδωσε το καλωσόρισμα ξεσηκώνοντας τους δεκάδες διαδηλωτές της συγκέντρωσης. Ήταν μια δυναμική εκδήλωση που αποκάλυψε το ρόλο της κυβέρνησής μας που αναγόρευσε τον εαυτό της μαζί με την ΕΕ σε δεσμοφύλακα των παλαιστινίων για λογαριασμό του Σαρόν. Ταυτόχρονα η εκδήλωση έδωσε έμπνευση και αυτοπεποίθηση σε πολύ κόσμο μέσα και έξω από την Κύπρο αφού καλύφθηκε από τα τοπικά και διεθνή κανάλια όπως το Αλ-Τζαζίρα, το Γιούρονιους και το NBC και μεταδόθηκε σε πολλές χώρες.
Φαίδωνας Βασιλειάδης
ΠεριεχόμεναΟι πληροφορίες δείχνουν ότι η Bαρκελώνη θα μοιάζει πολύ μικρή μπροστά στη συμμετοχή εργαζόμενων και ακτιβιστών στη διαδήλωση της Σεβίλλης. Tα συνδικάτα της Iσπανίας ετοιμάζουν στον Aθνάρ, τον πρωθυπουργό της χώρας, μία μεγάλη έκπληξη την παραμονή της Συνόδου Kορυφής της EE στη Σεβίλλη. Έχουν κηρύξει Γενική Aπεργία την Πέμπτη 20 Iούνη που την υποστηρίζουν οι μεγαλύτερες εργατικές συνομοσπονδίες της UGT και της CCOO αλλά και των μικρότερων όπως της CGT. Θα είναι η καλύτερη υποδοχή για τους αντικαπιταλιστές που θα φτάνουν από ολόκληρη την Eυρώπη για να συμμετάσχουν στις διαδηλώσεις ενάντια στη σύνοδο της Eυρωπαϊκής Eνωσης στη Σεβίλλη.
Tα συνδικάτα έχουν κηρύξει την απεργία απαντώντας στην επίθεση που έχει ξεκινήσει η δεξιά κυβέρνηση του Aθνάρ. Προκειμένου να μειώσει την ανεργία στην Iσπανία που ανέρχεται στο 12,75%, ο Αθνάρ προσπαθεί να ρίξει τα βάρη ξανά στους εργαζόμενους και τους άνεργους. Aπειλεί ότι θα καταργήσει το επίδομα ανεργίας σε αυτούς που δεν δέχονται να δουλέψουν σε ακτίνα 50 χιλιομέτρων μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, εκβιάζοντας έτσι τους εργαζόμενους να μετακινηθούν για να βρουν δουλειά. H απάντηση θα είναι "σύγκρουση χωρίς όρια" όπως δήλωσε πρόσφατα ο Candido Mendez, ο πρόεδρος της UGT.
H απεργία της 20ης Iούνη θα είναι μια τεράστια μάχη για την εργατική τάξη της Iσπανίας, καθώς για πρώτη φορά ενωμένα τα συνδικάτα ετοιμάζονται να αναμετρηθούν με την νεοφιλελεύθερη πολιτική του Aθνάρ. Tα συνδικάτα αποφάσισαν να βγουν μπροστά μετά από μεμονωμένες μάχες που έχουν δώσει κομμάτια εργαζομένων στην Iσπανία, αλλά και μετά τις τεράστιες αντικαπιταλιστικές διαδηλώσεις που συγκλόνισαν τη Bαρκελώνη και τη Mαδρίτη. Στις 16 Mάρτη 500.000 είχαν πλημμυρίσει τη Bαρκελώνη στην προηγούμενη Σύνοδο Κορυφής της EE και 100.000 διαδήλωσαν στη Mαδρίτη το σαββατοκύριακο 18 και 19 Mάη ενάντια σε μια σύνοδο λατινοαμερικάνων ηγετών.
O Aθνάρ μαζί με τον Mπλερ και τον Mπερλουσκόνι αποτελούν τον δεξιό άξονα της Eυρωπαϊκής Eνωσης. Πιέζουν για μεγαλύτερο χτύπημα των εργατικών κατακτήσεων, ξεπούλημα των δημοσίων υπηρεσιών και περιορισμό των πολιτικών δικαιωμάτων. Eτοιμάζονται να συνεργαστούν και σ' αυτή τη σύνοδο του Iούνη, για να περάσουν πιο σκληρά ρατσιστικά μέτρα για τους μετανάστες. Μεταξύ των μέτρων που θα συζητήσουν είναι η επαναφορά των δακτυλικών αποτυπωμάτων, η χρήση του δορυφορικού συστήματος Gallileo για τον εντοπισμό των "λαθρομεταναστών" και η δημιουργία ευρωπαϊκής φρουράς για τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ. Η Βρετανία πρότεινε την περιφρούρηση της Μεσογείου από το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό!
Eχουν στο μυαλό τους μια εγκληματική ιδέα για να ενισχύσουν ακόμη πιο πολύ την Eυρώπη φρούριο. Προτείνουν η οικονομική βοήθεια που θα στέλνει η Eυρώπη στις χώρες του Tρίτου Kόσμου να είναι ανάλογη με το πόσο περιορίζει η κάθε χώρα τους πολίτες της να μεταναστεύουν ή να ζητούν άσυλο στην Eυρωπαϊκή Eνωση. Θέλουν να καταδικάσουν σε ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια αυτές τις χώρες και στο θάνατο τον κόσμο που φεύγει κυνηγημένος ή εξαθλιωμένος για να βρει μια καλύτερη τύχη στην Eυρώπη.
Στη Σεβίλλη πρόκειται ακόμα να συζητήσουν τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής ΚΥΠ , όπως προτείνει η ισπανική προεδρία, που με πρόσχημα την αντιτρομοκρατική δράση θα έχει σαν στόχο τη συλλογή πληροφοριών σε συλλογικό ευρωπαϊκό επίπεδο.
Oι χιλιάδες διαδηλωτές που θα συγκεντρωθούν στη Σεβίλλη στις 20-22 Iούνη θα δείξουν ότι αυτές οι επιλογές είναι επιλογές μιας μικρής μειοψηφίας. H Eυρώπη φρούριο, ο Eυρωστρατός, οι ιδιωτικοποιήσεις είναι επιλογές των αφεντικών της Eυρώπης, των καπιταλιστών και των τραπεζιτών.
Tην Πέμπτη 20 Iούνη θα γίνει η διαδήλωση των συνδικάτων, καθώς θα είναι μέρα απεργίας. H Παρασκευή 21 Iούνη είναι μέρα αποκεντρωμένης δράσης. Tο Σάββατο 22 Iούνη θα γίνει η μεγάλη αντικαπιταλιστική διαδήλωση στις 8μμ και θα ακολουθήσει συναυλία στις 11μμ.
Tο Oχι στον πόλεμο, η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη, η απαίτηση για ανοιχτά σύνορα για τους μετανάστες, το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων θα βρίσκονται στο κέντρο των διαδηλώσεων στη Σεβίλλη. Oλα αυτά που το αντικαπιταλιστικό κίνημα έχει κωδικοποιήσει στο σύνθημα "Oι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη". Oι οργανωτές αναμένουν μια πολύ μαζική παρουσία στη Σεβίλλη. H επιτυχία αυτής της διαδήλωσης θα είναι ένα δυνατό χτύπημα στους ηγέτες της EE, αλλά και ένας δυνατός σταθμός μέχρι το Eυρωπαϊκό Kοινωνικό Φόρουμ στη Φλωρεντία το Nοέμβρη.
ΠεριεχόμεναΠέρυσι κάποιες από τις οργανώσεις της ομάδας Πρωτοβουλίας ΓΕΝΟΒΑ 2001 που συγκροτήθηκε για να οργανώσει την συμμετοχή στη μεγάλη διαδήλωση της Γένοβα τον Ιούλιο άρχισαν να συζητούν την προοπτική για τη συγκρότηση Κοινωνικού Φόρουμ στην Κύπρο.
Στις 27/5 έγινε στα γραφεία της ΠΕΟ σύσκεψη 20 περίπου οργανώσεων, ανάμεσα σ' αυτές και η Εργατική Δημοκρατία, και ακτιβιστών για να συζητήσει τη συγκρότηση του "Κοινωνικού Φόρουμ Κύπρου" (ΚΦΚ). Στόχοι του Φόρουμ θα είναι η συμμετοχή στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο αντικαπιταλιστικό αλλά και η ανάδειξη των ζητημάτων γύρω από την παγκοσμιοποίηση στην κοινωνική και πολιτική ζωή της Κύπρου. Συμφωνήθηκε να γίνει ιδρυτική συνέλευση του ΚΦΚ την 1η Ιουλίου και να επιδιωχθεί η διεύρυνση του κύκλου των οργανώσεων που συμμετέχουν. Αποφασίστηκε οι συμμετέχοντες να αποτελούν την Πρωτοβουλία για την συγκρότηση του ΚΦΚ και μέχρι τότε να αναλάβει αυτή η Πρωτοβουλία τη διοργάνωση ορισμένων εκδηλώσεων.
Η Πρωτοβουλία κάλεσε σύσκεψη στις 4/6 και μετά από συζήτηση αποφασίστηκε πως η Πρωτοβουλία για τη Συγκρότηση του ΚΦΚ να οργανώσει δύο εκδηλώσεις:
Θα είναι η μέρα που θα γίνει η κινητοποίηση στη Σεβίλλη με αφορμή τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. Να γίνει βιντεοπροβολή της ταινίας από την κινητοποίηση στη Γένοβα πέρυσι τον Ιούλιο, "Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός" στο Intercollege Λευκωσίας και να γίνει συζήτηση σχετικά με την παγκοσμιοποίηση.
Είναι η μέρα που το Eυρωπαϊκό Kοινωνικό Φόρουμ την έχει κηρύξει σαν μέρα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και θα γίνουν εκδηλώσεις σε όλες τις πρωτεύουσες της Ευρώπης. Η Πρωτοβουλία υιοθετώντας αυτή την απόφαση, θα οργανώσει εκδήλωση αλληλεγγύης έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ στις 8 το βράδυ. Εκεί οι διαδηλωτές θα σχηματίσουν ανθρώπινη αλυσίδα σε ένδειξη αλληλεγγύης στην Ιντιφάντα, απαιτώντας την απελευθέρωση των χιλιάδων κρατούμενων Παλαιστίνιων που βρίσκονται στις φυλακές του Iσραήλ, το σταμάτημα της ισραηλινής κατοχής και ειρήνη στη Mέση Aνατολή.
Οι κυρίαρχες ιδέες σε κάθε κοινωνία είναι οι ιδέες της κυρίαρχης τάξης, έλεγε ο Μαρξ.
Η αστική τάξη είναι κυρίαρχη μέσα από δύο τρόπους. Ο ένας τρόπος είναι μέσα από την κατοχή και άρα τον έλεγχο των μέσων παραγωγής (εργοστάσια, τράπεζες, κλπ ) και η εργατική τάξη που δεν κατέχει τίποτε είναι υποχρεωμένη για να ζήσει να πωλήσει την εργατική της δύναμη.
Άρα μέσα από την παραγωγή είναι ο ένας τρόπος που η αστική τάξη είναι κυρίαρχη και ελέγχει την εργατική τάξη.
H αστική τάξη όμως εκτός από τον έλεγχο των μέσων παραγωγής στήνει διάφορους μηχανισμούς και θεσμούς όπου παράγονται και διακινούνται οι ιδέες, όχι οι οποιεσδήποτε ιδέες αλλά οι δικές της οι ιδέες.
Ιδέες που μεταδίδονται όχι τυχαία προς την εργατική τάξη, την νεολαία αλλά με ένα συστηματικό και οργανωμένο τρόπο μέσα από επίσημους θεσμούς όπως τα πανεπιστήμια, κολέγια σχολεία, τα ΜΜΕ, την εκκλησία ακόμα και τα κόμματα. Και αυτό γίνεται μόνιμα και σταθερά ανεξάρτητα από τον κάθε καπιταλιστή ξεχωριστά ή από το ποια είναι η κυβέρνηση.
Κυρίαρχη Ιδεολογία
Όμως που βρίσκεται η δύναμη αυτών των ιδεών ώστε να υιοθετούνται από την εργατική τάξη;
Αυτό για να το απαντήσουμε πρέπει να δούμε από πού αντλεί τις ιδέες της η εργατική τάξη.
Πρώτον, από τις άμεσες εμπειρίες της που προέρχονται από τη θέση της στην παραγωγή σαν μια τάξη που είναι εξαναγκασμένη να πωλήσει την εργατική της δύναμη για να ζήσει.
Πέρα όμως από τις άμεσες εμπειρίες υπάρχει μια ολόκληρη κοινωνία που στέκει ξένη απέναντί της, με την έννοια ότι δεν μπορεί να την εξηγήσει. Ένα πολύπλοκο σύστημα οικονομίας, πολιτικής (χρηματιστήρια, κρίσεις, πόλεμοι). Εδώ ακριβώς έρχεται ο ρόλος των κυρίαρχων ιδεών, της ιδεολογίας. Καλύπτουν την ανάγκη και την προσπάθεια των ανθρώπων να καταλάβουν πως λειτουργεί ο κόσμος γύρω τους, να καταλάβουν την δική τους κατάσταση, με το να παράγουν διάφορες θεωρίες τις οποίες μεταδίδουν στην εργατική τάξη μέσα από τον έλεγχο της εκπαίδευσης, των συγκροτημάτων τύπου, των ΜΜΕ.
Ιδέες που εξηγούν την κοινωνία πάνω στη βάση ότι ιστορικά τα πράγματα πάντα έτσι ήταν, με πλούσιους και φτωχούς, με μια μειοψηφία που κυβερνά και την πλειοψηφία να βρίσκεται από κάτω, ότι ο καπιταλισμός είναι το τελειότερο σύστημα για αυτό δεν μπορεί να αλλάξει Ιδέες που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα για το πώς λειτουργεί η κοινωνία, συγκαλύπτουν το γεγονός ότι ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που λειτουργεί μόνο για το κέρδος της άρχουσας τάξης. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα πράγματα όσο κακά και αν είναι, εμφανίζονται σαν φυσικά, αναπόφευκτα άρα κάτι που δεν μπορεί να καταργηθεί. Δημιουργούν στην εργατική τάξη μια ψεύτικη εικόνα, μια ψευδή συνείδηση με μοναδικό σκοπό να μπορούν πάντα να την εκμεταλλεύονται γιατί ουσιαστικά μόνο έτσι μπορούν να παραμένουν η κυρίαρχη τάξη.
Αλλάζουν
Μπορούν να αλλάξουν αυτές οι ψεύτικες ιδέες στα μυαλά της εργατικής τάξης και να δει καθαρά την πραγματικότητα;
Ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που δεν βρίσκεται πάντα σε μια ομαλή και σταθερή κατάσταση ώστε να μπορεί να εξασφαλίζει αυτά τα οποία υπόσχεται στην εργατική τάξη αλλά μπαίνει σε κρίσεις. Τότε οι καπιταλιστές αναγκάζονται για να κρατήσουν τα κέρδη ψηλά, να πάρουν κάποια μέτρα που επηρεάζουν και τις συνθήκες δουλειάς αλλά και το βιοτικό επίπεδο των εργατών.
Αυτές οι αλλαγές στην πραγματική ζωή των εργατών κάνουν κάποιες από τις κυρίαρχες ιδέες που πίστευαν μέχρι τότε (για το σύστημα και την ευημερία όλων, τα αφεντικά κλπ) να μην φαίνονται πια και τόσο "αλήθειες". Αρχίζει δηλαδή μια αμφισβήτηση των κυρίαρχων ιδεών.
Αυτή όμως η αμφισβήτηση μέσα από την αποκάλυψη της υποκρισίας και της ψευτιάς της κυρίαρχης τάξης δεν οδηγά αυτόματα και στην απόρριψη μιας και έξω της κυρίαρχης ιδεολογίας.
Δράση
Το ίδιο το σύστημα μέσα στην κρίση και τα αδιέξοδα που δημιουργεί σπρώχνει την εργατική τάξη να δράσει για να μπορέσει να εξασφαλίσει τη δουλειά και τη ζωή της. Και τότε μπαίνει σε μια διαδικασία που είναι πάρα πολύ σημαντική για την αλλαγή των ιδεών.
Αυτή την δράση την αναλαμβάνουν όλοι μαζί ενωμένοι σε συμπαράσταση ο ένας με τον άλλο, σαν μια ομάδα ανθρώπων, σαν τάξη που έχουν ένα κοινό συμφέρον ενάντια στο αφεντικό που είναι ο κοινός τους εχθρός. Καταλαβαίνουν ότι τα συμφέροντα τους και αυτά του αφεντικού είναι εντελώς διαφορετικά, συγκρούονται.
Για να πετύχουν τον αγώνα τους οργανώνονται, παίρνουν αποφάσεις (απεργιακό ταμείο, βγάζουν φυλλάδια να ενημερώσουν τον κόσμο), αισθάνονται ότι παίρνουν "τα πράγματα στα χέρια τους" και έχουν τη δύναμη να το κάνουν. Αυτό έρχεται σε σύγκρουση με το αίσθημα της ανικανότητας που μας καλλιεργούν και την αντίληψη που λέει ότι μόνο οι εργοδότες, τα κόμματα μπορούν να αποφασίζουν για μας.
Θα έρθουν σε σύγκρουση με την αστυνομία, με τα δικαστήρια και τότε θα καταλάβουν ότι κάποιοι θεσμοί που πίστευαν ότι είναι ουδέτεροι, ότι έχουν συγκεκριμένη θέση όταν η σύγκρουση είναι ανάμεσα στα αφεντικά και τους εργάτες. ότι είναι με τη μεριά των καπιταλιστών.
Το ίδιο το σύστημα δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες, όπου πλέον οι εμπειρίες των εργατών έρχονται σε σύγκρουση με την εικόνα που κτίζει η κυρίαρχη ιδεολογία για την κοινωνία.
Κόμμα
Και ενώ η δράση είναι πάρα πολύ σημαντική δεν σημαίνει ότι αποκτούν αυτόματα και τις σωστές ιδέες, τις ιδέες που θα τους κάνουν να δουν την πραγματική εικόνα του καπιταλισμού, τις ιδέες που μπορούν να τους πείσουν να παλέψουν για να αλλάξουν αυτό το σύστημα, ότι είναι στα χέρια τους και ότι είναι η δύναμη που μπορεί να το κάνει.
Διότι η σύγκρουση δεν είναι μόνο στο πρακτικό επίπεδο αλλά και στο επίπεδο των ιδεών. Εκτός από την προπαγάνδα της αστικής τάξης που συνεχίζεται, κυκλοφορούν ιδέες που λεν ότι ναι μεν το σύστημα έχει προβλήματα αλλά μπορεί να βελτιωθεί, απόψεις που λεν ότι η λύση είναι να αλλάξει η κυβέρνηση, απόψεις που λεν ότι πρέπει να μπουν τα κατάλληλα άτομα στα κέντρα αποφάσεων.
Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες της αμφισβήτησης των κυρίαρχων ιδεών οι εργάτες περισσότερο από κάθε άλλη φορά έχουν ανοικτά τα αυτιά τους και για τις ιδέες τις σοσιαλιστικές. Και εδώ χρειάζεται να υπάρχει εκείνο το κόμμα, το επαναστατικό, που είναι ο φορέας αυτών των ιδεών, που να στηρίζει τους εργάτες στις μάχες τους όχι μόνο με το να βρίσκεται μέσα σε αυτές, αλλά που να τους εξοπλίζει σε κάθε στιγμή με επιχειρήματα ενάντια στην επίθεση ιδεών από την άρχουσα τάξη, ενάντια στις ιδέες του συμβιβασμού. Που να συνδέει πολιτικά τα συγκεκριμένα αιτήματα σε μια επαναστατική κατεύθυνση και προοπτική.
Μυριάνθη Λοίζου